Lees Inleiding tot 1 Korintiërs

19 “Want hoewel ik vrij ben van alle mensen, heb ik mij dienstbaar gemaakt aan allen, opdat ik er meer zou winnen; 20en voor de Joden ben ik geworden als een Jood, opdat ik Joden zou winnen; Voor hen die onder de wet zijn, ben ik geworden als een Jood, opdat ik hen zou winnen die onder de wet zijn; 21 Voor hen die zonder wet zijn, ben ik geworden als iemand zonder wet (niet zijnde zonder wet jegens God, maar onder de wet jegens Christus), opdat ik hen zou winnen die zonder wet zijn; 22 Voor de zwakken ben ik geworden als een zwakke, opdat ik de zwakken zou winnen. Ik ben geworden tot alles voor alle mensen, opdat ik door alle middelen sommigen zou kunnen redden. 23Dit nu doe ik omwille van het evangelie, opdat ik er met u deel aan heb.”

Paul gaat nu over van het onderwerp van het opgeven van zijn recht op financiële ondersteuning naar het opgeven van culturele rechten.

Zes keer in deze paragraaf verklaart Paulus zijn verlangen om de verlorenen te bereiken. Hij bereikt de verlorenen door zijn methoden aan te passen aan de groep die hij tracht te bereiken. Dit is het principe van opportuniteit.

Want hoewel ik vrij ben van alle mensen, heb ik mij dienstbaar gemaakt aan allen, opdat ik des te meer moge winnen;

Paulus was vrij op twee gebieden: als Romeins burger was hij een vrij man, en als christen had hij vrijheid in Christus (Ga 5:1), dus was hij vrij van bijvoorbeeld de Joodse wetten. Hij deed afstand van zijn vrijheid om mensen te bereiken met het evangelie. Omdat Paulus geen beloning ontving voor zijn bediening, was hij vrij van kritiek van mensen zonder Christus. Hoewel hij vrij was in Christus, maakte hij zichzelf tot slaaf van allen in methode.

en voor de Joden ben ik geworden als een Jood, opdat ik Joden zou winnen; voor hen die onder de wet zijn, als onder de wet, opdat ik hen zou winnen die onder de wet zijn;

Het principe van inschikkelijkheid is goed als het beperkt wordt tot een methode, maar als het toegepast wordt op de waarheid, dan is het slecht. In zijn benadering van het Joodse volk paste Paulus zich aan de Joodse gebruiken en spijswetten aan. Hij had geen verplichting om de Mozaïsche Wet te houden (Ro. 6:14), maar hij verkoos deze te houden ter wille van de Jood.

aan hen die zonder wet zijn, als zonder wet

Net als bij de Joden paste Paulus zijn methoden aan de heidenen aan toen hij met heidenen was. Zij hadden geen geschreven openbaring, dus at hij wat zij aten. Hij hield zich niet aan de koosjere regels als hij bij hen was. “Zonder wet” betekent niet dat heidenen geen wet hebben, maar dat zij de Mozaïsche Wet niet volgen.

(niet zonder wet zijnde jegens God, maar onder wet zijnde jegens Christus), opdat ik hen zou winnen die zonder wet zijn;

In elk geval stond Paulus altijd onder het gezag van God. Hij was onder een nieuwe wet – de wet jegens Christus, het beginsel der genade.

Tot de zwakken ben ik als zwakken geworden, opdat ik de zwakken winnen zou.

De “zwakken” zijn degenen met een al te scrupuleus geweten.

Ik ben geworden als alle mensen, opdat ik door alle middelen sommigen zou redden.

Paulus paste zich aan de scrupules van andere mensen aan door zich onbaatzuchtig aan hun vooringenomenheid aan te passen. Hij zette alles opzij wat een effectieve getuigenis van het evangelie in de weg kon staan. Hij oefende doelmatigheid in communicatie uit zonder bedrog of compromis.

Dit doe ik omwille van het evangelie, opdat ik er met u deel aan heb.

Het overkoepelende principe dat zijn gedrag richting gaf aan hen die zonder Christus waren, was het evangelie. Paulus wilde “deelgenoot” zijn van het evangelie met de Korinthiërs. “Deelgenoot’ geeft het idee van co-partner. Het idee is dat hij de zegen van het evangelie wilde delen met de Korinthiërs terwijl zij Christus niet kenden.

PRINCIPE:

Als we de verlorenen liefhebben, zullen we flexibel zijn in de bediening om een verstandhouding tot stand te brengen met hen zonder Christus.

APPLICATIE:

Het principe van opportunisme erkent dat alle mensen verschillend zijn. Er is niet slechts één manier om mensen voor Christus te winnen, omdat ze allemaal verschillend zijn. We gebruiken het juiste soort aas voor de juiste soort vis. We bereiken de verlorenen op hun grond, niet op de onze. Wij komen naar de mensen toe op hun punt van interesse en benaderen hen van hun toegankelijke kant. Hierdoor bouwen wij een band met hen op, zodat zij het evangelie zonder last kunnen horen.

Het principe om ons aan de verlorenen aan te passen, zodat wij hen kunnen winnen, is een principe van liefde voor de verlorenen. Evangelisatie is soms pijnlijk, maar afstand doen van onze rechten brengt ons op een plaats van zegen. We vinden zegen in het geven, meer dan in het ontvangen. Leven in het licht van de eeuwigheid is altijd meer vervullend dan leven voor jezelf.

We moeten nota nemen van een woord van voorzichtigheid over het principe om ons aan mensen aan te passen om hen voor Christus te winnen. Het idee is niet “Als je in Rome bent, doe dan zoals de Romeinen doen”. Sommigen gebruiken hun vrijheid als een excuus om zichzelf in het leven uit te leven. Dat is een compromis van zelfgenoegzaamheid. We verlagen onze normen niet, maar we doen afstand van onze voorrechten.