Het pantheon van klassieke Universal monsters informeerde een groot deel van ons collectieve begrip over de overlevering. De gotische voortzetting van het Duitse expressionisme was goed uitgevoerd, en slim geschreven. Dit vroege uitgebreide universum werd ook gekenmerkt door ongelooflijke effecten en decorontwerpen. Maar ondanks een bepaald lagunewezen, werd de serie minder. Deze monsters werden doorgegeven aan de Britse filmmaatschappij, Hammer Films. Hierdoor kregen de legendes een nieuwe dimensie van gore, sensualiteit en weelderige kleurenschema’s. Ze vloeien absoluut over van prachtige, levendige artisticiteit, verwant aan Guillermo Del Toro. Gelukkig was Peter Cushing vaak te zien in Hammer Films, een geweldige acteur die bekend is van Star Wars. Ter overweging van Halloween, hier zijn de beste films die Hammer te bieden had.
10 Twins of Evil
Peter Cushing bewijst dat hij alles kan aarden, zelfs deze zwakkere Hammer Films inzending. Hij is eigenlijk de scheidslijn die deze film in staat stelt om een aantal van de smakelozer kenmerken te overstijgen. De tweelinghoofdrolspelers worden vertolkt door voormalige Playboy Playmates, die meer naaktheid bieden dan acteerkwaliteiten. De tweeling heeft zwart-witte persoonlijkheden, wat niet veel drama biedt, ondanks alle sentimentele romantiek. Verrassend genoeg worden de horror en het vampirisme echter met verve behandeld. Het behoudt een rauwe, primaire toon die overeenkomt met momenten van sensualiteit. Gecombineerd met Cushing’s talent, en een vlot tempo, komt dit nauwelijks boven enkele van Hammer’s meer populaire vampierverhalen uit.
9 The Abominable Snowman
Dit is misschien wel de enige Hammer Films productie die volledig op Universal lijkt. Ten eerste is het eigenlijk een zwart-wit, ongebruikelijk en duidelijk opzettelijk, gezien zijn soortgenoten. Het verhaal stuurt stedelingen naar een exotische omgeving, om methodisch een originele legende te ontvouwen. Dit is waarschijnlijk de beste Bigfoot-film die ooit op het scherm is gebracht, met een vlot tempo en de betrouwbare overtuigende Peter Cushing. Het monster zelf wordt zelden gezien, maar dit draagt bij aan het mysterie, en de aanvallen zelf zijn aangrijpend. De filmmakers halen het beste uit hun unieke locatie, en de toon is eerder oprecht dan schlocky.
8 The Plague of the Zombies
Ja, dit dateert van voor George Romero’s klassieker Night of the Living Dead. Inclusief grijze en rottende zombies, en de eerste suggestie van een epidemie, zelfs de beeldspraak is duidelijk krachtig. Het lijdt geen twijfel dat het de inspiratiebron was voor een groot deel van de zombiefilms, en zelfs zombiegames, die zouden volgen. Zeker gezien de beelden van de zombies zelf. Dit alles, ondanks een verhaal dat steevast teruggrijpt naar voodoo, een gevolg van Hammer’s interesse in het lenen van klassiekers. Toch is dit een duidelijke drempel – de ontbrekende schakel tussen zwarte magie en virus, en zombies zoals wij ze kennen. Het is een invloedrijke must-see, gedreven door een meeslepend mysterie en pure horrorbeelden.
7 The Revenge of Frankenstein
Terrence Fisher is waarschijnlijk ieders onbetwiste kampioen voor Hammer Films. Het bedrijf mag dan veel verschillende regisseurs hebben gehad, over ontelbare films heeft Fisher zich ontwikkeld als de meest iconische en effectieve. Dit is vooral handig voor een schepsel dat al zo veel screentime had gezien. Terwijl Hammer’s eerste uitstapje met de Baron min of meer Universal’s origineel hermaakte, stijgt dit vervolg op zijn eigen vleugels. De guillotine-ontsnapping mag dan een seriële uitvlucht zijn, de verhaallijn is geweldig. De gebochelde medewerker heeft een grotere rol dan ooit en zorgt voor meeslepend drama en horror.
6 Frankenstein Must Be Destroyed
Over het algemeen begint de afnemende winst te dalen tegen het vijfde deel in een franchise. Maar deze zeer vermakelijke bloedbad van een film op passende wijze nieuw leven inblaast de hinkende serie. Het vorige deel was nogal glansloos, ondanks de premisse. Omgekeerd draait dit verhaal om een hersentransfer, met betrekking tot een oude medewerker van Frankenstein. Het klinkt flauw, maar het halsbrekende tempo en de bloederige uitspattingen worden nauwgezet afgehandeld. Het was een verfrissende terugkeer naar vorm voor regisseur Terence Fisher. Deze keer is Frankenstein inderdaad het monster zelf, met een angstaanjagende wending van opzettelijke boosaardigheid.
5 Taste the Blood of Dracula
Dit Dracula-verhaal biedt een vreemde mengeling van onconventionele manoeuvres en clichés. De herrijzenissen van Dracula zelf zijn zeker net zo absurd geworden als elke slasher uit de jaren 80. Maar Christopher Lee is een absolute noodzaak, hoe weinig screentime hij ook krijgt. Het is vreemd dat de hoofdrolspelers zulke afschuwelijke mensen zijn. Drie hedonistische mannen die hun vrouwen actief bedriegen, doelbewust het dreigende gevaar opzoeken. Het is onmogelijk om voor hen te juichen, maar Dracula’s wraakcomplot is fascinerend, en de toon is verontschuldigend toegeeflijk. In feite is het een beetje afwijkend van de gebruikelijke Hammer sfeer. Maar het biedt nog steeds dezelfde sensatie, met gore en nodeloos toegenomen seksualiteit.
4 The Mummy (1959)
Hier is een monster dat een heleboel her-imaginaties heeft gekregen. Uitgebreider dan enig ander Universal-icoon, want de rest is in wezen consistent gebleven. In de jaren ’90, kregen we een geweldige actie-avontuur met Brendan Fraser. Onlangs nog, probeerde de reboot… iets anders. Maar Hammer Films biedt een ongelooflijke kijk op de in band gehulde dreiging. De mummie zelf is meer een Terminator, een meedogenloze en onstopbare tank. Een behoorlijke hoeveelheid tijd wordt besteed aan gouden, stoffige opgravingen, maar het is verrijkend omdat het verhaal verder verrassend snel gaat. Het mag dan gebaseerd zijn op Universal’s mummie concepten uit de jaren ’40, maar dit speelt nog steeds als een effectieve greatest hits album.
3 The Curse of the Werewolf
Dit is heel anders dan enig ander weerwolf verhaal, zeker in vergelijking met Universal’s uitstapje naar lycantropie. Dit is grotendeels te danken aan het bronmateriaal, een onverbloemde roman die een grimmige, brutale toon aanslaat. Dit resulteert zelfs in een verkrachtings plot, wat altijd verontrustend is. De visuele sfeer, die zich afspeelt in Spanje, is erg intrigerend, en de speciale effecten zijn verrassend effectief. Het verhaal loopt over een ongewoon lange periode, maar overwint de moeilijkheden van het samenvatten van een roman. De acteerprestaties zijn onberispelijk, een noodzaak voor zo’n somber onderwerp. Terwijl veel weerwolfverhalen lycantropie een vloek noemen, behandelt deze film het echt zo. Het voelt minder als een gimmick, en meer als een middel voor meeslepend menselijk drama.
2 Horror of Dracula
Dit inaugurele Dracula-uitstapje verdubbelt alles wat The Curse of Frankenstein te bieden had. En dat verstevigde zijn positie in de geschiedenis van Hammer Films, en ook in die van de horror. Gecombineerd met die Frankenstein voorstelling, definieerde dit het bedrijf als zijn eigen genre. Christopher Lee zelf, bekend van The Lord of the Rings en Star Wars, creëerde zo’n aparte Dracula. Hij is veel dierlijker en dreigender, eerder dan theatraal of romantisch. Maar er schuilt nog steeds erotiek onder het geweld, waardoor Hammer vampieren met een ongekende trouw kon verkennen. De actie is spannend, de horror angstaanjagend, en het drama meeslepend.
1 The Curse of Frankenstein
Dit was Hammer’s eerste succesvolle bewerking van een Universal klassieker, en eigenlijk behoudt het een verrassende mate van trouw. Het heeft echter op een intelligente manier elk kenmerk vastgesteld dat deze producties populair zou maken, in één klap. De kenmerken die zo verslavend zijn, zoals ruiger geweld, overdadige decors en constant boeiende vertolkingen. En niet te vergeten de niet te stoppen samenwerking van Peter Cushing en Christopher Lee. Alles wat Hammer heeft bereikt is hieruit voortgekomen. Vergeleken met Universal’s klassieker, echter, laat deze remake een veel methodischer tempo toe. Frankenstein is niet zomaar een gekke wetenschapper, maar gaat langzaam op in zijn duistere aspiraties. De horrorscènes zijn even spannend als actiegericht, sluw geregisseerd en met ongelooflijke effecten.
