De Fair Housing Act geeft elke Amerikaan het recht op gelijke behandeling als het gaat om huisvesting. Daarom is dit stuk wetgeving vooral belangrijk voor verhuurders en vastgoedbeheerders.

Helaas zijn er nog steeds veel verhuurders en vastgoedbeheerders die niet veel weten over de Fair Housing Act. Daarom is het niet ongewoon dat woningaanbieders en -verkopers deze rechtszaken over huisvestingsdiscriminatie aanvechten.

Dus, als u een verhuurder bent die meer wil weten over de Fair Housing Act, dan is deze post voor u bedoeld.

Wat is de Fair Housing Act?

Zoals gewijzigd in 1988, verbiedt de Fair Housing Act discriminatie op basis van 7 beschermde klassen. De beschermde klassen zijn: familiale status, handicap, godsdienst, ras, huidskleur, nationaliteit en geslacht.

De FHA kwam tot stand onder turbulente omstandigheden tijdens een zeer onstabiele periode in de Amerikaanse geschiedenis. In die tijd was discriminatie op het gebied van huisvesting tamelijk wijdverbreid en de druk om de status quo te veranderen nam toe.

Deze druk leidde onder meer tot de geboorte van de beroemde Burgerrechtenbeweging van de jaren zestig. Kort daarna kwamen twee belangrijke stukken wetgeving tot stand – de Rumford Fair Housing Act van 1963 en de Civil Rights Act van 1964.

Nog enkele jaren later werd de Fair Housing Act van 1968 opgesteld. Deze wet werd aangenomen slechts een week na de moord op Martin Luther King Jr.

Toen werden slechts vier klassen van mensen beschermd. Deze waren: godsdienst, nationale afkomst, huidskleur en ras. Later werden de familiale status, de handicap en het geslacht aan de lijst van beschermde klassen toegevoegd.

En twee jaar geleden heeft een federale rechter een uitspraak gedaan die geslacht en seksuele geaardheid aan de lijst van beschermde klassen toevoegde.

Nu u weet hoe de wet tot stand kwam, zijn hier 4 vitale dingen waar elke verhuurder of vastgoedbeheerder op moet letten.

Eigendomsadvertentie

Zoals elke verhuurder weet, is het adverteren van een huurwoning de eerste stap om een goede huurder te vinden. De sleutel is echter ervoor te zorgen dat het proces eerlijk is en vrij van discriminatie.

Hieronder staan enkele voorbeelden van uitspraken die in strijd kunnen zijn met de wetten op discriminatie bij huisvesting.

• “Geen jonge mannen” of “Vrouwen bij voorkeur”
• “Perfect voor singles of koppels” of “Mooie, rustige, volwassen buurt”
• “Geen Hispanics” of “Alleen blanken”
• “Alleen christenen” of “Geen moslims”

Het opnemen van een van deze uitspraken in uw huur advertentie is illegaal volgens de Fair Housing Act.

Om het zekere voor het onzekere te nemen, richt u zich op het beschrijven van uw woning in plaats van op het beschrijven van uw ideale huurder.

Tenant Screening

Het screenen van huurders is een tijdrovend maar zeer belangrijk proces. Als u het goed aanpakt, kunt u problemen in de toekomst beperken.

Als u bent zoals de meeste verhuurders, begint het screeningsproces bij het eerste contact dat u legt met potentiële huurders. Dit contact kan zijn door middel van een telefoontje, een sms, of tijdens de woning tonen.

Het is tijdens dit moment dat de meeste verhuurders, vaak onbedoeld, discriminerende opmerkingen maken. Voorbeelden zijn:

• “Bent u Chinees of Koreaans?” – Dit is discriminerend omdat ras een beschermde klasse is volgens de Fair Housing Act.
• “Heeft u een diensthond?” – De huurder zou dit kunnen interpreteren als dat u niet verhuurt aan gehandicapten. Een handicap is een beschermde klasse. U kunt echter vragen naar de certificatiestatus van het dier.
• “Hebt u kinderen?” – Dit is ook discriminerend omdat de familiale status wordt beschermd door de Fair Housing Wetten. U kunt echter wel vragen hoeveel bewoners er zullen zijn.
• “Vindt u de kerk die we in onze buurt hebben mooi?” – Een andere beschermde klasse is godsdienst. Een huurder kan uw vraag zo interpreteren dat u alleen aan christenen verhuurt.

Daarnaast moet u dezelfde kwalificatienormen hanteren voor alle kandidaat-huurders. Het zou bijvoorbeeld discriminerend zijn om alleen Afrikaanse Amerikanen en Aziaten aan een kredietcontrole te onderwerpen en anderen niet.

Aanvullende beschermde klassen

Op federaal niveau beschermt de wet zeven klassen van mensen. Dat zijn familiale status, huidskleur, nationale afkomst, handicap, ras, godsdienst en geslacht.

Naast deze klassen hebben verschillende staten ook nog hun eigen reeks van extra beschermde klassen. Deze omvatten burgerlijke staat, studentenstatus, militaire status, leeftijd, bron van inkomsten, seksuele geaardheid en geloofsovertuiging.

Ontruimingsprocedure

In huurwoningen zijn onenigheden vaak aan de orde van de dag. Dat gezegd hebbende, niet elke onenigheid rechtvaardigt een uitzetting. Elke staat heeft een uitgebreide huurrechtwetgeving waarin de plichten en verantwoordelijkheden van elke partij in de huurovereenkomst zijn vastgelegd.

De wet bepaalt ook onder welke omstandigheden de huur- of pachtovereenkomst kan worden beëindigd. Om een huurder uit te zetten, moet u geldige redenen hebben, zoals:

• Overschrijding van de huurovereenkomst
• Excessieve schade aan eigendom
• Criminele of drugsgerelateerde activiteiten
• Verlopen van de huurovereenkomst
• Niet-betalen van huur

Het uitzetten van een huurder om een van deze redenen is wettelijk gerechtvaardigd. Wat niet wettelijk gerechtvaardigd is, is het uitzetten van een huurder om vergeldingsredenen. Goede voorbeelden van vergeldingsacties zijn het verhogen van de huur, of het lastigvallen of bedreigen van een huurder.

Als u een huurder om een van deze redenen uitzet, overtreedt u de regels van de Fair Housing Act.

Als verhuurder behoudt u zich het recht voor om de huurder te kiezen die u voor uw woning wilt. De sleutel is echter ervoor te zorgen dat het proces vrij is van discriminatie. Met een beetje geluk heeft dit artikel u daarbij geholpen.