The Witcher kwam gisteravond eindelijk op Netflix om die Game of Thrones-vormige leegte in ons leven op te vullen, en temidden van alle magie, middeleeuwse kostuums en modder van het eerste seizoen, zitten kijkers nog steeds met een vrij grote vraag: Wat is een Witcher, precies?
In de wereld van Andrzej Sapkowski’s romans waarop de serie is gebaseerd, is een Witcher een krijger die is doordrenkt met vaardigheden die hen bijzonder bedreven maken in het bestrijden van bovennatuurlijke roofdieren. Witchers beginnen hun opleiding als kind: ze worden naar gespecialiseerde scholen gebracht, waar ze alchemistische “mutaties” ondergaan die hen voordelige eigenschappen verlenen.
Geralt of Rivia (Henry Cavill) heeft bijvoorbeeld gouden, katachtige ogen: deze zijn het resultaat van zo’n mutatie, waardoor hij uitzonderlijk goed kan zien, zelfs in het donker. Als het nodig is, kan hij met behulp van een “kattendrankje” zijn zicht zo goed verbeteren dat zijn pupillen volledig verwijden, zodat zijn hele ogen zwart lijken. Er wordt gezegd dat het proces dat nodig is om een dergelijk zicht te bereiken ongelooflijk pijnlijk is.
Tik hier om te stemmen
Tovenaars zijn ook berucht om het feit dat ze moeilijk te doden zijn, een vrij handige eigenschap gezien hun werkterrein. Naast hun superieure kracht, snelheid en reflexen zijn ze ook ongevoelig voor ziekten, immuun voor vele soorten vergif en drankjes, en ze genezen sneller. Dit geeft Witchers een verlengde levensduur: hoewel het onduidelijk is hoe oud Geralt in de serie is, is het zeer waarschijnlijk dat hij veel langer heeft geleefd en veel meer heeft gezien dan zijn uiterlijke verschijning zou doen vermoeden. (Deze langere levensverwachting betekent ook dat er de mogelijkheid is voor bijna eindeloze seizoenen van The Witcher).
Naast hun fysieke vaardigheden zijn Witchers ook bedreven in “combat magic”, zoals het afweren van een tegenstander en het creëren van krachtveld-achtige barrières.
In het geval dat dit alles klinkt te mooi om waar te zijn (onsterfelijkheid en superkrachten zijn verleidelijk, na alles) is er een keerzijde aan het zijn een Witcher. Nu magie en monsters niet meer zo gewoon zijn als vroeger op het continent, is er niet veel werk meer voor demonenjagers. Er is weinig vraag naar heksen, en hoewel ze van plaats tot plaats reizen om dorpen te bevrijden van angstaanjagende beesten in ruil voor geld, zijn ze uiteindelijk verschoppelingen.
Niet alleen dat, maar de transformatie die Witchers ondergaan als ze jong zijn, maakt ze steriel; hoewel dit met opzet was gedaan, om ervoor te zorgen dat hun krachten niet konden worden doorgegeven aan iemand anders, dient dit onvermogen om een gezin te stichten ook om het eenzame bestaan van een Witcher verder te verergeren.