Heather en Steve zijn bijna vier jaar getrouwd. Ze houden veel van elkaar, maar de relatie met hun schoonfamilie is altijd gespannen geweest.

Heather vindt dat Steve’s moeder te kritisch is over de manier waarop Heather de kinderen opvoedt. Ze raakt ook overstuur van de uitspraken van haar schoonmoeder over hoe Steve veel te hard werkt; ze ziet ze als aanvallen op haar keuze om een thuisblijfmoeder te zijn.

Steve heeft grote moeite om contact te maken met zijn schoonvader, die lijkt te leven voor sport. Wanneer Steve en Heather zijn schoonfamilie bezoeken, is Steve vooral verontrust over het feit dat Heather de sportmanie van haar vader deelt – waardoor Steve zich een buitenstaander voelt.

Het is normaal om door je schoonfamilie geaccepteerd te willen worden. Maar het gevoel dat je geaccepteerd moet worden kan complicaties met zich meebrengen, waardoor je ongemakkelijk en onnatuurlijk in hun buurt bent.

Onrealistische verwachtingen veroorzaken ook problemen. Veel ouders zijn aanvankelijk overbeschermend tegenover hun eigen kind, of hebben verwachtingen waaraan geen enkele echtgenoot in het begin kan voldoen.

Vaak gaan nieuwe echtgenoten ervan uit dat ze door de schoonfamilie geliefd en geaccepteerd zullen worden op grond van het feit dat ze met het kind van de schoonfamilie getrouwd zijn. Dit kan het geval zijn, maar het kost meestal tijd om vertrouwen en respect op te bouwen. Net zoals het tijd kost om andere hechte relaties op te bouwen, gebeurt het verkrijgen van acceptatie in een familie niet onmiddellijk.

U stapt tenslotte in een familie met een lange geschiedenis van gevestigde banden. Wees niet te streng voor jezelf en verwacht niet te veel. Als je relatie met je eigen ouders geweldig is, zal die met je schoonmoeder en -vader dat misschien nooit kunnen evenaren. Als uw relatie met uw ouders niet goed is, bent u misschien te behoeftig en veeleisend in uw pogingen om het goed te maken.

Partnerlijke steun

De belangrijkste factor bij het oplossen van acceptatieproblemen door schoonfamilie is de steun van uw echtgenoot. Zoals met alle hechte relaties, is het een kunst om uw echtgenoot te steunen zonder in de strijd te springen of zijn of haar ontevredenheid te voeden.

Laten we zeggen dat Heather en Steve net zijn teruggekeerd van een uitgebreid bezoek aan zijn ouders. Zij verklaart: “Ik wil nooit meer bij je ouders logeren! Waarom vindt je moeder me niet aardig? Ze vertelde me dat ze je op tweejarige leeftijd zindelijk had gemaakt en dat je haar zonder vragen gehoorzaamde.”

In dit geval is Heather een beetje overdramatisch en overgevoelig. Hoe kan Steve haar steunen zonder haar overdrijving te versterken of zijn moeder te veroordelen?

Hij zou iets als het volgende kunnen zeggen: “Lieverd, het spijt me dat je je gekwetst voelt door de dingen die mijn moeder zegt. Maar ik weet dat je een geweldige moeder bent, en dat zal zij ook inzien. Ze lijkt zich mij ook veel perfecter te herinneren dan ik was. Ik kan me veel frustratie en verdriet herinneren, maar het is waarschijnlijk goed dat ze zich niet alle moeilijke tijden herinnert. Ik zal je altijd steunen in het vinden van een moment om je gevoelens met mijn moeder te delen. Ik denk echt dat ze je aardig vindt en van je zal blijven houden.”

Of stel je voor dat Steve de klacht heeft. “Ik wil nooit meer meer dan één dag bij je ouders thuis doorbrengen,” zegt hij. “Ik voel me altijd een derde wiel. Ik weet dat je vader er een hekel aan heeft dat ik niet van sport houd. Jij en hij lijken in jullie eigen kleine ‘sportwereld’ te zitten. Wat moet ik dan doen, je moeder helpen in de keuken?”

Heather zou kunnen reageren door Steve gerust te stellen in de volgende trant: “Het spijt me dat ik niet gevoeliger ben geweest voor je gevoelens van afwezigheid. Je hebt gelijk – sport is het belangrijkste wat pa en ik delen. Ik weet dat zelfs mam zich een beetje buitengesloten heeft gevoeld als we er zo geobsedeerd over deden. Laten we eens kijken of we een manier kunnen vinden om contact te maken als we bij mijn ouders zijn – wij allemaal, inclusief mijn moeder. Ik weet dat mijn vader in de eerste plaats wil dat er van me gehouden wordt en dat er voor me gezorgd wordt, en daar twijfel ik niet aan. Geef me alsjeblieft een klein teken als ik het de volgende keer vergeet.”

Bedenk

Wanneer het aankomt op het omgaan met een schoonfamilie die je niet lijkt te accepteren, zijn hier de belangrijkste principes om te onthouden:

• Leer je echtgenoot te steunen zonder verslaafd te raken aan het kiezen van een kant.
• Moedig je echtgenoot aan om zijn of haar gevoelens rechtstreeks met je te delen.
• Houd gevoel voor humor.
• Laat je echtgenoot zien dat hij of zij nummer één is in jouw ogen.
• Neem dingen niet te persoonlijk op.
• Bedenk dat het opbouwen van een relatie tijd kost.
• Vergeef, vergeef, vergeef.
• Houd in gedachten dat je van je echtgenoot houdt door zijn of haar ouders te eren.

Laat het touw vallen!

Nog een idee: Wanneer u geconfronteerd wordt met een situatie waarin een schoonfamilie niet kan winnen, gebruik dan de “laat het touw vallen”-theorie.

Stel u een touw voor, het soort dat gebruikt wordt bij een touwtrekwedstrijd. Als je jezelf geprovoceerd vindt, zie dat touw in je handen. Je kunt eraan blijven rukken, of het laten vallen. Het laten vallen klinkt misschien alsof je toegeeft of opgeeft, maar het is eigenlijk heel versterkend. Het is ook veel effectiever dan heen en weer rukken.

Voor Steve en Heather kan een oplossing er ongeveer zo uitzien:

• Ze bespreken de dingen die hun schoonfamilie zegt en doet die de neiging hebben om angst en woede te triggeren.
• Ze spreken af om als “buffers” voor elkaar te fungeren tegen mogelijke moeilijke punten.
• Ze verplichten zich om elke overtreding snel te vergeven.
• Ze zijn van plan om de relaties de tijd te geven om zich te ontwikkelen.
• Ze beginnen als een team te werken.
• Ze kunnen zelfs enige humor zien in het leren om die “onzichtbare touwen te laten vallen.”

Als gevolg daarvan voelt elk van hen zich meer geliefd en gesteund. Dat helpt hen om elkaars ouders beter te leren kennen en te waarderen.