Definition of Amplification
Amplification is een retorisch middel dat schrijvers gebruiken om een zin of uitspraak te verfraaien door extra informatie toe te voegen. Het doel is om de leesbaarheid en de waarde van de uitspraak of zin te vergroten. Ze gebruiken het meestal wanneer een eenvoudige zin abrupt is, en niet de gewenste implicaties kan overbrengen. Schrijvers gebruiken dan amplificatie om structurele toevoegingen te maken, en verdere betekenissen te geven door een bepaalde uitspraak of idee te beschrijven en te herhalen. Het doel van dit retorische hulpmiddel is om de aandacht van de lezers te vestigen op een idee, dat ze anders misschien zouden missen.
Voorbeelden van versterking in de literatuur
Voorbeeld #1: Our Mutual Friend (door Charles Dickens)
“Mr. and Mrs. Veneering were bran-new people in a bran-new house in a bran-new quarter of London. Alles aan de Veneerings was spik en span nieuw. Al hun meubels waren nieuw, al hun vrienden waren nieuw, al hun bedienden waren nieuw, hun huis was nieuw, … hun harnas was nieuw, hun paarden waren nieuw, hun schilderijen waren nieuw, zijzelf waren nieuw, ze waren zo pas getrouwd als rechtmatig verenigbaar was met het hebben van een zemelnieuwe baby …”
In dit fragment versterkt Dickens de uitdrukking “bran-new,” en beschrijft het vervolgens verder door meer details te geven over alles, zoals meubels, vrienden, bedienden, plaats, paarden, schilderijen, enz.
Voorbeeld #2: Northern Exposure (door Chris Stevens)
“Goethe’s laatste woorden: Meer licht. Sinds we uit dat oerslijm zijn gekropen, is dat onze samenbindende kreet: ‘Meer licht.’ Zonlicht. Fakkellicht. Kaarslicht. Neon. Gloeilamp… Licht is metafoor. Uw woord is een lamp voor mijn voeten. Woede, woede tegen het sterven van het licht. Leid, vriendelijk licht, temidden van de omringende duisternis, leid Gij mij! De nacht is donker, en ik ben ver van huis – Leid Gij mij! Sta op, schijn, want Uw licht is gekomen. Licht is kennis. Licht is leven. Licht is licht.”
Je kunt merken dat de nadruk ligt op het “licht” in het bovenstaande fragment. Door van de letterlijke betekenis over te stappen op de metaforische betekenis van het licht, beschrijft de spreker het doel van licht in mensenlevens.
Voorbeeld #3: De Twits (door Roald Dahl)
“Als een persoon lelijke gedachten heeft, begint dat aan het gezicht te zien. En als die persoon elke dag, elke week, elk jaar lelijke gedachten heeft, wordt het gezicht lelijker en lelijker tot je het nauwelijks kunt verdragen ernaar te kijken.
Een persoon die goede gedachten heeft, kan nooit lelijk zijn. Je kunt een scheve neus hebben en een scheve mond en een dubbele kin en uitstaande tanden, maar als je goede gedachten hebt zal het uit je gezicht schijnen als zonnestralen en je zult er altijd mooi uitzien.”
Hier in dit fragment gaat Dahl dieper in op de manier waarop een lelijk persoon nog lelijker kan worden, en hoe een mooi persoon mooi blijft, ondanks het hebben van lichamelijke onvolkomenheden.
Exemplaar #4: All Stories Are True (door John Edgar Wideman)
“Een eeuwenoude massieve boom houdt hier tegenover het huis van mijn moeder stand, een van de grootste bomen in Pittsburgh, verankerd in een groene wirwar van onkruid en struiken, de stam dik als een Buick, zwart als de nacht nadat de regen zijn gestreepte huid heeft doordrenkt… Als hij ooit los zou scheuren van zijn ligplaatsen, zou hij haar huis verpletteren als een voorhamer…”
In dit voorbeeld geeft John Edgar Wideman een uitgebreide en verrijkte beschrijving van een enorme oude boom. Hij beschrijft herhaaldelijk hoe deze zich samen met onkruid en struiken tegen het huis van zijn moeder heeft verankerd.
Voorbeeld #5: The Scarlet Letter (door Nathaniel Hawthorne)
“Het is een beetje opmerkelijk dat – hoewel ik niet geneigd ben om bij het haardvuur en tegen mijn persoonlijke vrienden veel over mijzelf en mijn zaken te vertellen – een autobiografische impuls twee keer in mijn leven bezit van mij heeft genomen, toen ik mij tot het publiek richtte.”
In deze inleiding van Nathaniel Hawthorne in zijn beroemde roman, The Scarlett Letter, wordt gebruik gemaakt van versterking. De spreker legt uit dat hij vastbesloten is om zijn autobiografie te schrijven. In plaats van het eenvoudig te vertellen, gebruikt hij diepgaande taal om het hoofdidee erin te verwerken.
Functie van versterking
Door versterking te gebruiken, herhalen schrijvers iets wat ze al gezegd hebben met het doel om meer informatie en details toe te voegen aan de oorspronkelijke beschrijving. In geschrift en toespraak, heeft versterking de neiging om het belang van een idee te benadrukken, om een emotionele reactie bij het publiek te stimuleren. In feite voegt het een overdrijving toe, verhoogt het het retorische effect, en legt het de nadruk op het verder uitwerken van definities, beschrijvingen, en argumenten in een stuk. Versterking benadrukt ook de overtuigende aspecten van een idee door de reden uit te werken waarom het moet worden overwogen. Bovendien vestigt het in creatief schrijven de aandacht van de lezer op de meest levendige, tot nadenken stemmende en meeslepende delen van een verhaal.