Phthalaten zijn organische lipofiele verbindingen die voornamelijk worden gebruikt als weekmaker om de flexibiliteit van plastic polymeren te vergroten. Andere toepassingen zijn o.a. het gebruik van ftalaten in drukinkten en lakken. Blootstelling van de mens aan ftalaten gebeurt hoofdzakelijk via de inname van voedsel en kan schadelijke gevolgen hebben voor de gezondheid. In deze studie is de aanwezigheid van acht ftalaatverbindingen – dimethylftalaat (DMP), diethylftalaat (DEP), diisobutylftalaat (DiBP), di-n-butylftalaat (DnBP), benzylbutylftalaat (BBP), di(2-ethylhexyl) ftalaat (DEHP), dicyclohexyl ftalaat (DCHP) en di-n-octyl ftalaat (DnOP) – werd onderzocht in 400 voedingsproducten, verdeeld over elf groepen, en verpakkingen die op de Belgische markt verkocht worden. Hiertoe werden geschikte extractietechnieken ontwikkeld en gevalideerd voor vier verschillende matrices, namelijk levensmiddelen met een hoog vetgehalte, levensmiddelen met een laag vetgehalte, dranken op waterbasis en verpakkingsmaterialen. De instrumentele analyse werd uitgevoerd door middel van gaschromatografie-lageresolutie-massaspectrometrie met elektronimpactionisatie (GC-EI-MS). Een grote verscheidenheid aan ftalaatconcentraties werd waargenomen in de verschillende groepen. DEHP werd in de hoogste concentratie aangetroffen in bijna elke groep. Bovendien was DEHP de meest voorkomende ftalaatverbinding, gevolgd door DiBP, DnBP en BBP. Dit onderzoek maakt deel uit van het PHTAL-project, dat het eerste project is dat ftalaatverontreiniging op de Belgische voedselmarkt bespreekt.