Littekenvorming na acne is een zeer verontrustend en moeilijk probleem voor zowel arts als patiënt. De laatste tijd kunnen nieuwere technieken en wijzigingen van oudere technieken dit tot nu toe ongeneeslijke probleem beter beheersbaar maken. De mogelijkheden voor het behandelen van post-acne littekens worden onderzocht. De patiënt, zijn of haar algemene voorkomen en de morfologie van elk litteken moeten worden beoordeeld en de behandeling moet daarop worden afgestemd. Om de patiënt met littekens adequaat te behandelen, moet een grondige kennis van de pathofysiologie en de anatomie van de verschillende soorten littekens worden nagestreefd. Als men eenmaal weet wat de pathologie is en waar die zich voordoet, kan de meest geschikte behandeling voor dat litteken worden bedacht. Er ontstaan verschillende soorten littekens na acne, waaronder oppervlakkige macules, dermale troggen, ijspriemen, meervoudig gekanaliseerde fisteltrajecten en subcutane atrofie. De grote verscheidenheid aan nieuwe behandelingsmethoden voor post-acne littekens omvat nieuwere resurfacing hulpmiddelen zoals CO2 en erbium infrarood lasers, dermasanding en mogelijk enkele toekomstige technieken zoals niet-ablatieve en radiofrequente resurfacing. Dermale en subcutane augmentatie met autologe en niet-autologe weefselaugmentatie en de komst van tissue undermining hebben de behandeling van atrofische littekens sterk verbeterd. Voor een goede behandeling van deze littekenmorfologie is het gebruik van ponstechnieken voor scherp begrensde littekens (zoals ijspriem) noodzakelijk. Men moet proberen elk litteken zo goed mogelijk af te stemmen op een beschikbare behandeling. Veel van deze technieken kunnen in één behandeling worden uitgevoerd, maar herhaalbehandelingen zijn vaak noodzakelijk. De behandeling van hypertrofische acne-littekens blijft moeilijk, maar silastic sheeting, vasculaire laser, en intralesionale cytotoxica zijn interessante ontwikkelingen. Deze littekens komen meestal extra-faciaal en bij mannen voor en vereisen vaak meerdere behandelingen en modaliteiten voordat een adequate verbetering is bereikt.