ABSTRACT

ACHTERGROND: Poliklinische behandeling van symptomen van acute alcoholontwenning omvat gewoonlijk een afbouwregime van een benzodiazepine zoals lorazepam (Ativan). Het gebruik van benzodiazepinen wordt echter gewoonlijk beperkt door de mogelijkheid van medicatiemisbruik en bijwerkingen zoals aantasting van het centrale zenuwstelsel. Omdat studies hebben aangetoond dat carbamazepine effectief kan zijn voor de behandeling van alcoholonttrekkingsverschijnselen, werd in deze studie de effectiviteit van carbamazepine vergeleken met die van lorazepam.
GESTUDIEERDE POPULATIE: De 136 patiënten waren zelfverwezen en voldeden aan de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th Edition (DSM-IV) criteria voor alcoholafhankelijkheid en alcoholontwenning. De patiënten woonden binnen een straal van 50 mijl van de studieplaats, en hadden een toegelaten alcoholgehalte in het bloed < 0,1 g/dL, een Mini Mental State Examination score van 26, en een toelatingsscore op de Clinical Institute Withdrawal Assessment-Alcohol, revised (CIWA-Ar) 10 op een mogelijke score van 20. Patiënten met andere syndromen van middelenmisbruik dan alcoholafhankelijkheid, nicotineafhankelijkheid of cannabismisbruik, een ernstige psychiatrische stoornis van As I, gebruik van benzodiazepinen, bètablokkers, calciumkanaalblokkers of antipsychotica in de afgelopen 30 dagen, een voorgeschiedenis van hoofdletsel, neurologische aandoeningen of sterk afwijkende laboratoriumwaarden werden uitgesloten.
OntWIKKELING EN GELDIGHEID VAN DE STUDIE: Dit was een gerandomiseerde dubbelblinde studie waarbij 2 verschillende behandelingen voor alcoholontwenning werden vergeleken. De toewijzing aan de behandelingsgroep werd geheim gehouden voor de deelnemende artsen. De patiënten kregen een 5-daagse dosis van ofwel lorazepam 6-8 mg teruggebracht tot 2 mg, ofwel carbamazepine 600-800 mg teruggebracht tot 200 mg. Ontwenningsverschijnselen werden gemeten met een gevalideerd CIWA-Ar instrument. De patiënten vulden ook een dagelijks drinklogboek in om het alcoholgebruik voor, tijdens en 7 dagen na de studie te evalueren. De studie evalueerde 89 patiënten na de behandelingsperiode voor het aantal ingenomen drankjes per dag.
GEMETEN KOSTEN: Alcoholonttrekkingsverschijnselen en alcoholgebruik na de behandeling, gemeten met de CIWA-Ar-schaal, waren de primaire uitkomsten. Bijwerkingen werden gerapporteerd als secundaire uitkomst.
RESULTATEN: Beide middelen waren even effectief in het verminderen van alcoholonttrekkingsverschijnselen. Na verloop van tijd traden alcoholonttrekkingsverschijnselen vaker op bij behandeling met lorazepam (P = .007). Na behandeling hadden recidiverende patiënten die carbamazepine kregen minder drankjes per dag dan degenen die lorazepam kregen (1 vs 3; P = .003). De effectiviteit varieerde op basis van de vraag of patiënten in het verleden hadden geprobeerd te detoxen. Van de patiënten die meerdere detoxificaties rapporteerden, dronken degenen die carbamazepine kregen minder dan 1 drankje per dag, vergeleken met 5 drankjes per dag in de met lorazepam behandelde groep (P = .004). De algemene frequentie van bijwerkingen was gelijk voor beide groepen; clinici registreerden echter duizeligheid en incoördinatie bij meer patiënten met lorazepam dan met carbamazepine (22,7% vs 6,9%; P = .02). Pruritus kwam vaker voor in de carbamazepinegroep dan in de lorazepamgroep (18,9% vs 1,3%; P = .004).