Charles de Gaulle ©De Gaulle was een Franse generaal en staatsman, leider van de Vrije Fransen tijdens de Tweede Wereldoorlog en de architect van de Vijfde Republiek. Zijn politieke ideologie, het “Gaullisme”, is van grote invloed geweest op de Franse politiek. Charles de Gaulle werd op 22 november 1890 in Rijsel geboren en groeide op in Parijs, waar zijn vader leraar was. De Gaulle koos voor een militaire carrière en diende met onderscheiding in de Eerste Wereldoorlog.
Tijdens de jaren dertig schreef hij boeken en artikelen over militaire onderwerpen, bekritiseerde Frankrijks afhankelijkheid van de Maginotlinie voor de verdediging tegen Duitsland en pleitte voor de vorming van gemechaniseerde pantsercolonnes. Zijn advies werd niet opgevolgd en in juni 1940 overrompelden Duitse troepen Frankrijk met gemak. Als onder-secretaris van Landsverdediging en Oorlog weigerde de Gaulle de wapenstilstand van de Franse regering met de Duitsers te aanvaarden en ontsnapte naar Londen, waar hij de vorming van een Franse regering in ballingschap aankondigde. Hij werd leider van de Vrije Fransen.
Na de bevrijding van Parijs in augustus 1944 kreeg de Gaulle een heldenontvangst in de Franse hoofdstad. Als president van de voorlopige regering leidde hij Frankrijk bij het schrijven van de grondwet waarop de Vierde Republiek was gebaseerd. Toen zijn wensen voor een sterk presidentschap echter werden genegeerd, nam hij ontslag. Een poging om het politieke toneel te veranderen met een nieuwe partij mislukte, en in 1953 trok hij zich weer terug in zijn pensioen.
In 1958 vernietigde een opstand in het in Franse handen zijnde Algerije, gecombineerd met ernstige instabiliteit binnen Frankrijk, de Vierde Republiek. De Gaulle keerde terug om Frankrijk opnieuw te leiden. Het Franse volk keurt een nieuwe grondwet goed en kiest de Gaulle tot president van de Vijfde Republiek. De Gaulle was sterk nationalistisch en streefde naar financiële en militaire versterking van zijn land. Hij sanctioneert de ontwikkeling van kernwapens, trekt Frankrijk terug uit de NAVO en spreekt zijn veto uit over de toetreding van Groot-Brittannië tot de gemeenschappelijke markt. Ook verleende hij Algerije onafhankelijkheid, ondanks hevig verzet in eigen land en van Franse kolonisten in Algerije.
In mei 1968 werd de regering-De Gaulle opgeschrikt door gewelddadige demonstraties van universiteitsstudenten. Er volgde een algemene staking die Frankrijk verlamde en de Vijfde Republiek in gevaar bracht. De Gaulle hield verkiezingen en het land schaarde zich achter hem en maakte een einde aan de crisis. In april 1969 legde De Gaulle het presidentschap neer nadat hij een referendum over een hervormingsvoorstel had verloren. Hij trok zich terug op zijn landgoed in Colombey-les-Deux-Eglises en overleed op 9 november 1970 aan een hartaanval.