Typische afbeelding van een flapperFlappers hielden van jazzmuziek en het veranderde hen in “nieuwe vrouwen”. Zij belichaamden de moderne geest die dit tijdperk creëerde en stuwden het verder. Jazz steeg in populariteit in de tijd van de drooglegging in speakeasies. Dit is ook de reden waarom de Jazz Age wordt aangeduid als de Roaring Twenties. Jazz verschilde van vroegere muziek door zijn oorsprong binnen de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Jazz bevorderde individuele vrijheid met improvisatie. Dit sloot aan bij flappers die zich niet wilden conformeren aan de maatschappij. De jongere generatie, met inbegrip van de flappers, werd gek van dansen als de Charleston en de Lindy Hop, terwijl de oudere generaties de betekenis van jazz niet begrepen en bleven doorgaan met de wals en de foxtrot. In het begin werd jazz beschouwd als de “duivelsmuziek”, totdat het gewaardeerd werd voor de kunst die het is. Dansen werd meer gewaagd in deze tijd. De vroege jazzmuziek was wilde en opwindende dansmuziek, die weerspiegeld werd in de mode. De muziek sprak de vrije geest van de flappers aan en hun verlangen om de maatschappelijke normen te veranderen.
Door middel van mode drukten flappers hun emoties uit. Flappers namen de “garconne” of kleine jongens-look aan. Deze stijl benadrukte de volwassen vrouwelijke vorm door de borst plat te maken, de taille naar de heupen te laten zakken en de zomen van rokken en jurken in te korten.
Dit is ook waar het basismodel in de kast van elke vrouw, de little black dress, vandaan komt. Vóór de jaren 1920 werd zwart niet vaak gedragen omdat het werd geassocieerd met rouw en dood. Deze kijk op zwart veranderde met Coco Chanel. Chanel publiceerde een eenvoudige, korte zwarte jurk in een Vogue in 1926. De jurk was “Chanel’s Ford,” hij was toegankelijk voor vrouwen van alle sociale klassen, vergelijkbaar met het Model T voertuig. Deze jurk was toen populair, en zelfs nu nog, omdat hij zo veelzijdig is en niet veel kost om er verzorgd uit te zien. De kleine zwarte jurk vertegenwoordigt alles wat vrouwen werd verteld dat ze niet konden zijn of er niet uit konden zien.
Jongere vrouwen deden ook hun korsetten weg om comfortabel te zijn wanneer ze dansten op jazzmuziek. Korsetten waren een belangrijk onderdeel van het vrouwelijk imago, zoals blijkt uit een “Gibson Girl”. Victoriaanse idealen beheersten het gedrag van Amerikaanse vrouwen en meisjes. Flapper jurken waren boxy en toonden geen vorm van een vrouw. Ze wilden bewijzen dat ze meer waren dan alleen hoe ze er aan de buitenkant uitzagen.
Flappers gaven conservatieven een schok door hun haar kort te knippen en make-up te dragen. Dit was een belangrijk verschil tussen het Gibson-meisje en een flapper. Lang haar was voor de oorlog een teken van een respectabele dame, maar flappers besloten dat het tijd was voor verandering.