McIntyre legde eerst uit dat veel patiënten met een unipolaire depressie die een “klein beetje manie” vertonen, een grotere kans hebben op een uiteindelijke diagnostische omzetting naar een bipolaire stoornis.
Vervolgens besprak hij hoe de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th Edition (DSM-5), de standaardclassificatie van psychische stoornissen die wordt gebruikt door professionals in de geestelijke gezondheidszorg in de Verenigde Staten, bijdraagt aan de moeilijkheid van het diagnosticeren van depressie met gemengde kenmerken (DMX).
“Hoewel prikkelbaarheid, afleidbaarheid en psychomotorische agitatie tot de meest voorkomende symptomen van DMX behoren, zijn ze uitgesloten van de DSM-5-criteria voor gemengde kenmerken vanwege de overlap van deze symptomen met andere stoornissen en tussen manie en depressie,” zei McIntyre.
Bij gebruik van op onderzoek gebaseerde diagnostische criteria werden 4 keer zoveel gevallen geïdentificeerd.
Bij gebruik van DSM-5 met criteria zullen alle patiënten die als DMX worden geïdentificeerd, DMX hebben, maar slechts 5,1% van de individuen die DMX hebben, zal worden geïdentificeerd, en ongeveer 95% loopt het risico om een ongepaste behandeling te krijgen. Volgens de criteria van psychiater Franco Benazzi, MD, PhD, zal ongeveer 10% van de patiënten die geïdentificeerd worden als DMX in werkelijkheid geen DMX hebben, maar minder dan 50% loopt het risico een verkeerde behandeling te krijgen.
De vraag is wat schadelijker zal zijn, zei McIntire; het verkeerd diagnosticeren van iemand die “zuiver unipolair” is als DMX of het behandelen van niet-geïdentificeerde DMX met antidepressiva?
De gevolgen van verkeerde diagnose/onjuiste behandeling zijn onder andere: jarenlang (vaak een decennium of langer) onnodig lijden; weerstand tegen behandeling; verminderde waarschijnlijkheid van reageren op de uiteindelijke juiste stemmingsstabilisatorbehandeling; activeringssyndroom dat zich voordoet bij behandeling; en suïcidaliteit.
Er zijn verschillende instrumenten die kunnen worden gebruikt om DMX te beoordelen, zei McIntyre.
- Bipolar Depression Rating Scale: Een door een clinicus ingevoerde beoordeling van de huidige symptomen.
- Mini International Neuropsychiatric Interview: Zelfrapportage door de patiënt ter beoordeling van de huidige symptomen.
- Clinically Useful Depression Outcome Scale with DSM-5 Mixed: Zelfrapportage door de patiënt ter beoordeling van de huidige (hypo)manische symptomen.
- Hypomanie Checklist: Zelfrapport van de patiënt die screent op levenslange (hypo)manische symptomen.
“Het ten onrechte te veel voorschrijven van antidepressiva kan bijdragen aan door medicijnen veroorzaakte (hypo)manische episoden, resistentie tegen behandeling, suïcidaliteit, en een algehele slechte kwaliteit van leven voor veel patiënten met een depressie,” concludeerde McIntyre. “Je zult niet weten of een depressief persoon (hypo)manische symptomen heeft of een positieve familiegeschiedenis van bipolaire stoornis, tenzij je het aan elke patiënt vraagt, elke keer weer.”