De smaakzin is een van de vijf menselijke zintuigen. Het is essentieel voor onze overleving omdat het het individu de keus van correct voedsel toelaat, dat, op zijn beurt, voor zijn bestaan, onderhoud en functie essentieel is. Het is een ingewikkeld chemisch zintuig, dat samenwerkt met andere zintuigen zoals het gezichtsvermogen, de reuk en de tastzin, en dat ook samenhangt met de werking van temperatuur- en consistentie-receptoren. Er zijn vijf basissmaken: bitter, zoet, zuur, zout en “vlezig” (umami), die elk een rol spelen bij de voedselkeuze, omdat zij verantwoordelijk zijn voor de herkenning van bepaalde chemische stoffen, die ofwel noodzakelijk ofwel gevaarlijk voor ons lichaam kunnen zijn. De smaakcel bevindt zich in de smaakknoppen, die zich op hun beurt bevinden in de tong, de mondholte en het proximale derde deel van de slokdarm. Deze vertaalt het chemische signaal van smaakstoffen in voedsel naar elektrische stimulatie die het signaal doorstuurt naar hogere verwerkingscentra in de hersenen, in een proces dat transductie wordt genoemd en dat in dit overzicht wordt toegelicht. Stoornissen in de smaakzin, alsmede effecten van industriële blootstelling op deze zin worden ook beschreven. De verzamelde kennis over de smaakzin kan toekomstige doorbraken in de verwerkte voedingsindustrie mogelijk maken.