Starbucks heeft nu een rustig beleid om geen decaf koffie meer te zetten na de middag.

Ik dacht dat er iets vreemds aan de hand was toen Sbux na Sbux zonder cafeïnevrije koffie kwam te zitten en ik mompelde: ‘Hoe kunnen ze nou zonder koffie komen te zitten? Ze zijn Starbucks. Toen vertelde een eerlijke baliemedewerker in Toronto me over het nieuwe beleid. Ik geloofde hem eerst niet. Maar na twee mislukte pogingen om dit weekend decaf te krijgen, vroeg ik het een andere medewerker en kreeg te horen, ja, het is een nieuw beleid. Ze zullen je een decaf americano (verdunde espresso) aanbieden voor dezelfde prijs. Ze zullen zelfs decaf brouwen als het moet. Maar daar moet je op wachten. En geloof het niet als ze zeggen “twee, twee-en-een-halve minuut”. Ik heb vijf minuten en meer gewacht. Dit is passief-agressieve detailhandel, het plaatsen van barrières tussen de klant en wat ze wil om je zin te krijgen.

Ik ging naar MyStarbucksIdea en vond hier en hier collega-decaffers die aandringen op een verandering in het beleid. Zoals mijn medeklanten daar aangeven, kunnen velen van ons geen cafeïne drinken (voor mij is het een medische noodzaak om het te vermijden; mijn vrouw vraagt zich af waarom ik de moeite neem). En, tussen haakjes, heeft het zin om decaf later op de dag te schrappen, wanneer meer mensen het drinken.

Obviously, Starbucks probeert te eke out operationele centen door het gooien van minder muffe cafeïnevrije koffie en dwingen drip klanten om een keuze te maken. Het is efficiënter en Starbucks heeft de centen, zoals de driemaandelijkse winst net gedaald 77 procent.

Maar als bedrijven klanten gaan lastigvallen als bedrijfsstrategie en er stiekem over doen, loopt het nergens goed af. Ze kunnen ons net zo goed kortingsbonnen voor Dunkin Donuts en McDonald’s geven.

Mijn mede decafers, ga alsjeblieft naar MyStarbucksIdea.com en voeg je stem toe aan het cafeïnevrije koor. Wij willen onze cafeïnevrije.