NBA seizoen 2008-09: Overtuigende start in de competitie voor Chicago BullsEdit
NBA draftEdit
Rose werd op 26 juni 2008 als eerste geselecteerd door de Chicago Bulls in de NBA draft, en kwam vervolgens voor hen uit met tricot nummer 1. Op dat moment was hij pas de derde point guard (na Magic Johnson in 1979 en Allen Iverson in 1996) die als eerste werd gekozen in de laatste 30 jaar. Zijn talent en potentieel op de positie werden vooraf als uitzonderlijk beschouwd.
Toen hij officieel werd voorgesteld als toekomstige Chicago Bulls speler, was hij overweldigd: “Ik ben echt gezegend. Alles was net een droom die uitkwam. Dit maakt het helemaal af – ik speel op het hoogste niveau van basketbal en het is in mijn woonplaats. Ik kan het nu echt niet geloven.” (‘Ik ben echt gezegend. Alles voelt als een droom die uitkomt. Mijn hele leven is als een droom. Dit slaat alles – ik ga basketbal spelen op het hoogste niveau – en in mijn geboortestad, ook. I can’t believe it.’)”
Pro Summer LeagueEdit
Rose verscheen voor het eerst in de Orlando Pro Summer League op 7 juli 2008, in een Chicago Bulls shirt. Ze verloren met 94-70 in hun eerste wedstrijd tegen de Miami Heat, waar Michael Beasley zijn debuut maakte. Terwijl hij zijn eerste basket voor de Bulls scoorde op een lay-up in het eerste kwart, was het pas in het derde kwart dat hij agressiever was en een overtuigende prestatie leverde. Hij had tien punten, vier assists en twee rebounds, maar verloor ook vijf ballen.
Op 8 juli 2008 versloegen de Bulls de Indiana Pacers 89-84 in hun tweede voorseizoenswedstrijd. Rose had negen punten, zeven assists en zes rebounds in iets minder dan 29 minuten. In de wedstrijd op 9 juli 2008 tegen de Orlando Magic, die ze met 86-74 wonnen, op 10 juli 2008 tegen de New Jersey Nets, die ze met 84-68 verloren, en op 11 juli 2008 tegen de Oklahoma City Thunder, waarin ze met 86-73 verloren, zat Rose uitsluitend op de bank wegens knieklachten.
Voorseizoen bewerkt
Rose moest op 14 juli 2008 voor de rechter verschijnen omdat hij op 29 april 2008 met 160 km/u – 64 km/u te hard – op de Interstate Highway 88 bij Aurora reed. De rechter besloot Rose onder observatie te plaatsen voor een periode van zes maanden, waarna zijn strafblad zal worden uitgewist indien hij gedurende die periode geen juridische problemen heeft. Hij moet ook een veiligheidscursus volgen. Rose zei: “Ik leer van mijn fouten. Ik heb iets stoms gedaan, en ik kijk gewoon uit naar de toekomst.” (“Ik leer van mijn fouten. Ik deed iets stoms, maar nu kijk ik vooruit.”).
Regulier SeizoenEdit
Rose speelde in 81 van de 82 wedstrijden dit seizoen, waarvan 80 als starter. In totaal stond hij dit seizoen 3000 minuten op het veld. Hij had een gemiddelde van 16,8 punten per wedstrijd (PPG), samen met 3,9 rebounds (RPG) en 6,3 assists (APG). Aan het eind van het seizoen werd hij verkozen tot Rookie van het Jaar. De Chicago Bulls bereikten de play-offs als zevende geplaatste team in de Eastern Conference met een 50% winstpercentage (41 gewonnen wedstrijden en 41 verloren wedstrijden), waar ze met 4-3 verloren van de Boston Celtics in de eerste ronde.
NBA-seizoen 2009-10: zich vestigen als een franchisespeler voor de Chicago BullsEdit
Tijdens het seizoen 2009-10 had Rose een gemiddelde van 20,8 PPG, 6,0 APG en 3,8 RPG. Op basis van deze prestaties werd hij genoemd in het NBA All-Star team. Volgens een rapport van januari 2010 werden truien met de naam van Rose het meest verkocht.
2010-11 NBA-seizoen: beste seizoen met Chicago Bulls – jongste MVP in NBA-geschiedenis tot nu toeEdit
In het 2010-11-seizoen speelde Rose vanaf het begin groots. Op 10 december 2010 scoorde hij 29 punten en 9 assists in de eerste overwinning van de Chicago Bulls op de Los Angeles Lakers sinds 19 december 2006.
Op 17 januari 2011 scoorde Rose zijn eerste triple-double in de NBA. Hij noteerde 22 punten, 12 assists en 10 rebounds in een 96-84 overwinning op de Memphis Grizzlies, waarmee hij zijn team aan de 28e overwinning in 41 wedstrijden hielp.
Op 3 mei 2011 werd Rose uitgeroepen tot Meest Waardevolle Speler (MVP) van de NBA, op dat moment de jongste speler ooit. Hij werd de eerste Chicago Bulls speler sinds Michael Jordan in 1998 die deze eer te beurt viel.
In zijn 81 wedstrijden die hij dit seizoen speelde, allemaal als lid van de startende line-up, noteerde hij 25.0 PPG, 7.7 APG en 4.1 RPG – op dat moment de beste uit zijn carrière in deze categorieën.
NBA-seizoen 2011/12: Eerste ernstige seizoensbeëindigende blessure met de Chicago BullsEdit
Nauwelijks voor de start van het verkorte seizoen 2011/12 (slechts 66 seizoenswedstrijden, waarvan Rose er 39 speelde), tekende Rose een vervroegde contractverlenging van vijf jaar voor $ 94 miljoen die liep tot het einde van het seizoen. Hij eindigde het reguliere seizoen met 21.8 PPG, 7.9 APG en 3.4 RPG.
In de eerste play-off wedstrijd tegen de Philadelphia 76ers, stond hij nog op het veld in het 4e kwart, hoewel de wedstrijd al beslist was, en scheurde hij een ACL in zijn linkerknie.
NBA seizoenen 2012/13-2015/16: Gemengde jaren met de Chicago BullsEdit
Rose zat het hele seizoen 2012/13 uit en gebruikte de blessurepauze om te revalideren. Hij keerde terug voor het seizoen 2013/14 en speelde 10 wedstrijden voor de Bulls voordat hij op 22 november 2013 de meniscus in zijn rechterknie blesseerde en voor de rest van het seizoen uitgeschakeld was. Rose herstelde van zijn blessure en nam deel aan de wereldkampioenschappen basketbal van 2014, waar hij met het Amerikaanse team de gouden medaille won. Het jaar daarop (seizoen 2014/15) speelde Rose voor het eerst sinds het seizoen 2010/11 weer meer dan 50 wedstrijden. In 51 wedstrijden scoorde hij 17,7 PPG en 4,9 APG in 30 minuten actie per wedstrijd. Hij vocht het hele seizoen met terugkerende knieproblemen, maar haalde toch de play-offs met de Bulls en deed voor het eerst in drie jaar mee aan een play-offwedstrijd.
In het seizoen 2015/16 speelde hij 66 wedstrijden voor de Bulls, allemaal als starter. In het proces, postte hij stats van 16,4 PPG, 4,7 APG en 3,4 RPG.
NBA seizoenen 2016/17 en 2017/18: Nieuwe start in New York en ClevelandEdit
Omdat het contract van Rose in de zomer van 2017 zou zijn afgelopen en hij een vrije speler zou zijn geworden, maakten de Chicago Bulls van de gelegenheid gebruik om een ruil uit te werken tussen henzelf en de New York Knicks om toch nog waar voor Rose te krijgen. In de zomer van 2016 werd Rose verkocht aan New York, samen met Justin Holiday en een tweede ronde pick. In ruil daarvoor ontving Chicago centrum Robin Lopez en point guards Jerian Grant en Jose Calderon.
Na slechts één jaar vertrok Rose alweer uit New York met statistieken van 18.0 PPG, 3.8 RPG en 4.4 APG en werd hij zoals verwacht free agent. Hij maakte in de zomer van 2017 van de gelegenheid gebruik om te tekenen bij de titelaspiranten Cleveland Cavaliers, waar hij onder meer aan de zijde speelde van superster LeBron James. Hij speelde daar echter slechts 16 wedstrijden (waarvan 7 als starter), waarin hij naast 9,8 PPG gemiddeld 1,8 RPG en 1,6 APG haalde.
Op Trade Deadline Day 2018 werd Rose samen met Jae Crowder verhandeld aan de Utah Jazz. De Jazz ontsloegen Rose echter kort daarna, waardoor hij een free agent werd. Rose speelde geen enkele wedstrijd voor de Jazz. Na de vrijlating tekende Rose een contract bij de Minnesota Timberwolves tot het einde van het seizoen. Hier speelde hij nog in 9 wedstrijden (altijd als bankspeler), met een gemiddelde van 5,8 PPG, 1,2 APG en 0,7 RPG.
NBA-seizoenen 2018/19 en 2019/20: zich vestigen als een standout “zesde man” in Minnesota en DetroitEdit
Tijdens het seizoen 2018/19 scoorde Rose op 31 oktober 2018 een career-high 50 punten in de Timberwolves’ 128-125 overwinning op de Utah Jazz. In februari 2018 liep hij een enkelblessure op en later een rechterelleboogblessure, waardoor hij de rest van het seizoen aan de kant stond. Tot dan toe was Rose indrukwekkend, met 18,0 PPG en 4,3 APG voor de Timberwolves, terwijl hij ook een respectabele 48% van het veld en 37% van de driepuntslijn raakte. Hij speelde 51 wedstrijden dit seizoen, maar kwam meestal van de bank (slechts 13 keer in de basis vijf). In de “Per 36 Minuten” statistiek (per 36 minuten speeltijd) kwam zijn puntenscore overeen met een gemiddelde van 23,7 gescoorde punten, bijna gelijk aan zijn cijfer van het seizoen 2010/11, zijn beste jaar (toen een gemiddelde van 24,1 punten in de “Per 36 Minuten” categorie). Dat seizoen bereikte Rose de grens van 10.000 NBA-punten.
Voor het seizoen 2019/20 verhuisde Rose naar de Detroit Pistons. Ook daar fungeerde hij als bankspeler. In de eerste helft van het seizoen speelde hij 38 wedstrijden, waarvan slechts 4 als starter. In dit proces behaalde hij 18,4 PPG, 2,4 RPG en 5,8 APG; hij overtrof zelfs zijn vorige beste tijd in de categorie “Per 36 Minuten” met een gemiddelde van 25,4 punten. Na vele jaren met blessures en lange revalidatiefases, herwon Rose zijn atletisch vermogen en spelkwaliteiten in Minnesota en Detroit, werd meerdere malen beschouwd als een kandidaat voor de Sixth Man of the Year Award (“beste zesde man; beste bankspeler”) en kreeg in Detroit vaak het vertrouwen van zijn coach Dwane Casey in de zogenaamde “crunch time” (slotfase van een wedstrijd met een nipte uitslag).
2020/21 NBA-seizoen: New York KnicksEdit
In begin februari 2021 werd bekend dat Derrick Rose werd verhandeld aan de New York Knicks voor Dennis Smith Jr. en een tweede ronde pick in de 2021 NBA Draft.