Deel dit
Gelieve het door te geven…
Als je je bikepacking-tochten met wat praktische creativiteit wilt doordrenken, wat dacht je dan van het snijden van een houten lepel tijdens je volgende overnachtingscamping? Nieuwbakken houtsnijder Cass maakte vorig jaar zijn eerste eetinstrument en deelt zijn tips en gedachten over het proces, evenals inspiratie en advies van ervaren bikepackers die lepels maken…
compose Cass Gilberttime Dec 1, 2020
comment 37
Zoals veel goede voornemens, liep ik al een paar jaar te piekeren over het idee om zelf een houten lepel te snijden – geïnspireerd door deskundige lepelmakers als Michael Dammer, die een centrum voor buitenonderwijs in Ecuador runt, en Mehedi van Hattum, een meubelmaker uit New Mexico, die zijn reis door Amerika deels financierde door de prachtige houten lepels te verkopen die hij onderweg maakte.
Ten slotte deed zich de gelegenheid voor om mijn eigen lepel te maken en ik moet zeggen dat ik meteen weg was van het hele proces: van het kiezen en vinden van het hout, tot het maken van de lepel zelf, tot het gebruiken ervan om mijn maaltijden op te eten!
Ik beschouw mezelf nu als een echte liefhebber met een aantal lepels op mijn naam, maar nog veel te leren. Het proces heeft me ook een nieuw respect bijgebracht voor het simpele genot van het eten met een zelfgemaakt stuk gereedschap, en een diepere waardering voor al diegenen die dingen met hun handen maken. Naast eten geldt dit ook voor andere dingen die je kunt maken voor je bikpacking-avonturen, of het nu gaat om een framebag, volgens Logans DIY-post, of een stembag, met Neza als je gids. De extra aantrekkingskracht van het maken van lepels is echter dat je het tijdens je eigenlijke reis kunt doen, met heel weinig gereedschap, wat het extra leuk en laagdrempelig maakt. Het kan ook iets zijn wat je kunt doen tijdens een langere fietstocht, een creatieve onderbreking van het rijden, en een manier om meer te leren over de omgeving om je heen en ook meer oplettend te worden.
Met mijn beperkte ervaring in het achterhoofd is dit vooral een gids voor iedereen die nog nooit eerder heeft gesneden en het, net als ik, wil proberen. Maar we hebben voorbeelden en advies toegevoegd van lepelmakers die meer bedreven zijn dan ik, zodat je kunt zien waar het cultiveren van je whittling-vaardigheden je kan brengen…
Titanium spork vs. hout!
Is een houten lepel net zo praktisch als de favoriet van de fietspacker, de Ti spork? Waarschijnlijk niet! Dit gezegd zijnde, is het het beste om zo’n vergelijking door een andere lens te bekijken. Afgezien van de lepel zelf, is het bevredigend om iets eenvoudigs, tijdloos en basaals als een eetgerei met je eigen handen te maken. En zoals alles wat je zelf maakt, kan het veel meer betekenis hebben dan een in de winkel gekocht voorwerp. In feite is het verhaal van je lepel waarschijnlijk net zo belangrijk als de lepel zelf. Waar je het hout vandaan hebt gehaald, de uitdagingen waarmee je werd geconfronteerd bij het maken van de lepel en de rit waarin hij werd gesneden, maken onlosmakelijk deel uit van zijn identiteit…
Ik vind het houtsnijproces ook meditatief, meeslepend en ontspannend. Urenlang kan ik bezig zijn met de vorm van het hout, terwijl ik nauwelijks de blaren op mijn vingers opmerk. Elke beweging van het mes heeft een kleine maar waarneembare invloed op de vorm van het hout, terwijl het van de ene entiteit overgaat in de volgende. Het is een methode om het zijn te oefenen, net zoals het doen. En dan is er nog het feit dat je lepel waarschijnlijk een gespreksonderwerp zal worden. Onlangs nog zag een vrouw in een wegrestaurant mij met mijn lepel eten, waarna ze in haar keuken dook om haar favoriete houten lepel tevoorschijn te halen en me die te laten zien. Of het nu je bedoeling is of niet, een deel van je karakter zal zich waarschijnlijk openbaren in je lepel. Kijk maar eens naar de ongelooflijke verzameling die de studenten van Michael Dammer aan het eind van dit bericht hebben gemaakt; elk exemplaar ziet er net zo individueel uit als een persoon en ik zou graag foto’s zien van degenen die ze hebben gemaakt.
Ik maakte mijn allereerste lepel (getraceerd rond een Snowpeak spork, ironisch genoeg) op een gedenkwaardige wintertocht met de fiets in New Mexico, tijdens twee nachten rond het vuur. Ik draag hem nu bijna overal bij me. Hij heeft zelfs zijn metalen (en soms meer praktische) dubbelganger vervangen. Hieronder zie je hoe hij eruit zag toen ik hem net af had… en hoe hij er nu uitziet, een jaar later, terwijl ik salsa in mijn tortilla’s doe.
Met de lange en koude avonden in het verschiet is lepelhouwen rond een kampvuur inderdaad bijzonder verleidelijk. Of probeer het thuis als voorbereiding op de volgende reis. Lepelhouwen kan ook een leuke activiteit zijn om met je kinderen te doen. Ik kocht werkhandschoenen voor mijn zoon, Mehedi zorgde voor een mooi stuk zacht dennenhout en nu heeft Sage zijn eerste stappen gezet om zijn eigen lepel te maken. Bovendien zijn handgesneden lepels ook zeer persoonlijke geschenken, voor wie aan de feestdagen denkt.
Houten lepel snijden: Het proces
Om te beginnen, moet je een geschikt stuk hout vinden! Als beginner kun je het beste een stuk uit een doorgewinterde houtstapel halen, of een plaatselijke timmerman vragen of je een paar stukken hout kunt kopen, wat op zich al een leuke ervaring kan zijn. In Mexico zijn er bijvoorbeeld in elke stad timmermanías; een praatje met hen is een manier om meer te weten te komen over de verschillende bomen die in de buurt te vinden zijn. Een andere mogelijkheid is dat u tijdens het rijden uitkijkt naar een pas gevallen tak; een kleine handzaag kan nuttig zijn om er een paar geschikte stukken uit te zagen die voldoende groot zijn, een zuivere nerf hebben en grotendeels vrij zijn van knoesten. Oudere takken zijn waarschijnlijk niet geschikt, omdat ze van binnen vaak gebarsten zijn, of waarschijnlijk zullen barsten als je eraan begint te werken. Om een vers stuk hout op smaak te brengen voor later gebruik, plaatst u het op een plek die direct zonlicht vermijdt en waar er geen temperatuurschommelingen zijn. Een schaduwrijke, warme plek met goede ventilatie is ideaal. U kunt de uiteinden afdekken met kaarsvet, dat helpt het vocht vast te houden en langzaam uit te drogen.
Als u toch een pas gezaagd stuk hout – greenwood – krijgt, laat het dan niet uitdrogen terwijl u snijdt, want dan zal het waarschijnlijk barsten. Laat het tussen de sessies in water weken en bewaar het ingepakt in een plastic zak om het vocht vast te houden. Merk op dat een voorgedroogd stuk hardhout moeilijker te snijden zal zijn, maar ook veel minder snel zal barsten – zowel terwijl u aan uw lepel werkt als wanneer hij klaar is.
Als vuistregel geldt: hardhout en fruitbomen die goed zijn voor bestek – zoals esdoorn, eik, appel, en kers. Zoals gezegd, ze kunnen moeilijk werk carve, maar de resulterende lepel zal waarschijnlijk duren voor vele jaren. Zacht hout zoals grenen, cypres of ceder is zeer geschikt voor beginners maar gaat minder lang mee. Beter nog, is er iets interessants bij u in de buurt?
In New Mexico, Ik heb drie lepels gesneden met mahoniehouten snijresten uit Mehedi’s werkplaats tijdens een opeenvolging van weekendkampeeruitstapjes, zoals ons winteravontuur met fatbiking arroyo’s – zie foto’s hierboven. Het hout was moeilijk te snijden, maar het ziet er geweldig uit en het voelt aan alsof het eeuwig zal meegaan.
Toen ik routes onderzocht in Ecuador, gaf Michael Dammer me ook een mooi stuk hardhout – een houtsoort die Ecuadorianen ‘chunche’ noemen – dat ik plichtsgetrouw met me meedroeg, niet zeker genoeg om het recht te doen wedervaren. Uiteindelijk heb ik het gebruikt voor de vierde lepel eerder dit jaar, en ik was blij met het resultaat… tot ik het verloor! Hopelijk is hij door iemand gevonden en leidt hij ergens een interessant leven.
Hier in Oaxaca, is de opvallende en roodachtige madrona een uitstekende optie en je kunt vaak kleinere, vers afgezaagde takken langs de kant van de weg vinden als de bomenvellers door het gebied zijn geweest. Mehedi stelt voor om gewoon de verschillende houtsoorten uit te proberen die voorhanden zijn: “Ik experimenteer altijd gewoon. Vruchthout is hard maar erg mooi, net als avocado- of olijfhout. Boomgaarden zijn een goede plek om te zoeken.” Als je probeert uit te vinden of een stuk hout droog genoeg is om te bewerken, heeft Michael Dammer dit advies: “Een goede manier om dat te weten te komen is door het met je lippen te betasten. Als het blijft plakken en koud aanvoelt, is het meestal niet droog genoeg. Als het niet plakt en warm aanvoelt, is dat meestal een goed teken dat het hout voldoende droog is. Zie ook de links in het vakje Bronnen voor ideeën over andere houtsoorten die voor u toegankelijk kunnen zijn.
Om tijd te besparen, kunt u uw brok hout in een ruwe vorm zagen met een lintzaag, als u toegang hebt tot een lintzaag en weet hoe deze veilig te gebruiken. Een lepel ‘blank’ maakt het eigenlijke snijproces efficiënter en helpt de scherpte van je blad te behouden, omdat je je niet eerst door al het overtollige materiaal hoeft te werken. Of je kunt een bijl gebruiken, waarbij je de lengte van grotere stukken hout doormidden deelt. Nogmaals, van Mehedi: “Een kleine scherpe veldbijl of machete is geweldig. Ze waren gemakkelijk te vinden in ferreterías – bouwmarkten – tijdens onze reizen in Midden-Amerika. Je kunt er eigenlijk het meeste materiaal mee wegsnijden, waardoor het snijproces veel sneller gaat.”
Of, wees een purist en begin gewoon te snijden uit de klomp hout die je hebt…
Ik zou graag denken dat er geen ‘foute lepel’ als zodanig bestaat. Zelfs lelijke lepels hebben hun eigen schoonheid. Ik heb een bijzonder onhandig exemplaar gemaakt, vol knopen en littekens, maar de persoon die ik het cadeau heb gedaan, blijft volhouden dat hij het heel mooi vindt! Toch kan het heel nuttig zijn om met een potlood de beoogde vorm te schetsen op het stuk hout in kwestie, of het nu een voorgevormd stuk hout is, of een stuk groenhout dat je hebt gekloofd, of je hebt de bast eraf gehakt en een kant afgevlakt. Kijk naar het stuk hout en geef het de kans om tegen je te praten! Het kan ook zijn dat je gebruiksdoel de vorm bepaalt. Een lange lepel met een scherpere rand is ideaal om bijvoorbeeld een pot pindakaas uit te scheppen. Een diepere kom is uitstekend voor soepen, terwijl een ondieper ontwerp misschien meer geschikt is voor dagelijks gebruik. Een kleine lepel daarentegen biedt betere proporties voor een kind. In sommige gevallen kan het stuk hout zelf de vorm van de lepel bepalen – zie de gebogen “bone spoon” box hieronder, met zijn welomlijnde boog.
Begin dan met snijden. Gebruik vegende bewegingen, weg van je lichaam. Probeer je bewust te zijn van de vezels in het hout, zodat je sneden een schoon oppervlak achterlaten in plaats van kleine brokjes en splinters weg te trekken, en kijk naar de nerf om te zien welke richting het beste is. Vermijd dat je naar jezelf toe zaagt door de hoek te veranderen en de richting waarin je het stuk hout vasthoudt. Als het moet, ga dan heel langzaam en wees heel voorzichtig, gebruik alleen je duim om het blad te duwen en te controleren, zodat de rand minder snel van het hout wegglijdt. Je kunt zelfs een stevig stuk leer gebruiken om je benen of lichaam te beschermen, dat ook dienst kan doen als lepel/gereedschapsrol.
In feite, als je eenmaal dichter bij de beoogde vorm bent, vind ik dat zachtjes met mijn duim op het blad drukken helpt om het snijwerk gecontroleerd en precies te houden. Knopen kunnen lastig zijn om mee te werken, maar ze voegen ook veel karakter toe. Je kunt een aantal zeer nuttige Youtube tutorials vinden over hoe je je mes moet vasthouden en snijtechnieken in de Bronnen sectie hieronder, zoals deze.
Veiligheid
Als je voor het eerst gaat snijden, draag dan werkhandschoenen om je vingers te beschermen en de kans op blaren te verkleinen, die ik nogal eens op mijn duimen krijg. Sommige handschoenen zijn speciaal bestand tegen snijden, zoals deze. Thuis is een dikke broek ook aan te bevelen om te voorkomen dat het mes tegen je dijbeen stoot. Maar bij gebrek aan dergelijke kleding tijdens het bikepacken, moet je extra voorzichtig zijn, want het laatste wat je wilt is je liesslagader doorsnijden in de backcountry… Als je een gereedschapswikkel hebt (zie Basisset hieronder) kun je die ook gebruiken om jezelf te beschermen, en je kunt het hout in de grond of tegen een boomstronk wurmen als je aan het snijden bent voor extra stabiliteit. Als je op reis gaat, zorg er dan voor dat je mes scherp is, want een bot mes is een gevaarlijk mes. Zoals altijd, vergeet niet je EHBO-kit in te pakken als je gaat bikepacken en als beginneling, wees vooral voorzichtig als je mijlenver van huis bent. Bekijk de Bronnen sectie hieronder, voor video’s over veilige snijtechnieken.
Als je eenmaal de algemene vorm van de lepel hebt gesneden, komt het gebogen mes – ook wel de schep genoemd – in het spel. Het is het gereedschap dat je nodig hebt om de kom van de lepel uit te hollen, hoewel sommige makers er de voorkeur aan geven hete sintels te gebruiken om dit te doen, zoals Michael Dammer hieronder aanbeveelt – ik heb deze methode echter nog niet uitgeprobeerd. Als u een mes gebruikt, probeer dan een schone rand rond de kom te maken en gebruik een scheppende, draaiende beweging om spiralen van schaafsel uit te snijden, zonder de vezels van het hout te ‘scheuren’.
Bedenk hoe de vorm van de kom in uw mond zal passen; de lengte, breedte en diepte. Hetzelfde geldt voor de onderkant van de lepel en hoe dik die is. Ik wil testen als ik ga, proberen om een evenwicht te vinden met een vorm die aangenaam is om uit te eten, maar toch ruim genoeg om mijn eten naar binnen te scheppen na een lange dag in het zadel!
Zodra je het handvat gaat bewerken, moet je goed opletten hoe dun het hout wordt, want dat is het zwakste deel van de lepel. De sterkte van het hout dat je gebruikt, en het beoogde gebruik, kunnen hier een rol in spelen. Hetzelfde geldt voor de kom van de lepel. Laat je niet te veel meeslepen en loop niet het risico dat het te zwak wordt en gemakkelijk barst. Een tamelijk robuuste steel en kom kunnen handig zijn als u van plan bent met uw lepel te reizen.
Als uw lepel eenmaal klaar is (en het kan moeilijk zijn om die laatste beslissing te nemen!), laat u zich dan koesteren in de verwezenlijking van iets aards, moois en praktisch dat u met uw eigen handen hebt gemaakt. Je kunt de lepel laten zoals hij er nu uitziet – bijna primitief – of hem glad schuren en hem een meer verfijnde uitstraling geven. Bedenk wel dat als je eenmaal begint met schuren, je niet meer verder kunt snijden, omdat de zanddeeltjes het mes dof zullen maken. Wees niet te bezorgd over kleine imperfecties; de meeste zullen zachter worden na een paar weken gebruik.
Wanneer u klaar bent, behandelt u de lepel met een voedselveilige olie, aangezien dit het hout verzegelt en beschermt. Rauwe lijnolie van levensmiddelenkwaliteit, uit een kruidenierswinkel, werkt goed. Lak het royaal in en als je genoeg hebt, laat je het weken in een oliebad. Anders wikkel je het in een plastic zak om te voorkomen dat het te snel uitdroogt. Het is vooral belangrijk om geduldig te zijn met vers gezaagd hout en het langzaam te laten drogen, want het kan hartverscheurend zijn als je kostbare lepel op het laatste moment scheurt of splijt! Laat het ingepakt op een koele, schaduwrijke plek liggen die niet onderhevig is aan snelle temperatuurswisselingen.
Breng regelmatig olie aan op uw nieuwe lepel. Smeer hem later wanneer de gelegenheid zich voordoet, of wanneer u eraan denkt. Zo zal uw lepel een lang en nuttig leven beschoren zijn. Het onderhoud van de lepel hoort er allemaal bij en ik heb er veel plezier in gekregen mijn kleine verzameling lepels te oliën. Ik vind het prachtig om te zien hoe de subtiele details in de nerf van het hout in de loop der tijd veranderen.
Als de lepel dik genoeg is, kun je een gat door het uiteinde boren en er een mooi paracord, of een stukje leer, in rijgen als finishing touch.
De botlepel
Niet het meest praktische formaat lepel om mee te nemen op de fiets, maar ik ben toch dol op mijn ‘botlepel’. Hij is afkomstig van een grote tak onlangs gekapte madrona, weggegooid langs de kant van de weg, in de nevelwouden rond San José del Pacífico, Mexico. Ik haalde er een stuk uit met mijn whittling mes, bond het aan mijn fiets, en sleepte het mee op een bijzonder zware tocht naar de kust, waar ik het op het strand waar we de laatste nacht eindigden, uit elkaar haalde. Door de kromming van het hout en een belangrijke knoop aan één kant leek het op een menselijk bot, wat bijna poëtisch aanvoelde, omdat het af was de dag voor Mexico’s prachtige Día de los Muertos ceremonie. Ik weet niet of het wel zo praktisch is om mee te nemen op de fiets… maar het zal geweldig zijn om in grote potten soep te roeren!
Hier is het stuk direct nadat ik het van een afgedankte tak had afgezaagd, hoe het eruit zag voordat ik begon te snijden, en het eindprodukt met lijnzaadolie:
The Spoon Exchange, door Pepper Cook
Ik ben begonnen met het snijden van lepels vanwege een geweldig artikel dat ik een paar jaar geleden las in Outside Magazine over een gast die wandelt/leeft op de Appalachian Trail en lepels snijdt met als bijlage zijn e-mail met een briefje voor mensen op de trail om hem te vinden en hem hun verhaal en hun enthousiasme over het vinden van de lepel te e-mailen!
Mensen die mee willen doen aan de Spoon Outside uitwisseling kunnen @spoonoutside volgen om de data voor de volgende uitwisseling te weten te komen. Een van mijn favoriete nieuwe vrienden is een negenjarige jongen in India die zijn eerste lepel kerfde met behulp van een keukenmes en een vierkantje schuurpapier. Hij stuurde zijn lepel op met een handgeschreven briefje en zijn drie beste Pokémon-kaarten. Als dat niet een paar koude dode harten verwarmt, weet ik het ook niet meer! Ik geloof echt dat iedereen die het probeert zijn eerste lepel kan snijden, en we hebben elke uitwisseling heel wat nieuwkomers voor het vak.
Ik vind het leuk om de lepelruil te organiseren omdat niet veel mensen meer super speciale slakkenpost ontvangen, en iedereen die de lepelruil volgt houdt ook van fietsen, dus iedereen die meedoet krijgt automatisch een nieuwe vriend om te bezoeken in een afgelegen oord.
Maar het is ook heel cool omdat deelnemers meestal een brief bij hun lepel voegen met uitleg over hun houtkeuze en het gebied waar ze wonen, een beetje over hun leven, en vaak wat stickers of lapjes of kleine schatten!
Als paklijst van een kernlepelmaker zou ik een recht, vast mes voor het handvat aanraden, een schepmes voor de kom, een paar vierkanten schuurpapier van verschillende kwaliteit, en wat was/minerale olie voor het afdichten van het mes aan het einde, zodat voedseldeeltjes er niet in komen en gaan rotten.
Phoenix Creations is een geweldig Instagram-account voor inspiratie.
Lepeltjes maken: A Basic Kit
Je hebt niet veel nodig om een lepel te snijden. Michael Dammer houdt van zijn locakble Opinel en gebruikt sintels van een vuurtje om de kom te maken. Zo simpel kan het zijn. Hoewel ze duurder zijn, gebruikt Mehedi graag messen met carbonstalen lemmeten, omdat die hun scherpte veel langer behouden. Het whittlingmes dat ik tijdens het bikepacken gebruik, heb ik tijdens een rit langs de kant van de weg gevonden! Ik heb een stevige tas bij me – gemaakt door Frost River uit Duluth – waarin ik een whittlingmes, een gebogen mes voor het snijden van de kom, een potlood, en als ik eraan denk, werkhandschoenen bewaar. Het is klein genoeg om mee te nemen op meerdaagse tochten. Zoals hierboven vermeld, kan een stevige gereedschapswikkel ook nuttig zijn, omdat je die kunt gebruiken om je lichaam te beschermen tijdens het snijden. Als ik een geschikt stuk hout vind, sjor ik het aan mijn seatpack of vorkentas.
Je kunt een mes met een vast lemmet of een afsluitbaar mes gebruiken dat je misschien al hebt, of investeren in een houtsnijmes met een groot handvat en een kleiner lemmet voor maximale controle, dat is het soort dat ik graag gebruik. Die kun je kopen in een speciaalzaak voor houtbewerking – Flexcut is een merk dat gemakkelijk te vinden is en Morakniv maakt ook degelijke exemplaren. Nu ik er zoveel plezier aan beleef, zal ik waarschijnlijk een tweede breder gebogen mes kopen om breder gevormde schalen te kunnen maken.
Je kunt er ook een paar soorten schuurpapier, een zaagje en een flesje lijnzaadolie of iets dergelijks bij doen. Zodra ik de bron van een stuk hout, wikkel ik het in een stevige herbruikbare plastic zak, om te helpen tegen het uitdrogen te snel. Op langere tochten kunt u ook een messenslijpsteen meenemen, want een scherp mes is een veiliger mes.
Outdoor Educator Michael Dammer and the Spoon Philosophy he teach
Ik begin mijn lepellessen op Finca Palugo altijd met deze lezing uit een geweldig boek genaamd A Handmade Life van Bill Coperthwaite. Het drukt echt uit waarom ik geloof dat het snijden van een lepel of het maken van je eigen rugzak, mes of rugzak zo belangrijk is.
“Handen. Ons begrip zou enorm worden vergroot als we allemaal op de een of andere manier handwerkslieden zouden worden, redelijk bekwaam in een bepaald ambacht. Hoe kunnen we anders degenen die handwerk verrichten in achting en waarde doen stijgen tot het niveau van degenen die verkopen, bestuderen, fotograferen – degenen die genieten van het mooie werk van een handwerksman maar geen respect hebben voor degene die mooie dingen met de hand maakt? Overal ter wereld houden mensen van mooie manden, maar kennen ze een lage status toe aan de mandenmaker. Panamahoeden zijn zeer gewild, maar de hoedenmaker wordt het slechtst betaald. Mooie schoenen worden bewonderd, maar de schoenmaker niet.”
We bestendigen deze onrechtvaardigheden door de manier waarop we leven. We kunnen gevoeliger worden en het respect voor alle rangen en standen vergroten door zoveel mogelijk van deze rangen en standen persoonlijk te ervaren. Als we allemaal met onze handen zouden leren werken, zouden we allemaal meer respect hebben voor anderen die met hun handen werken.
Snijden en lepels maken in het bijzonder brengen kunst en noodzaak samen, ik noem het utilitaire kunst, en ik geloof dat het een van de krachtigste vormen van expressie is voor wie we zijn. Er is iets heel speciaals aan het mengen van het werk van hoofd en handen. Het is zeker een hulpmiddel voor meditatie. Ik lees ook dit citaat voor aan mijn studenten:
“Vanuit de Soefi-traditie kwam ik tot het inzicht dat de ambachtsman bedoeld was om zichzelf te transformeren door middel van zijn werk. Terwijl hij de fysieke beperkingen van het materiaal trachtte te transmuteren, trachtte de ambachtsman zijn eigen ziel te transformeren.”
-Narer Ardelan
Wat tips en bikepacking-gerelateerde zaken betreft, heb je alleen een mes en misschien wat schuurpapier nodig, wat het een zeer ‘lichtgewicht’ activiteit maakt tijdens het bikepacken. Zachtstalen messen zoals Opinels zijn mijn keuze voor snijwerk omdat ze gemakkelijk slijpen en het lemmet vergrendelen. Roestvrij staal is erg moeilijk te slijpen onderweg. Persoonlijk vind ik het leuk om drijfhout te zoeken op rivieren of stranden. Het kost een paar pogingen om goede stukken te vinden, maar het is het helemaal waard. Als je je stapel brandhout doorzoekt, kun je ook interessante vondsten tegenkomen.
Doe uw lepel na gebruik een paar uur in een bakolie om het hout te harden. Vermijd wassen met zeep. Het hout zal profiteren van de natuurlijke oliën en vetten van voedsel. Veeg het af met een schone doek en berg het na gebruik op. Met houtskool gebrande lepels lijken langer mee te gaan dan gesneden lepels, omdat de verbranding het hout verzegelt. Kromme messen zijn ook een geweldig gereedschap voor het maken van lepels. Voor het slijpen van lepels is fijnkorrelig nat/droog schuurpapier waarschijnlijk het beste. De schuurmiddelen die ik gebruik zijn 400 grit, 600 grit, en 1,000 grit. Of wat u maar kunt vinden.
De afbeeldingen hieronder tonen een collectie prachtige lepels gemaakt op Finca Palugo.
Spatel, iemand?
Een alledaagse lepel is een bijzonder handig voorwerp om te maken, en het is de perfecte manier om je reis in het whittling wormgat te beginnen. Maar het kan ook heel leuk zijn om spatels, botermesjes, pollepels en zelfs kleine zoutlepels te maken. De lepel hieronder is gemaakt van dezelfde tak als de Beenderlepel. De spatel/pindakaaslepel is ook van een soortgelijk stuk madrona gemaakt; het werd door Emma Bucke gesneden uit een stuk hout dat in het midden was gespleten. Met dit gereedschap kun je de laatste restjes kostbare notenboter pakken (en voorkom dat je ze op je knokkels krijgt van de rand van de pot, een persoonlijke ergernis). Ze zijn ook snel te maken en een goede manier om gebruik te maken van een stuk hout dat te ondiep is voor een lepel.
Bronnen
- Meester lepelmaker Peter Galbert. Kijk en bewonder.
- Het Youtube kanaal van Morakniv is aan te bevelen, zoals deze serie met Jogge Sundqvist. Het behandelt aspecten zoals het vasthouden van een mes voor een bepaalde snij-actie en het stoppen van het mes om in contact te komen met je lichaam.
- Het Youtube-kanaal, Spoon Carving with Tom, ziet eruit als een geweldige schat aan informatie en bevat ook tips over het slijpen van lepels.
- Deze Youtube-video met Adam Hawker uit Dorset is er een in een reeks aanbevolen films van Zed Outdoors over lepelmakers en hun snij-processen.
- Veel knowhow te vinden in dit boek over Zweedse snijtechnieken (er is ook een Kindle-versie!)
- Lepelsnijden kan een geweldige activiteit zijn om met je kinderen te delen; lees dit artikel voor advies.
- Woodland Ways gids voor het snijden van een lepel.
- Bekijk dit bericht – 5 beste bomen voor lepelcarving – voor inzichten in het kiezen van een goed stuk hout om mee te beginnen.
- Wat gedachten over welke oliën zijn het beste om je lepel te behandelen, op Earlywood.
- Professionele lepel maker Emmet van Driesche uit Massachusetts verkoopt voorgesneden blanks. Hij biedt ook lessen lepelhouwen, heeft een Youtube-kanaal, en publiceert het driemaandelijkse Spoonersaurus Magazine!
- Hou het een paar jaar vol… en misschien kun je lepels maken zoals Klipnocky Woods.
- Het houtbewerkingsaccount van lepelmaker Mehedi, met prachtige lepels en nog veel meer. Zie andere voorbeelden van zijn werk hieronder.
