• Twitter
• Facebook Messenger
• Pinterest
• Email
• print

ATLANTA -.- Op de handelsdeadline van februari, Dan Gilbert dacht na over een beslissing van $32 miljoen terwijl zijn general manager wachtte op een antwoord.

De avond ervoor hadden de Cavs ingestemd met de ruil van Anderson Varejao aan de Portland Trail Blazers, een zet waarover al weken werd gesproken. Het was een kostbare deal vanuit het oogpunt van activa, waarbij de Cavs een populaire speler moesten weggeven plus een eerste ronde draft pick.

Het was een pure gelddeal, het zou de eigenaar van de Cavs alleen dit seizoen al ongeveer $ 50 miljoen besparen, omdat zijn Cleveland Cavaliers zo diep in de luxebelasting zitten dat elke dollar die ze uitgaven hen $ 4 aan belasting kostte. Varejao was een zeer populaire speler, maar er was een push om van het contract af te komen, wat een probleem werd nadat Varejao in 2014 zijn achilles scheurde.

De Cavs hadden het daar kunnen stoppen, Varejao dealen en het een deadline noemen. Het was een optie die op tafel lag. Een optie die heel logisch was. Ze stonden op de eerste plaats. Ze hadden veel spelers op elke positie. Ze moesten nog steeds 27 miljoen dollar aan luxebelasting betalen, nog steeds verreweg het meeste in de competitie.

Channing Frye bezocht de Cavs voor het eerst in 2009, toen het team wanhopig op zoek was naar extra schoten omdat LeBron James het laatste jaar van zijn contract inging. Het frontoffice was er toen van overtuigd dat hij goed bij James zou passen. Maar Frye verlangde ernaar om in Phoenix te spelen, waar hij ervan droomde om met Steve Nash te spelen sinds hij op de universiteit van Arizona zat, en in plaats daarvan tekende hij daar.

In 2014 was Frye opnieuw een vrije agent. David Griffin, die hem vijf jaar eerder naar Phoenix had helpen werven in plaats van naar Cleveland, was de nieuwe GM in Cleveland en probeerde het opnieuw te doen. Hij verkocht Frye het spelen met Kyrie Irving en vertelde hem over plannen om vrijbuiter Gordon Hayward te contracteren. Ze wisselden nummers uit en benaderden een deal. Toen belde James’ agent over zijn terugkeer naar Cleveland en de pauzes werden geslagen. Frye belandde in Orlando.

Nu was het 2016, en Frye en de Cavs gingen weer op één lijn zitten. Griffin was aan het concurreren met de Los Angeles Clippers om Frye van de Magic te krijgen. Griffin kon hem krijgen voor een tweede ronde pick – de Magic gaf de voorkeur aan de deal van de Cavs – maar het addertje onder het gras was dat de Cavs Frye’s contract moesten slikken.

Sinds Gilbert de Cavs in 2005 had gekocht, had hij in totaal $ 50 miljoen aan luxebelasting uitgegeven. Er zijn 20 andere teams die in totaal geen $28 miljoen aan belasting hebben betaald (Frye was ook het saldo van zijn salaris verschuldigd dat de totale investering op dat getal van $32 miljoen bracht) dat deze deal in hun franchise-geschiedenis zou gaan kosten.

Zou Frye, die gemiddeld vijf punten en drie rebounds had voor de Magic, echt een verschil maken?

Het antwoord kwam vrijdagavond toen hij 27 punten scoorde vanaf de bank toen de Cavs een 3-0 serie voorsprong namen op de Atlanta Hawks. Mike Budenholzer, de uitmuntende coach van de Hawks, probeerde een strategiewijziging om de guards van de Cavs dubbel te laten spelen en hun spervuur van driepunters in de kiem te smoren, waarmee ze Atlanta al vroeg in de serie op gelijke hoogte brachten.

Terwijl de Cavs worstelden met de vallen, kreeg hun belangrijkste tegengif, Kevin Love, foutproblemen. Hun aanval liep vast en de Hawks namen een 11-punts tweede helft voorsprong. Toen ging coach Ty Lue naar Frye, de optie die beschikbaar kwam met de handel van februari.

“Ik denk dat ik elke avond gewoon weet dat ik daarheen moet gaan en mijn werk moet doen,” zei Frye. “Ik dacht zo’n beetje dat ik 7 voet ben, dus ze gaan hem niet blokkeren, dus ik schoot hem.”

Frye speelde niet eens in Game 1 van de Hawks-serie. Er zijn misschien andere playoff-wedstrijden waarin hij niet speelt. Maar op vrijdag ging hij 7-of-9 van buiten de boog.

“Dat is waar we hem hier voor hebben gebracht,” zei James. “We hebben hem hier gebracht om te schieten. En te schieten en te schieten en te schieten. Hij deed precies dat.”

Het hebben van een speler als Frye is inderdaad een luxe, de definitie van het systeem in kwestie. Gilbert, die de wedstrijd bijwoonde, zag precies waar zijn geld heen ging.

Toen de Cavs de Frye-deal aankondigden, werd deze gepresenteerd als een drie-team trade met de Blazers en Magic. Door Varejao en Jared Cunningham, een medespeler in de deal, te verplaatsen en Frye over te nemen, kondigden de Cavs aan dat ze dit seizoen 15 miljoen dollar aan salaris en belasting hadden bespaard.

Dit was waar en een punt van trots voor Griffin, die misschien de behoefte voelde om te verantwoorden waarom hij een first-round pick had gebruikt om de deal mogelijk te maken. Een handel die geld bespaarde en een potentieel nuttige speler toevoegde? Dat is inderdaad een goede handelsdeadline-dag.

Maar degenen binnen de Cavs wisten dat het eigenlijk twee afzonderlijke deals waren, en Gilbert moest bereid zijn om groen licht te geven. Dat geldt ook voor James.

Voor al zijn problemen uit het verleden met Gilbert — er zijn littekens die beide mannen voor altijd zullen dragen en hun vertrouwensniveau zal altijd waarschijnlijk zwak zijn — weet hij dat hij zal uitgeven. Het was een van de redenen waarom James terugkwam naar Cleveland, omdat Gilbert zal uitgeven.

Frye weet het ook.

“Toen ik hier werd verhandeld, wist ik dat er verantwoordelijkheid was om op het niveau te komen waar deze jongens op spelen,” zei Frye. “Scott Skiles zei tegen me: ‘Hé Channing man, je bent een geweldige speler, je gaat ze helpen een wedstrijd in een serie te winnen, weet je. Je gaat ze helpen een wedstrijd te winnen en wat grotere dingen te doen.’ Ik denk daar altijd aan. “