• Twitter
• Facebook Messenger
• Pinterest
• Email
• print

Naast goals en assists, kan het onderscheid tussen de noodzakelijke “dierbare” fantasie hockey statistieken en de “prullenbak” statistieken troebel worden. Penalty minuten en hits behoren tot degenen die velen beschouwen als fantasie hockey prullenstats – scoringscategorieën die worden afgekeurd als overbodig en onbelangrijk.

Tenzij, in werkelijkheid, je een hockeyspeler bent die er een carrière van heeft gemaakt.

“Ik denk niet dat ik ze zou moeten rechtvaardigen,” vertelde New York Islanders forward Cal Clutterbuck aan ESPN toen hem werd gevraagd naar hits als een fantasie hockeystatus. “Het is een van die dingen die vrij duidelijk zijn, wat fysiek spel kan doen voor een team, het publiek — alles.”

Slagen zijn bijzonder waardevol voor Clutterbuck, die sinds 2014 tweede in de NHL is in de categorie met 934 in 244 wedstrijden. Hij wordt goed betaald als een bottom-six forward die uitblinkt in het leveren van hen.

Maar in fantasiehockey maken ze deel uit van een verzameling “trash-statistieken” waarvan de verdiensten jaarlijks worden besproken bij het uitzoeken van de scoring van een competitie. Sommige van deze onconventionele categorieën – waarschijnlijk de vriendelijkste manier om naar hen te verwijzen in de ogen van critici – worden weggegooid en verworpen omdat ze geen factor zijn in de puntentelling. Andere worden betreurd omdat ze blijkbaar illegaal gedrag belonen. En dan zijn sommige zo willekeurig in de context van fantasie statistieken dat ze bepalen wie wint of verliest een head-to-head matchup maakt de shootout lijken op een zeven-game playoff-serie in een vergelijking van hun respectieve dapperheid.

Welnu, laten we het voor eens en voor altijd regelen door een blik te werpen op de verschillende gradaties van afval van fantasie hockey statistieken – van Clutterbuck’s altijd zo waardevolle categorie hits tot strafminuten, het brandpunt van de meeste fantasie stat debatten – waarbij sommige van hen als waardig worden verdedigd en andere als onverdedigbaar worden beschouwd.

Slagen

In theorie zouden statistische categorieën in fantasy sporten moeten draaien om objectieve acties die resulteren in scorende plays. Natuurlijk, die theorie valt uit elkaar als je je realiseert dat een basis statistiek als assists bijna net zo subjectief is als iets als hits. Is een body check een hockey spel dat fantasie-scores waard is? We geven het woord aan Mr. Clutterbuck uit Brooklyn.

“Als je het effectief kunt doen, denk ik dat het zeker iets is dat waarde heeft,” zei de vleugelspeler van de Islanders. “Er zit zeker waarde in het creëren van een beetje angst. Het heeft een vlindereffect. Het is niet altijd wat het doet op het eerste gezicht. Je krijgt een reputatie. Je kiest je plek en je raakt jongens en je zorgt voor turnovers en je laat mensen nadenken over wat ze gaan doen met de puck.”

Vuilnis of gekoesterd?

Gekoesterd. Fysiek spel is een inherent deel van het spel en moet beloond worden. Zeker, spelers als Clutterbuck en Matt Martin verzamelen statistieken in een zeer subjectieve categorie, maar waarom zitten ze überhaupt ook alweer in je team? Ondertussen, hits geven toegevoegde waarde aan spelers als Alex Ovechkin en Dustin Byfuglien, en we zijn erg voor het vieren van de totaliteit van het spel van een speler.

Plus/minus

Af en toe in deze gebroken samenleving van ons, mensen komen tot een inspirerende consensus over een pertinente kwestie, zoals hoe ze moeten nu alleen grappig “Thor” films te maken.

We weten niet zeker wanneer hockey fans en masse besloten dat plus/minus een luie hack statistiek was die weinig deed om de waarde van een individu te definiëren – misschien was het de opkomst van hockey analytics – maar we zijn zeker blij dat ze dat deden. Omdat plus/minus zuigt. Waarom deze statistiek zo’n steunpilaar is in de categorale puntentelling van sommige competities is verbijsterend. Misschien is het gewoon een ouderwets relikwie dat we gewoon nog niet kunnen weggooien, zoals snoepgoed een hoofdbestanddeel blijft van de Halloween keuken ondanks dat het niet eetbaar is. Je kunt net zo goed “overwinningen” tellen als je een teamgerichte statistiek gaat toepassen op individuele spelers.

Wins

Zegt iemand overwinningen? Het is moeilijk om kritisch te zijn over keepersstatistieken, omdat er eerlijk gezegd zo weinig van zijn. Het tellen van “overwinningen” als een fantasie-categorie is standaard en kan een drijvende kracht zijn achter waar een keeper wordt geselecteerd wanneer de onvermijdelijke run op hen begint tijdens je draft.

Maar net als plus/minus, is het in wezen een teamstatistiek. Zonder aanvallende bijdragen van teamgenoten, kan een keeper geen wedstrijd winnen. Er is echter een verschil. Doelmannen kunnen een directere invloed hebben op winst of verlies dan andere spelers, niet alleen vanwege de aard van hun positie, maar ook omdat ze langer op het ijs staan dan andere spelers.

Verwaarloosd of gekoesterd?

Koesterd, waarvan we weten dat het niet goed zal vallen bij critici die elke keer huiveren als “overwinningen” ter sprake komen in een argument voor een Vezina-kandidaat. Maar we moeten iets gebruiken om keepers relevant te houden in de fantasie.

Faceoff wins

We kunnen het erover eens zijn dat de kunst van het winnen van een faceoff een prijzenswaardig facet van hockey is. Kijken naar Patrice Bergeron school een ongelukkige vijand op de stip kan net zo bevredigend zijn als een schilderachtige pass of een dreunende hit. De grote voorwaartsen die ook aan de verdedigende kant van het spel kunnen uitblinken, moeten met fantasie worden gevierd.

Maar — faceoff-overwinningen zijn een vuilnisstatistiek.

Vuilnis of gekoesterd?

Vuilnis. Ten eerste, het is een statistiek die gaat over volume. Het succes of falen van een speler op faceoffs kan een beetje schommelen, maar het aantal faceoffs dat hij neemt tijdens een wedstrijd zal hoog blijven als hij de aangewezen Nr. 1 of Nr. 2 man is op trekbeurten. Het gaat minder om prestatie en meer om, “Hé, deze jongen neemt veel faceoffs. Ik zal hem opstellen.”

Maar wat belangrijker is, hoe meer we weten over de aard van faceoffs, hoe meer we begrijpen dat een verlies soms een overwinning kan zijn, afhankelijk van factoren zoals of een team probeert de puck diep in de aanvallende zone te krijgen bij een gelijkspel. In dat geval is een zogenaamd verlies opzettelijk, maar het zou als nadelig worden beschouwd in de fantasie-scores. Dus dat is niet cool.

Schort-handed goals en assists

Power-play punten zijn zinvol. Ze zijn een essentieel onderdeel van het aanvalsdieet van topscorers en een essentieel onderdeel om te bepalen welke spelers je aan je team moet toevoegen. Het verschil tussen twee opties kan neerkomen op power-play ijstijd of de effectiviteit van de power-play van een bepaald team.

Short-handed punten, zeggen velen, zijn niet zinvol. Ondanks dat penalty kills agressiever worden, blijven short-handed goals een zeldzaamheid. De leidende power-play goal scorer is Patrik Laine met negen in 31 wedstrijden, terwijl Aleksander Barkov (29 wedstrijden) en Evander Kane (30 wedstrijden) gelijk staan voor de league lead met drie short-handed goals. Meer dan een derde van de competitie heeft tot nu toe twee of minder korte kansen tegen gekregen. Ze zijn een borderline anomalie.

Rommel of gekoesterd?

Sorry, maar deze zijn om te koesteren.

Het selecteren van een speler die over de hele linie uitblinkt en korte-hands dapperheid heeft, zoals Barkov, Kane, Logan Couture of Connor McDavid, is terecht belonend.

Ja, we begrijpen hoe teleurstellend het is om te strijden in een head-to-head fantasy smackdown om de week te verliezen op een short-handed assist omdat Victor Hedman’s inconsequente pass uit de defensieve zone werd omgezet in een shortie door Brayden Point. Maar dat is ook voorbijgaan aan de heerlijke onvoorspelbaarheid die short-handed scoren leent aan een fantasie matchup. Het is een weesgegroetje dat op de een of andere manier een ontvanger in de eindzone vindt, maar man-down scoren houdt tenminste vaardigheid in, en je wordt beloond voor het kiezen van spelers die penalty-kill tijd verdienen. We love it.

Punten

Als je doelpunten en assists als categorieën indeelt en dan ook nog punten als categorie, gewoon … waarom? Je weet toch dat doelpunten plus assists gelijk zijn aan punten? Waarom doe je dit? Is overbodigheid de drug van je keuze?

Rommel of gekoesterd?

Rommel. We hebben niet zo’n laf, kunstmatig opblazen van cijfers gezien sinds de NHL de overtime verliezer punt in het klassement heeft ingevoerd.

Save percentage

Zoals eerder gezegd, keepers statistieken zijn klein in aantal en hoog in ergernis. Toch zijn er een paar die beter zijn dan anderen.

Zie bijvoorbeeld reddingen vs. reddingspercentage. Reddingen zijn geweldig. Reddingen zijn wat een keeper hoort te maken. Schoten tegen zijn ook geweldig, omdat ze werkpaarden belonen (zonder dat je die categorie “wedstrijden begonnen” nodig hebt) en de waarde van keepers van vreselijke teams omhoog pompen, dat wil zeggen degenen die overblijven nadat de ongeveer tien echt goede keepers zijn verdwenen in de draft of degenen die je nog moet doorzoeken op de waiver wire. Wie van ons heeft niet een Arizona Coyotes of Florida Panthers keeper in het verleden om die reden aan de kant geschoven?

Maar reddingspercentage, als een fantasie statistiek? Meh.

Vuilnis of gekoesterd?

Vuilnis. De statistiek heeft zijn eigen problemen in het echte leven, zoals het onvermogen om situationele of schotkwaliteit informatie te verzamelen. In de fantasie is het een van die dingen waarbij een doelpunt tegen een verder uitstekende prestatie kan bezoedelen. Dus het is duidelijk, als het een vuilnis tijd zorg is, moet het een prullenbak statistiek zijn.

Game-winning goals

Als je het standpunt inneemt dat short-handed punten een toevallige anomalie zijn, dan heb je de morele hoogte verloren om te beweren dat GWGs een plaats hebben in fantasie scoring. De Edmonton Oilers versloegen dinsdagavond de Columbus Blue Jackets met 7-2. De Oilers bouwden een 5-0 voorsprong op aan het eind van de tweede periode. Twee doelpunten van de Jackets in de derde periode brachten hen op drie. Dus, verdediger Matt Benning, voor het maken van het 3-0, kreeg de game winner in een wedstrijd waar de winst in principe werd veiliggesteld in de eerste 40 minuten. Go team.

Rommel of gekoesterd?

Rommel. Excuses aan degenen met Brandon Saad in hun fantasieteam die zes van zijn 10 doelpunten wedstrijden hebben zien “winnen” voor de Chicago Blackhawks.

Geblokkeerde schoten

We hebben ons altijd voorgesteld dat de fantasieliga van Kris Russell’s vrienden en familie alleen geblokkeerde schoten scoort, waardoor Russell de meest waardevolle speler in zijn competitie wordt. Maar we dwalen af. Zijn ze een legitieme fantasie statistiek? Nou, overweeg dit: Er zijn heel weinig defensieve statistieken in fantasie ijshockey voor verdedigers, vandaar de plus/minus kruk. Geblokkeerde schoten zijn zeker een manier om blauweliners te vergelijken zonder ze te veranderen in de de facto NFL tight ends van het fantasie ijshockey (d.w.z. noodzakelijke spelers die weinig scoren). En ja, Erik Karlsson is Rob Gronkowski in deze vergelijking.

Rommel of gekoesterd?

Gekoesterd. Je kunt hits niet verdedigen en tegelijkertijd blokken afval noemen. Ergens knikt John Tortorella goedkeurend.

Penalty minuten

Oh boy, daar gaan we. Wat anders kan dienen als de grote finale in dit debat dan penalty minuten, een onderwerp dat al menig burgeroorlog heeft ontketend binnen fantasie competities? PIMs zijn, zonder twijfel, de meest glorieuze splijtzwam.

Maar is het een afvalcategorie?

De kritische kijk op ze is simpel: Je beloont illegaliteit, en je beloont een speler voor iets nadeligs doen voor zijn team. Het is als het scoren van pass interferentie straffen voor een verdedigende speler in fantasie voetbal. Het is als een professor die extra punten geeft aan de student die het best heeft gespiekt op een examen. Het is de antithese van wat onze maatschappij, in theorie, zou moeten vieren in prestaties.

Verwaarloosd of gekoesterd?

Koesterd! Heb geduld met me, mijn verdediging van het schijnbaar onverdedigbare is zinvol. Bepaalde jongens hebben bepaalde rollen te spelen, en er zijn een aantal zeer goede spelers geweest wiens rol het is om niet alleen aanvallend bij te dragen, maar ook om op het randje te spelen.

Laten we de cirkel weer rond maken naar Clutterbucks opmerking over treffers: “Er is zeker waarde in het creëren van een beetje angst.”

Het feit is dat niet alle PIMs gelijk zijn. Tom Wilson die een domme interferentie minor krijgt in de offensieve zone is niet hetzelfde als Tom Wilson die vijf minuten krijgt voor vechten en een 10-minuten misconduct omdat iemand de lieve Olympische held T.J. Oshie lastigviel. De eerste straf zou hem waarschijnlijk een uitbrander van Barry Trotz opleveren, terwijl de laatste hem waarschijnlijk stokslagen van de bank van Washington Capitals in waardering oplevert.

Dit Wilson-voorbeeld brengt ons bij het grotere punt. Hij heeft 15 punten in 28 wedstrijden dit seizoen, vijfde onder de voorwaartsen van de Capitals. Dat is misschien niet genoeg om hem te selecteren voor je fantasy-team, maar als je 68 strafminuten meetelt, is Wilson ineens ingeroosterd op 27,3 procent van de fantasy-teams, meer dan Rick Nash (26,0 procent), Gustav Nyquist (26,0 procent) en Justin Williams (25,9 procent). Hij volgt in de schaatsstappen van spelers als Wayne Simmonds, Dustin Byfuglien, Scott Hartnell, Milan Lucic en andere power forwards die punten verzamelen terwijl ze PIMs opzuigen.

Deze spelers worden getransformeerd in meer waardevolle goederen omdat die tijd doorgebracht in de prullenbak, en in het proces wordt de veronderstelde pikorde van begeerde spelers door elkaar geschud, in die zin dat de top picks niet langer alleen een lopende lijst van Art Ross-kandidaten zijn elk seizoen.

Statistieken als hits, PIMs en geblokte schoten zijn heel voorspelbaar, in die zin dat we weten welke spelers ze waarschijnlijk zullen verzamelen, en ze creëren nieuwe lagen van strategie binnen het spelersmanagement. En dat doen ze zonder dat het totale prul statistieken zijn. Je weet wel, zoals game-winning goals of zoiets. Yuck.