Dupuytren’s contracture (gebogen vingers) is een chronische aandoening die de handen aantast en mogelijk invalide maakt. De aandoening is vernoemd naar de Franse anatoom en militair chirurg die de aandoening populair maakte en er in het begin van de negentiende eeuw als eerste aan opereerde, Guillaume Dupuytren (uitgesproken als DOO-pwee-tren).
De onderliggende ziekte die de contractuur in de hand veroorzaakt, wordt de ziekte van Dupuytren genoemd, die al dan niet kan leiden tot gebogen vingers. Met andere woorden, de ziekte manifesteert zich niet altijd als contractuur. Dat gezegd hebbende, het is een chronische progressieve medische ziekte.
Als iedereen met enige graad van de ziekte van Dupuytren geteld zou worden, komt het vrij vaak voor. Alleen al in de Verenigde Staten projecteert het aantal lijders aan Dupuytren zich op ongeveer tien miljoen mensen, volgens de Dupuytren Research Group.
Terwijl de contractuur van Dupuytren vaker voorkomt bij ouderen, begint de ziekte over het algemeen op te treden bij mensen in de veertig tot vijftig, en neemt daarna in incidentie toe. Met de toegenomen levensverwachting heeft de contractuur van Dupuytren meer medische en sociaaleconomische relevantie gekregen.
De contractuur kan mensen op vele manieren beïnvloeden – van schrijven tot het wassen van het lichaam, van het oppakken van kleine dingen tot het bespelen van muziekinstrumenten, het schudden van handen, het strelen van een geliefde, enzovoort – omdat onze handen zo belangrijk zijn in elk deel van onze dag.
Naast de bekende familiaire en genetische oorzaken, worden andere omgevingsfactoren zoals nicotine, diabetes, alcohol en trauma in verband gebracht met het veroorzaken van de ziekte van Dupuytren en contracturen.
Hier beantwoordt Alexander B. Dagum, MD, hoofd van onze divisie Plastische en Reconstructieve Chirurgie, veelgestelde vragen over deze aandoening. Hij is een vooraanstaand expert, zowel opgeleid in handchirurgie als plastische chirurgie, en gecertificeerd in beide specialismen.
Q: Wat is de ziekte van Dupuytren?
A: De ziekte van Dupuytren is een progressieve aandoening die het weefsel onder de huid aantast dat de fascia wordt genoemd. De fascie is verantwoordelijk voor het strak houden van de huid van de handpalm, zodat deze niet verschuift wanneer men een voorwerp vastgrijpt of vastpakt. Op de fascia wordt een taai litteken gelegd dat geleidelijk samentrekt, wat leidt tot kromme vingers die niet meer kunnen worden rechtgezet.
Stony Brook Medicine wordt beschouwd als een van ’s werelds meest vooraanstaande instellingen
als het gaat om de behandeling van de ziekte van Dupuytren.
Q: Wat is de oorzaak van de ziekte van Dupuytren?
A: De oorzaak is onbekend, maar er is een genetische component. Met name een positieve familiegeschiedenis speelt een belangrijke rol bij het ontstaan van de ziekte van Dupuytren. Andere factoren waarvan bekend is dat ze de ziekte van Dupuytren verergeren zijn overmatig alcoholgebruik, suikerziekte, roken, en epilepsie en bepaalde anti-epileptische medicatie
Q: Hoe wordt de ziekte van Dupuytren gediagnosticeerd?
A: De ziekte van Dupuytren wordt klinisch gediagnosticeerd door lichamelijk onderzoek. Het begint meestal met een knobbel in de handpalm onder de huid die stevig is en aanvankelijk pijnlijk kan zijn. Naarmate de ziekte vordert, worden de knobbels koorden onder de handpalm en de vinger die beginnen samen te trekken en de vingers doen buigen.
Patiënten kunnen ook knobbeltjes ontwikkelen op de dorsale knokkels, bekend als de knokkelkussentjes van Garrod, of ziekte elders, zoals in de voeten (ziekte van Lederhose) of penis (ziekte van Peyronie).
Q: Wie krijgt de ziekte van Dupuytren?
A: Er is een genetische voorliefde om vooral mensen van Noord-Europese of Britse afkomst te treffen. Daarom wordt de ziekte ook wel de ziekte van de Vikingen genoemd, omdat men denkt dat deze bij mensen van Scandinavische afkomst is ontstaan en zich van daaruit heeft verspreid. De ziekte is echter bij alle rassen vastgesteld. De ziekte komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen en begint meestal na het 40ste levensjaar.
Q: Wat gebeurt er als de ziekte van Dupuytren onbehandeld blijft?
A: De vingers buigen en trekken geleidelijk samen, waardoor de hand niet meer kan worden geopend en de handfunctie afneemt.
Q: Is er genezing voor de ziekte van Dupuytren?
A: Er is geen genezing voor de ziekte van Dupuytren, maar het kan worden behandeld met een operatie of injecties om respectievelijk de koorden die invaliderende contracturen veroorzaken te verwijderen of op te lossen.
Vergevorderd geval van contractuur van Dupuytren met koord dat leidt tot het buigen van de ringvinger in de handpalm (klik om te vergroten).
Vraag: Wat is een contractuur van Dupuytren?
A: Wanneer een door de ziekte van Dupuytren veroorzaakte handwortel leidt tot een gebogen vinger die niet meer volledig kan worden gestrekt, wordt de aandoening een contractuur van Dupuytren genoemd.
Q: Wat zijn de risicofactoren voor contractuur van Dupuytren?
A: De risicofactoren voor contractuur van Dupuytren zijn dezelfde als voor de ziekte, maar een sterke familiegeschiedenis, vroeg begin van de ziekte (voor de leeftijd van 40 jaar), ziekte in zowel de rechter- als de linkerhand, geassocieerde ziekte in de knokkelkussens, voeten, of penis zal het risico op het ontwikkelen van contracturen verhogen.
Een voorgeschiedenis van diabetes, zwaar alcoholgebruik, roken, en epilepsie en bepaalde anti-epileptica verhogen ook het risico op het ontwikkelen van contracturen.
Q: Hoe beïnvloedt de contractuur van Dupuytren iemands leven?
A: Het onvermogen om de vingers volledig te openen kan het moeilijk maken om voorwerpen zoals gereedschap, instrumenten, een golfclub enzovoort vast te pakken en vast te houden. De vingers kunnen ook gemakkelijk klem komen te zitten en gewond raken als de persoon zich uitstrekt om een voorwerp te pakken of zijn hand in zijn zak steekt.
Q: Kan de contractuur van Dupuytren in elke vinger voorkomen?
A: Ja, maar het treft meestal de ringvinger, gevolgd door de pink.
Q: Hoe wordt Dupuytren’s contractuur behandeld?
A: Traditioneel wordt de contractuur van Dupuytren behandeld met een operatie om de zieke fascia (weefsel) te verwijderen en zo de contractuur te corrigeren.
Hoewel de operatie poliklinisch wordt uitgevoerd, kan het herstel voor sommige patiënten inspannend zijn en vereist het bijna altijd een zes weken durende kuur van handtherapie en spalken.
De laatste tijd, met de ontwikkeling van een enzym (collagenase) bekend als Xiaflex, kunnen we de koorden in het kantoor inspuiten om de zieke koorden op te lossen, en vervolgens 24 tot 96 uur later de gebogen vinger onder plaatselijke verdoving manipuleren, waardoor de koorden scheuren en de contractuur wordt gecorrigeerd.
Een andere methode die populair is geworden, is een minimaal invasieve chirurgische methode die bekend staat als naaldaponeurotomie, waarbij onder plaatselijke verdoving een naald wordt gebruikt om het koord te doorbreken.
Handchirurgen zijn van over de hele wereld naar Stony Brook Medicine
gekomen om meer te leren over de ziekte van Dupuytren en de behandeling ervan.
Q: Welke behandeling voor de contractuur van Dupuytren is beter: chirurgisch of niet-chirurgisch?
A: De eerste resultaten voor chirurgie versus enzyminjectie zijn gelijkwaardig geweest. De resultaten op lange termijn zijn nog niet beschikbaar. De ziekte is niet te genezen en dus komt recidief of uitbreiding van de ziekte met dezelfde of andere contracturen voor bij ten minste 20% van de patiënten.
Q: Wat is het voordeel om Dupuytren’s contractuur te laten behandelen bij Stony Brook Medicine?
A: Stony Brook Medicine wordt beschouwd als een van ’s werelds meest vooraanstaande instellingen als het gaat om de behandeling van de ziekte van Dupuytren.
De enzymbehandeling (collagenase) die bekend staat als Xiaflex en die over de hele wereld wordt gebruikt om deze aandoening niet-operatief te behandelen, is ontwikkeld in Stony Brook.
Chirurgen zijn van over de hele wereld gekomen om niet alleen te leren over de ziekte van Dupuytren en de behandeling daarvan, maar ook hoe Xiaflex te gebruiken om de contractuur van Dupuytren te behandelen.
Er zijn hier duizenden patiënten behandeld met een operatie of een injectie met een enzym, waardoor Stony Brook Medicine niet alleen het drukst bezochte maar ook het meest ervaren centrum voor de ziekte van Dupuytren in het land is.