Forensic komt na het succes van een andere seriemoordenaar-flick Anjaam Paathira (voortaan AP genoemd), zij het met een ‘wetenschappelijke’ draai. De film opent, net als AP, met een intrigerende proloog. Het dient als een sfeermaker. Terwijl AP iets subtieler was in zijn aanpak, zit Forensic je echt op de huid. Je moet weten dat er gruwelijke moorden op komst zijn.
Het schrijvers-regisseursduo Akhil Paul en Anas Khan verzint een seriemoordenaarscomplot met een interessante eerste helft, waarin kort wordt ingegaan op de mogelijkheden van een kindermoordenaar, de toepassing van forensisch onderzoek om misdaden te deconstrueren, en het belangrijkste, een ravissante Tovino Thomas (die Sam Kattookaran speelt, een medisch-juridisch adviseur van de staatspolitie). Sam helpt Rithika Xavier IPS (een efficiënte Mamta Mohandas) bij het opsporen van de moordenaar, maar de schrijvers maken het vanaf het begin duidelijk dat Sam altijd de overhand krijgt bij het ontsluiten van aanwijzingen.
Het was inderdaad leuk om kleine forensische hoogstandjes in de film te zien. Zoals Sam die een leugendetectortest voorstelt voor een verdachte die een hartpatiënt heeft, het segment met de binnenste (gouden) folie van een Dairy Milk chocoladereep, het deel waarin Sam de leeftijd en lengte van de moordenaar afleidt met behulp van elementaire logica en door het bestuderen van de plaats delict, en een overbodig maar leuk stuk waarin hij de zuur-base reactie uitlegt. Reba Monica John speelt Shikha, de knappe en vindingrijke stagiaire, die gelukkig niet valt voor Sam’s misdaad-lab heldendaden.
Er is ook een solide interval twist, iets wat je echt niet zou verwachten. Ik vond het een stuk beter dan de grote onthulling zelf; een die vol zit met een slecht geacteerde, niet overtuigende achtergrondverhaal. We krijgen ook een subplot over Sam en Rithika’s vreemde familiegeschiedenis. Voor thrillerfanaten is het makkelijk om te concluderen dat dit verband houdt met de misdaden van vandaag. Het laatste half uur is voor mij echt een domper – het is een praatathon waarin geprobeerd wordt de redenering van de moordenaar te verpakken, gevolgd door een smakeloze actiescène. In schril contrast hiermee staat een leuker actiestuk eerder in de film waarbij Sam en een dader betrokken zijn.
Ook in AP was het oorsprongsverhaal van de moordenaar een van de zwakkere elementen. Waarom lijken de grote onthullingen altijd oké? We hebben meer spannende kerndaders nodig voor onderzoeksthrillers als deze. Jakes Bejoy’s achtergrondscore is op sommige momenten schokkend, maar verder effectief. Scherper schrijven in de tweede helft (met minder focus op lokkende wendingen) had de loop van de film echt kunnen veranderen. De verpakking schiet tekort in Forensic en het eindigt gewoon als een middle-of-the-road inspanning.