Photo: Fox Searchlight Pictures
Als u Martha Marcy May Marlene nog niet hebt gezien, moedig ik u aan dit te doen, aangezien de film afgelopen weekend nog in 113 bioscopen draaide en misschien al weg is voor u het weet. Maar de reden dat ik het vandaag ter sprake breng is omdat ik net een hard copy van het script heb ontvangen van Fox Searchlight en als je het je herinnert, afgelopen maandag heb ik gelinkt naar een download van het script als je geïnteresseerd was.
Wel, er doorheen bladerend kwam ik bij wat ik geloof dat het meest cruciale punt in de film is, het einde. Opzettelijk open gelaten, die dient als slechts een vraag meer over wat gemoedstoestand Martha (Elizabeth Olsen) is na het ontvluchten van een sekte en tijd doorbrengen met haar zus Lucy (Sarah Paulson) en zwager Ted (Hugh Dancy) in hun huis aan het meer in Connecticut.
Ik denk dat het vanzelfsprekend is dat dit bericht een spoiler is, aangezien het direct betrekking heeft op het einde van de film, maar als je dat niet begreep hopelijk doe je dat nu … spoilers komen.
Voor iedereen die de film heeft gezien, hier zijn hoe de laatste pagina’s van het script luiden als Martha in het meer springt voor een laatste duik en een man ziet aan de overkant van het water.
NOOT: Ja, ik ben me ervan bewust dat er spelfouten in staan, maar zo is het script geschreven en dus heb ik ze niet veranderd.
Martha staat op de kade. Ze kleedt zich uit tot op haar ondergoed en duikt erin.
Martha zwemt het meer in. Ze zakt onder water en verdwijnt uit het zicht, een uitbarsting van bubbels komt aan de oppervlakte. Een paar seconden gaan voorbij en ze komt niet boven. Plotseling breekt ze weer door het water en hapt naar lucht.
Ze kijkt om zich heen naar het dichte bos en een handjevol mooie huizen die nu leeg lijken te zijn. Niemand anders is aan het zwemmen.
Martha ziet een sjofele MAN op een naburige steiger zitten, hij komt haar bekend voor. Hij is midden twintig, zijn spijkerbroek is opgerold en zijn voeten bungelen in het water. Zijn overhemd hangt over zijn schouder en hij rookt een sigaret. Hij kijkt Martha recht aan. Ze maken oogcontact. Hij is klaar met roken, gooit de sigaret in het water, trekt zijn overhemd aan en blijft daar gewoon zitten. Martha zwemt terug naar het huis.
INT. TED’S AUTO – DAG
Martha zit op de achterbank van Ted en Lucy’s auto. Ted rijdt en Lucy zit voorin. Ze rijden de oprit op en draaien de weg op. Ted en Lucy praten. Martha krijgt een bezorgde blik op haar gezicht. Ted trapt op de rem.
Jesus Christ.
Are you okay?
Yeah.
Fucking idiot. Wat was hij aan het doen?
De man van het dok loopt langs de auto. Ze hebben hem bijna geraakt. Terwijl ze wegrijden, draait Martha zich om en ziet hem in de bruine auto stappen, de motor starten en wegrijden. De auto rijdt achter Teds auto.
Martha kijkt een lang moment voor zich uit, draait zich dan weer om om te zien dat hij er nog steeds is.
Ze is verstijfd van angst, ze denkt erover om iets te zeggen maar houdt zichzelf dan tegen. In plaats daarvan blijft ze in stilte zitten.
Photo: Fox Searchlight Pictures
De reden dat ik dit ter sprake breng, is vanwege één regel in wat u net las. De regel die luidt, “De man van de steiger loopt langs de auto.” Dit is iets waar je nooit helemaal zeker van kon zijn tijdens het kijken naar de film, omdat de man die voor de auto uit springt alleen door de achterruit te zien is en wazig. Hij heeft een wit t-shirt aan, maar voor zover je kunt zien tijdens het kijken naar de film is er absoluut geen manier om te weten of hij dezelfde man is.
Of deze man wel of niet van de sekte is, kan natuurlijk niet worden vastgesteld. Tijdens het zwemmen merkt het script op dat Martha hem “bekend” vond voorkomen, maar slechts een paar pagina’s eerder in het script beschuldigt ze een ogenschijnlijk onschuldige barman ervan een van de sekteleden te zijn. Mensen waarvan ze aanneemt dat ze haar komen halen, een paranoia waar de film van doordrenkt is en met dit laatste gezien, zorgt schrijver/regisseur Sean Durkin ervoor dat je naar huis gaat met de vraag wat er verder zal gebeuren.
Het beste aan dit alles is dat je zelfs met deze kleine aanwijzing nog steeds nergens zeker van kunt zijn. Persoonlijk, ja, ik denk dat de man van het meer een van de leden van de sekte is. Ik weet niet of hij op Martha, haar zuster en zwager gaat jagen en hen gaat vermoorden of dat hij Martha gewoon in de gaten houdt. Hij kan hen volgen tot de volgende halte en hen doden met drie kogels, of gewoon voorbij rijden, om nooit meer gezien te worden. Het is het niet weten dat me intrigeert; het is de nummer één reden waarom ik deze film meer en meer ben gaan waarderen.
Het einde van deze film was voor mij zo cruciaal. Eigenlijk schreef ik de film bijna af op een gegeven moment in de hierboven beschreven scène. Het moment waarop het script zegt: “Ze laat zich onder water vallen en uit het zicht, een uitbarsting van bubbels komt naar de oppervlakte.” Ik dacht dat ze op dat moment zelfmoord zou plegen, en als ze dat gedaan had, zou het een EPIC scenario-afleiding zijn geweest. Maar door de weg te kiezen die hij koos, daagde Durkin het publiek nog verder uit. Sommige mensen vinden de film daarom niet goed. Ik begin er steeds meer van te houden.
In feite heb ik de screener er even bijgepakt om dat einde te zien voordat ik dit schreef en de vragen begonnen opnieuw te wervelen. Is Martha paranoïde? Heeft ze gelijk dat ze bang is, of is de sekte haar vergeten zodra Watts (Brady Corbet) haar achterliet in dat café aan de weg in de openingsmomenten van de film? Er is absoluut geen manier om dat te weten, en dat is maar één manier waarop Martha’s paranoia naar het publiek lekt en je verder in het verhaal meeneemt.
Goed uitgewerkte open eindes van films zijn misschien wel mijn favoriete ding om naar de film te gaan, zoals ik al meerdere keren heb besproken met betrekking tot Inception. Dit jaar kunt u Martha Marcy May Marlene aan de lijst toevoegen.
Nogmaals, als u het nog niet hebt gezien, ga het zien. Als je het volledige script zelf wilt lezen, klik dan hier.