Bakpoeder werd meer dan duizend jaar geleden al gebruikt. De oude Egyptenaren gebruikten een oplossing van natriumbicarbonaat en natriumchloride om dode lichamen te mummificeren (Sodium Bicarbonate, 2006).
Bakpoeder werd ontwikkeld met de ontdekking van carbonaatmaterialen. Kaliumchloride is een carbonaat en werd gewonnen uit houtas. In 1783 was er een wedstrijd voor wie een proces kon maken om zout om te zetten in natriumcarbonaat. Nicolas LeBlanc won de wedstrijd in 1791. In zijn uitvinding reageerde zout met zwavelzuur, steenkool en kalksteen om soda te maken.
Het natriumcarbonaat was hetzelfde als potas en het werd gebruikt om producten te laten rijzen (Romanowski, 2006). “Baking soda werd kort daarna gewonnen uit soda ash en gebruikt om maagzuur te verzachten.” (“Romanowski,” 2006, para.6). Tegen de jaren 1830 ontdekten Amerikaanse bakkerijen de rijsverterende eigenschappen van zuiveringszout. Baking soda was zoeter dan soda as en het gaf sneller gas af dan soda as. In 1788 werd kaliumbicarbonaat ontwikkeld door Natha Read; hij liet kaliumcarbonaat omzetten in kaliumbicarbonaat. In 1834 vond Dr. Austin Church een andere manier om zuiveringszout te maken van natriumcarbonaat (Romanowski, 2006).
Het eerste moderne bakpoeder werd ontdekt door Alfred Bird in 1843. Hij creëerde een verbeterde versie van bakpoeder omdat zijn vrouw Elizabeth allergisch was voor eieren en gist en hij gistvrij brood voor haar wilde maken.
In 1846 onderzocht een Duitse chemicus, Justus Von Liebig (Stradley(a), n.d). “onderzocht de relaties van organische chemie met landbouw en plantenfysiologie.” (“Stradley(a),” n.d., para. 4)Hij gebruikte natriumbicarbonaat en zoutzuur om te proberen brood te laten rijzen in plaats van gist te gebruiken (Stradley(a), n.d).
In 1846 richtten Austin Church en John Dwight een bedrijf op om bakpoeder te verkopen. Ze maakten het met de hand en verpakten het in papieren zakken om het aan hun buren te verkopen. Hun bakpoederbedrijf groeide en het werd de grootste bakpoederindustrie die voor huishoudens werd gebruikt. Deze industrie verkoopt nog steeds bakpoeder, maar dan onder de naam Arm and Hammer bakpoeder (Natrium Bicarbonaat, 2006).
In 1855 begonnen een student genaamd Eben Norton Horsford en George F. Wilson met de fabricage van chemicaliën. Hun bedrijf kreeg de naam George F. Wilson and Company in Providence, RI (Stradley(a), n.d). “Twee jaar later werd hun bedrijf bekend als de Rumford Chemical Works, dat al snel een van de grootste en meest succesvolle chemische fabrieken van het land werd. Horsford formuleerde en patenteerde Rumford Baking Powder, het eerste calciumfosfaat bakpoeder.”(“Stradley(a)”, n.d, para.5).
In de jaren 1860 voegden veel bedrijven andere ingrediënten toe aan hun bakpoeders. Er zijn veel carbonaat- en zuurmengsels gemaakt om als bakpoeder te verkopen (Romanowski, 2006).
Later in 1866 ontwikkelden Cornelius en Joseph Hoagland een bakpoederbedrijf dat Royal Baking Powder Company werd genoemd.
In 1889 ontwikkelden William M. Wright en een chemicus genaamd George Campbell Rew een dubbelwerkend bakpoeder. Zij brachten het bakpoeder op de markt onder de naam Calumet Baking Powder (Stradley(a), n.d).