De jaren 90 zijn vaak vereeuwigd als een tijdperk van minimalistische mode waarin de psychedillische creaties van de jaren 80 werden verworpen. In tegenstelling tot de jaren ’80 die de ‘kleurrijke’ overdrijving van silhouetten en ‘disco-trash esque’ materialen zoals lurex omarmden, werden de jaren ’90 gedefinieerd door Calvin Klein en de alternatieve cultuur die hielp het imago van de jaren ’90 te stroomlijnen als een die de alternatieve cultuur ondersteunde en/of begon met het cultiveren van luxueuze maar eenvoudige looks die zowel in het boudoir als ’s nachts als gelegenheidskleding konden worden gedragen. Maar in het begin leenden de jaren ’90 nog steeds trends die populair waren in de jaren ’80 en het was pas in het midden van de jaren ’90 dat minimalisme en grunge cultuur populair werden.
In het begin van de jaren ’90 was de invloed van de jaren ’80 ‘disco cultuur’ nog steeds aanwezig, met een alarmerende reeks van neon felle beenwarmers, scrunchies en broeken die het begin van de jaren ’90 modebeeld domineerden. Het neonkleurenpalet van de jaren ’80 werd beïnvloed door de introductie van MTV, dat veel jongeren als stijlinspiratie gebruikten en dit was een ethos dat in de jaren ’90 werd voortgezet. MTV begon af te wijken van de ‘pop-disco’-muziek van de jaren ’80 en in plaats daarvan begon de underground of alternatieve muziek aan populariteit te winnen.
In 1994 werd de alternatieve muziekscene populair met bands als Red Chilli Peppers en Oasis die het anti-conformistische mode-uniform bestaande uit T-shirts, jeans, hoodies en sportschoenen normaliseerden, een trend die zich in de jaren 2000 voortzette. De afwijzing van de waarden van de jaren ’80 was een culturele band met de undergroundcultuur die de norm uitdaagde en vrouwen in staat stelde de ’tomboycultuur’ te omarmen.
De integratie van de ’tomboycultuur’ werd genormaliseerd door meidengroepen als TLC die ‘versnipperde jeans’ combineerden met Doc Martens om te rebelleren tegen de regels van de samenleving over wat vrouwen wel en niet mochten dragen. TLC’s uitdagende houding tegenover de patriarchale dictatuur was een ethos dat veel aspirant tieners met grunge-stijl overnamen en een standpunt innamen tegen de minimalistische kleding die tegen 1995 populair zou worden. De Grunge-cultuur was uniseks en voor het eerst droegen mannen en vrouwen elkaars kleren, maar het was geen ethos dat door iedereen werd aanvaard. Velen zagen de Tomboy- of Grunge-cultuur als een onterechte ontkenning van hun “seksuele identiteit” of zelfs als een bevestiging van hun “queer seksuele voorkeuren”. Voor veel vrouwen was de tomboy-cultuur een ‘overgangsritueel’ dat hen bevrijdde van de mannelijke controle en hen ‘geslachtsloos’ maakte. Populaire jaren ’90 tomboy looks omvatten tuinbroeken, trainingspakken en acid washed jeans alle kleding die van oudsher was geassocieerd met mannelijke mode
Tegen 1995 grunge led mode was vervaagd terug in ondergrondse cultuur en werd vervangen door glamour wear. Glamourwear werd geïnspireerd door de hitfilm Clueless, waarvan de “sexy schoolmeisjeslook” veel jonge vrouwen inspireerde tot het dragen van minikiltjes, te kleine truitjes, korte jurkjes, babypop-t-shirts, knie- en dijbillen, kleine rugzakjes, overalls, maillots, panty’s en grove schoenen om een onschuldig maar sensueel uiterlijk te creëren. De afwijzing van een uniseks cultuur werd niet alleen ingegeven door het beeld dat de media van vrouwen schetsten, maar ook door de catwalkindustrie die voor het eerst bemiddelde in wat het publiek wel en niet wilde dragen. 90’s supermodellen zoals Kate Moss waren synoniem met het beeld van 90’s glamour, waar haar portfolio van Calvin Klein advertenties, zijden nachtjaponnen en frisse blik sober leken in vergelijking met de overdreven schoonheids- en modestandaarden van de 80’s.
Het veranderende gezicht van de mode uit de jaren ’90 heeft ervoor gezorgd dat dit een van de meest experimentele, maar ook meest verguisde tijdperken tot nu toe is. Veel fashionista’s krimpen ineen bij hun liefde voor meervoudige scrunchies, matte oogschaduw en jeans met wijde pijpen en geven de voorkeur aan de meer ingetogen look van het moderne tijdperk. Maar wat het tijdperk van de jaren 90 zo briljant maakt, is haar vermogen om te veranderen en zich aan te passen aan de culturele omstandigheden van haar tijd. Toen de glamourmode tegen 1997 uitdoofde, werd aan het eind van het decennium de voorkeur gegeven aan een meer comfortabele en minder vloeiende benadering van mode, waarbij de jaren 70 als belangrijkste invloed werden aangehaald. De herintroductie van nietjes uit de jaren ’70, zoals tuinbroeken en bedrukte overhemden met laagjes eronder, werd populair gemaakt door de Amerikaanse sitcom ‘The Fresh Prince of Bell Air’, met in de hoofdrol het 90’s filmicoon Will Smith.
