Door Chuck Queen

Een bloemist haalde op een drukke dag twee bestellingen door elkaar. De ene moest naar een nieuwe zaak, de andere naar een begrafenis. De volgende dag stormde de man van de nieuwe zaak de winkel binnen. “Wat is het grote idee? Op de bloemen voor onze receptie stond ‘Rust in vrede’.” De bloemist antwoordde: “Nou, als je denkt dat dat slecht is, had je de mensen op de begrafenis moeten zien die de bloemen kregen waarop stond: ‘Veel geluk op je nieuwe locatie.”

Voor sommige christenen betekent wederopstanding niets meer dan het veranderen van locatie, als bewijs van het hiernamaals. Natuurlijk kan men in een hiernamaals geloven zonder in opstanding te geloven.

Voor de eerste discipelen betekende opstanding een rechtvaardiging en de blijvende beschikbaarheid van het goddelijke leven dat Jezus incarneerde. Wij kunnen alleen zeggen: “Jezus is opgestaan” omdat God hem uit de dood heeft opgewekt (hij heeft zichzelf niet opgewekt). De opstanding van Jezus door God toonde Gods bekrachtiging en rechtvaardiging van alles waarvoor hij stond en stierf. Het was Gods goedkeuring van zijn meelevende leven, zijn identificatie met de armen en rechtelozen, zijn passie om de onderdrukten te bevrijden, en de manier waarop hij in de dood de haat van de religieuze en politieke machten absorbeerde zonder die haat terug te geven.

Als de apostolische prediking in Handelingen historisch gezien een afspiegeling is van het vroege christelijke denken, dan interpreteerden de eerste discipelen de opstanding van Jezus als Gods goedkeuring van Jezus en zijn voortdurende deelname aan het leven van zijn volgelingen. Petrus’ boodschap aan de Joodse leiders in Jeruzalem was dat God deze Jezus “die gij gekruisigd hebt” heeft “opgewekt” en “hem zowel tot Heer als tot Messias gemaakt heeft”. (Handelingen 2:32-36)

Luke’s verhaal over de hemelvaart is zijn metaforisch/theologische uitwerking van het geloof dat God Jezus uit de dood heeft opgewekt. De mythische beeldspraak van Jezus’ levitatie in de wolken is een poëtische manier om te zeggen dat Jezus is opgenomen in het leven zelf van God, dat voor iedereen toegankelijk is. In de woorden van de theoloog Hans Küng was Jezus’ verrijzenis zijn “opname in de ultieme werkelijkheid”. Hij werd door God opgewekt om te delen in Gods transcendente leven, en nu als de kosmische Christus bemiddelt Hij dit leven zelf aan zijn leerlingen.

Dit leven is verborgen, verborgen, spiritueel, maar niettemin echt, dynamisch en krachtig. Spiritueel schrijver Broeder David Steindl-Rast merkt op dat het “verborgen is zoals de bron verborgen is in de stroom” en “we kunnen de stroom van zijn verborgen leven voelen terwijl het alle dingen van binnenuit leidt, pulserend als zegen … door het universum en door ons eigen diepste wezen.” De Paulinische schrijver beschrijft dit leven als “verborgen met Christus in God.” (Kol.3:3)

De poëtische en theologische beeldspraak van Jezus gezeten aan de rechterhand van God, tronend op de hoogte, beeldt de verrezen Christus uit als degene die de ultieme macht en autoriteit uitoefent als Heer. De vroegste christelijke belijdenis was eenvoudig: Jezus is Heer. Maar deze macht en autoriteit kunnen, gezien het leven dat Jezus leefde en de dood die hij stierf, alleen de macht en autoriteit van goddelijke liefde zijn.

Heer was de titel die werd toegekend aan de Romeinse keizer. Voor Christenen die Jezus Heer noemden, stond dat gelijk aan hoogverraad. Slechts één kon het ultieme gezag hebben. De heerschappij van Jezus was het tegenverhaal van de dwingende macht van het keizerrijk en vereiste een soort persoonlijke en gemeenschappelijke transformatie die grote moed vereiste.

Jezus werd gekruisigd omdat de manier van leven die hij belichaamde en onderwees als een bedreiging werd beschouwd voor het heersende systeem dat de dwingende politieke en religieuze macht uitoefende. Het alternatieve verhaal – weerspiegeld in Jezus’ leven en dood, gerechtvaardigd in de opstanding en toegankelijk gemaakt door zijn verrezen leven – gaat uit van de kracht om te vergeven en te herstellen, te verlossen en te verzoenen, te genezen en te bevrijden, heel te maken en recht te zetten. Het wekt geloof op en inspireert tot hoop in een visie van een rechtvaardige wereld.

De verrijzenis van Jezus betekent dat het koninkrijk van God wordt losgelaten temidden van de koninkrijken van de wereld, dat de kracht van de liefde aan het werk is te midden van massale systemen die worden gevoed door de liefde van de macht, dat de kracht van het leven kan worden ervaren en uitgedrukt zelfs in de meest levensverminderende omstandigheden.

Een levend geloof in de verrijzenis van Jezus betekent Jezus belijden als Heer. Jezus als Heer belijden betekent trouw zijn aan Gods huisgezin, niet aan het rijk. Het betekent deelnemen aan een geweldloze sociale revolutie die de waardigheid van ieder mens en van de hele schepping erkent, en die als een bedreiging wordt gezien door ieder sociaal systeem dat werkt op de macht om te controleren en een pikorde in te stellen.

De opstanding van Jezus betekent dat, hoe lang het ook duurt of welke vorm het ook aanneemt, de kracht van de liefde uiteindelijk zal zegevieren.