In 1936 zag de toekomst er rooskleurig uit voor starre luchtschepen, de met waterstof gevulde, lichter-dan-lucht kolossen ook bekend als luchtschepen of zeppelins. De Hindenburg, de trots van nazi-Duitsland, bracht een glorieus seizoen door met het vervoeren van passagiers over de Atlantische Oceaan in zijn luxueuze buik. Het jaar daarop kwam het tijdperk van de luchtschepen op spectaculaire wijze tot stilstand toen de Hindenburg bij de landing in Lakehurst, New Jersey, in vlammen uitbarstte. De ramp kostte aan 36 mensen het leven en kreeg een ongekende hoeveelheid media-aandacht.

De Hindenburg was een 245 meter lang luchtschip van conventioneel zeppelinontwerp dat in maart 1936 in Friedrichshafen, Duitsland, werd gelanceerd. Het had een maximum snelheid van 135 km (84 mijl) per uur en een kruissnelheid van 126 km (78 mijl) per uur. Hoewel het ontworpen was om gevuld te worden met helium gas, werd het luchtschip gevuld met zeer brandbaar waterstof als gevolg van exportbeperkingen door de Verenigde Staten tegen Nazi Duitsland. In 1936 inaugureerde de Hindenburg de commerciële luchtdienst over de Noord-Atlantische Oceaan door 1.002 passagiers te vervoeren op 10 geplande retourvluchten tussen Duitsland en de Verenigde Staten.

Op 6 mei 1937, tijdens de landing in Lakehurst, N.J., op de eerste van zijn geplande trans-Atlantische overtochten in 1937, barstte de Hindenburg in vlammen uit en werd volledig vernietigd. Zesendertig van de 97 opvarenden kwamen om het leven. De brand werd officieel toegeschreven aan een ontlading van atmosferische elektriciteit in de nabijheid van een waterstofgaslek van het luchtschip, hoewel werd gespeculeerd dat het luchtschip het slachtoffer was van een anti-nazistische sabotagedaad. De ramp met de Hindenburg betekende het einde van het gebruik van onbuigzame luchtschepen in het commerciële luchtvervoer.