Wandel op een willekeurige Marine Corps basis en je hoort allerlei feestelijke grunts, zoals “ERRR,” en “Yut,” echoën over het goed getrimde terrein. Echter, een grunt valt het meest op onder mariniers vanaf de dag dat ze boot camp ingaan tot de dag dat ze sterven – “oo-rah.”

Hoewel het leger veel slang woorden heeft en talloze acroniemen gebruikt die vrijwel alles kunnen betekenen voor een burger oor, de strijdkreet, “oo-rah,” heeft slechts een betekenis.

Gebruikt als een motiverend middel om rekruten en mariniers tot het uiterste te drijven, komt de klassieke grunt eigenlijk voort uit een ander traditioneel geluid.

Hoewel er een paar theorieën zijn hoe de legendarische schreeuw is begonnen, wijzen verschillende bronnen op één oorsprong – aan boord van een marine onderzeeër.

Vele historici geloven dat “oo-rah” kwam van, natuurlijk, Mariniers, toegewezen aan 1st Amphibious Reconnaissance terwijl ze reisden aan boord van een onderzeeër in 1953.

Wanneer een onderzeeër op het punt staat om onder water te gaan, “dive, dive” wordt omgeroepen over het intercom systeem gevolgd door een klaxon alarm, dat een zeer duidelijke “aarugha maakt.”

Klik op play hieronder om het klaxonalarm te horen.

Naar verluidt was aan boord van een van de onderzeeërs die tijdens de Koreaanse Oorlog werden gebruikt Gunnery Sergeant John R. Massaro, die het geluid inkortte tot “oo-rah,” geschreeuwd als mariniers uit het vaartuig doken.

Toen de grunt populairder werd, verspreidde het zich snel door het Korps Mariniers. Al snel werd het een van de manieren waarop mariniers reageerden op verschillende vragen.

De symbolische grunt is sindsdien uitgegroeid tot een van de meest erkende geluiden die vandaag de dag in het leger worden gebruikt.

Wat de erkende bedenker ervan betreft, Gunnery Sergeant John R. Massaro, hij diende 31 jaar bij het Korps Mariniers en ging in 1979 met pensioen als de 8e Sergeant Majoor van het Korps Mariniers.