Pinhole fotografie is een vorm van fotografie zonder lens. In wezen is de pinhole camera een lichtdichte doos met een kleine opening en een lichtgevoelig materiaal erin. Het licht valt door de opening en projecteert een omgekeerd beeld op de binnenkant van de doos waar het lichtgevoelige materiaal is bevestigd. Je kunt een pinhole camera van vrijwel alles maken, en de resultaten zijn uniek en vaak verrassend.

Analoge ideeën in een digitale wereld

De bodykap van je DSLR-camera aanpassen om een pinhole-effect te creëren is een eenvoudig project dat realtime aanpassingen mogelijk maakt die het analoge proces niet heeft. Zolang je een bodycap kunt missen, kun je dit doen. De lens bootst het kenmerkende vignet en de zachtheid van een pinhole-foto na in een fractie van de tijd en is geweldig om een abstracte of surrealistische kwaliteit aan een beeld toe te voegen. Hoewel de digitale techniek niet dezelfde is als die van een klassieke koekjesblikcamera, zorgt de zelfgemaakte lens voor een dynamische benadering van een nostalgisch analoog proces. Plus, de onvoorspelbaarheid van de resultaten voegt een interessante draai aan uw digitale praktijk.

Je hebt nodig:

• Een spiegelreflexcamera
• Een bodykapje dat past op de body van de camera die u gaat gebruiken
• Een boormachine en een boortje
• Een naald
• Aluminiumfolie
• Sticky tape
• Blu-Tack

Methode

Markeer het midden van de bodycap en maak een inkeping door de punt van de boor in de middenmarkering te drukken. Het is belangrijk om een gat in het midden van de carrosseriedop te maken of u zult niet het volledige effect krijgen. Boor een gat van 1/4″ of 6,35 mm in het midden van de kap. Zorg ervoor dat het gat vrij is van spanen of scherpe randen die door het boren zijn achtergelaten.

Snijd een klein stukje aluminiumfolie dat binnen de randen van de dop past.

Band de folie aan de binnenkant van de dop, waarbij u het vel strak houdt.

Om een omtrek van het geboorde gat te maken, drukt u de folie voorzichtig met uw vinger in de body cap.

Nu kijkt u naar de omtrek van het geboorde gat. Prik met een kleine naainaald een piepklein gaatje in het midden van de omtrek.

Hoe kleiner het diafragma, hoe scherper de foto, dus gebruik het puntje van de naald om een gaatje te maken. Zorg ervoor dat er geen folie over het geprikte gaatje hangt, want dat kan de beeldkwaliteit aantasten.

Fotograferen met uw pinhole camera

Voordat u de kap op het camerahuis bevestigt, moet u de kap grondig schoonmaken van stof en resten. Houd een beetje Blu-Tack bij u om het gat af te dekken als de camera niet in gebruik is.

Het kleine diafragma in onze pinhole-lens laat aanzienlijk minder licht op de sensor vallen dan een conventionele lens, dus de belichting moet langer zijn om te compenseren. Als ik in het veld ben, stel ik mijn ISO in op 500, zodat de sensor gevoeliger is voor het licht dat hem wel bereikt, zonder al te veel digitale ruis in het beeld. Ik stel mijn camera ook in op diafragmavoorkeuze (A bij Nikon en Sony, en Av bij Canon en Pentax), zodat ik de belichting gemakkelijk kan aanpassen, en de sluitertijd automatisch wordt aangepast.

In donkere omstandigheden binnenshuis kan mijn sluitertijd zo laag als 8 seconden worden ingesteld. Op heldere dagen buiten fotografeer ik met 1/30 van een seconde, maar sluitertijden tot 1/8000e van een seconde kunnen worden gebruikt om heldere onderwerpen zoals de zon te fotograferen. In het begin is het een beetje trial-and-error, maar de helft van het plezier zit in het experimenteren en je zult er snel een gevoel voor krijgen. Statieven zijn handig, maar ook bewegingen in de camera kunnen mooie resultaten opleveren, dus wees niet bang om te experimenteren.

Ook door het kleine diafragma van de pinhole-lens zijn stofvlekken beter zichtbaar dan opnamen die met een conventionele lens zijn gemaakt. Geen paniek, het is geen teken van een vuile sensor! Gebruik Photoshop of een vergelijkbaar programma om stofvlekken te verwijderen met het gereedschap voor vlekheling. Als je toch bezig bent, geef de kleuren in je foto een beetje een boost met het Curves-gereedschap om je foto’s echt te laten opvallen, of zet een foto om naar zwart-wit voor een traditioneel analoog gevoel.

Conclusie

Dit project is snel, gemakkelijk en leuk, maar het levert ook fascinerende en onverwachte resultaten op. Veel zoals zijn analoge tegenhanger, vond ik dat deze methode de gebruiker vereist om te ontspannen en van het experimentele proces te genieten en zich op hun fotografische zintuigen te concentreren, eerder dan over de details te gieten.

Ik ontdekte dat mijn beste foto’s degenen waren die ik spontaan nam, vaak moest ik snel de juiste belichting raden en vanuit de heup schieten. Ik werd ook gegrepen door het nieuwe perspectief dat de combinatie van camerabeweging, lange belichting, het beperkte gezichtsveld en minimale technische aanpassingen opleverde.

Heb veel plezier en deel je resultaten in de commentaren hieronder.