Licenties en de bijbehorende royalty’s vallen uiteen in vier algemene categorieën:
- Mechanische licenties en royalty’s – Een mechanische licentie verwijst naar de toestemming die wordt verleend om muziek mechanisch te reproduceren op een bepaald soort media (bijv. cassettebandje, cd, enz.) voor openbare distributie. De muziekuitgever geeft toestemming om de muzikale compositie te reproduceren. De mechanische royalty’s worden betaald aan de opnemende artiest, de songwriter en de uitgever op basis van het aantal verkochte opnamen.
- Uitvoeringsrechten en royalty’s – Een uitvoeringsrechtenlicentie staat muziek toe om live te worden uitgevoerd of te worden uitgezonden. Deze licenties hebben meestal de vorm van een “algemene licentie”, die de licentienemer het recht geeft om de volledige collectie van een bepaalde PRO af te spelen in ruil voor een vaste vergoeding. Licenties voor het gebruik van individuele opnamen zijn eveneens beschikbaar. All-talk radiostations hebben bijvoorbeeld geen behoefte aan een algemene licentie om de volledige collectie van de PRO’s af te spelen. De royalty’s voor de uitvoering worden betaald aan de liedjesschrijver en de uitgever wanneer een lied live of op de radio wordt uitgevoerd.
- Synchronisatierechten en royalty’s – Een synchronisatielicentie is nodig voor een lied om te worden gereproduceerd in een televisieprogramma, film, video, commercial, radio, of zelfs een 800-nummer telefoonbericht. Het wordt zo genoemd omdat u de compositie, zoals die wordt uitgevoerd op de audio-opname, “synchroniseert” met een film, tv-commercial of gesproken voice-over. Als een specifieke opgenomen versie van een compositie wordt gebruikt, moet u ook toestemming krijgen van de platenmaatschappij in de vorm van een “master use” licentie. De synchronization royalty wordt betaald aan songwriters en uitgevers voor het gebruik van een liedje dat wordt gebruikt als achtergrondmuziek voor een film, TV-show of commercial.
- Print rights and royalties – Dit is een royalty die wordt betaald aan songwriters en uitgevers op basis van de verkoop van gedrukte bladmuziek.
Naast deze royalty’s heeft de Audio Home Recording Act van 1992 nog een andere royaltybetaling voor songwriters en uitvoerende kunstenaars in het leven geroepen. Deze wet bepaalt dat de fabrikanten van digitale audio-opnameapparatuur en de fabrikanten van blanco opnamemedia (blanco cassettebandjes, blanco CD’s, blanco DVD’s, enz.) een percentage van hun verkoopprijs moeten afdragen aan het Register of Copyrights ter compensatie van de omzetderving als gevolg van het mogelijk ongeoorloofd kopiëren van muziek. Er zijn twee fondsen waarin dit geld wordt gestort. Het ene is het Fonds voor geluidsopnamen, dat tweederde van het geld ontvangt. Dit geld gaat naar de opnemende artiest en de platenmaatschappij. Het andere fonds is het Fonds voor Muziekwerken, dat het resterende derde deel van het geld ontvangt, dat 50/50 wordt verdeeld tussen de uitgever en de liedjesschrijver.
Advertentie
Advertentie