Elke maand maakt Clinical Advisor één nieuw klinisch artikel beschikbaar voordat het wordt gedrukt. Vergeet niet de poll in te vullen. De resultaten worden gepubliceerd in het nummer van de volgende maand.
De vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) werd afgelopen mei onthuld tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de American Psychiatric Association (APA) in San Francisco. Na bijna tien jaar van wetenschappelijke, klinische en volksgezondheidsbeoordelingen op meerdere niveaus, zijn de nieuwe richtlijnen klaar voor onmiddellijk gebruik door de APA en in uw eigen klinische praktijk.
De oorspronkelijke DSM werd gepubliceerd in 1952, met een vierde herziening in 1994, en een tekstherziening in 2000. Om nieuw onderzoek en vooruitgang in kennis sinds de laatste herziening op te nemen, wierf de APA een task force en verschillende studiegroepen aan bestaande uit toponderzoekers en clinici wereldwijd.
|
De nieuwe richtlijnen kwamen in mei 2013 in aanmerking voor toepassing. De volledige overgang is gepland voor 31 december 2013, met de mogelijkheid van vertragingen als verzekeringsmaatschappijen hun declaratieformulieren en rapportage van diagnoses en codes bijwerken. Continue Reading DSM-5 is compatibel met de International Classification of Diseases, Ninth Revision, Clinical Modification (ICD-9-CM)-codes van de Wereldgezondheidsorganisatie voor onmiddellijk gebruik. De overgang naar het gebruik van de ICD-10-CM is momenteel gepland voor 1 oktober 2014. De overgang naar ICD-10-CM is vereist door de Health Insurance Portability Accountability Act. Om tegemoet te komen aan de verschillende namen van DSM-5- en ICD-10-CM-stoornissen, moet de DSM-diagnose altijd worden gedocumenteerd in medische dossiers in aanvulling op de ICD-code. Nationale bestuursexamens hebben over het algemeen twee tot drie jaar nodig om nieuwe richtlijnen op te nemen. |
Hoe bezorgd bent u over de mogelijkheid van overmedicatie als gevolg van wijzigingen in de diagnostische criteria in de DSM-5?
|
DSM-5 is geherstructureerd en bestaat nu uit drie delen, naast het Voorwoord, de Classificatie van codering en de Bijlage. In het nieuwe handboek is de multiaxiale organisatie (assen I-V) van stoornissen opgeheven door de eerste drie assen van de DSM-IV-TR samen te voegen tot één enkele ontwikkelingslijst.
De niet-axiale documentatie omvat alle mentale en persoonlijkheidsstoornissen, inclusief verstandelijke handicap, met afzonderlijke schalen voor het meten van de ernst van de symptomen en de handicap. De opmerkelijke veranderingen hebben betrekking op de naam van stoornissen, verbeteren de criteria om alle zorgverleners op één lijn te brengen bij het nauwkeurig beoordelen van patiënten, en identificeren de impact die een diagnose heeft op het dagelijks functioneren.
Het korte overzicht van de nieuwe driedelige structuur dat hieronder wordt geschetst, bevat enkele van de belangrijkste wijzigingen in de DSM-5 die van invloed kunnen zijn op uw klinische praktijk.
Sectie 1: DSM-5-basics
Het inleidende gedeelte van het nieuwe volume schetst de veranderingen in de volgorde waarin ze verschijnen.
Sectie 2: Diagnostische criteria en codes
De vroegere multiaxiale structuur is nu onderverdeeld in onderwerpen met subonderwerpen. De niet-axiale documentatie voor diagnose zal de vroegere assen I, II, en III combineren, met afzonderlijke notaties voor psychosociale en contextuele factoren (vroegere as IV) en invaliditeit (vroegere as V).
Substantiële wijzigingen werden aangebracht voor de volgende stoornissen:
Intellectuele handicap. De federale wet (Rosa’s Law) ondertekend door president Obama op 5 oktober 2010, verving de term “mentale retardatie” door “verstandelijke beperking”. DSM-5 zal deze diagnostische term overnemen om aan te sluiten bij de rest van de medische, educatieve en belangenorganisaties.
Intellectuele beperking is gebaseerd op klinische beoordeling en gestandaardiseerde tests van intelligentie. DSM-5 benadrukt dat intelligentie moet worden beoordeeld op drie domeinen van adaptief functioneren:
- Conceptueel domein (taal, lezen, rekenen)
- Sociaal domein (sociale oordeelsvorming, interpersoonlijke communicatie)
- Praktisch domein (persoonlijke verzorging, werkverantwoordelijkheden)
Het intelligentiequotiënt (IQ) zal niet langer worden gebruikt als diagnostische criteria, maar wordt nog steeds aanbevolen voor beoordeling. Intellectuele handicap wordt gesuggereerd voor personen met een IQ-score van ongeveer 70 of lager (twee standaarddeviaties onder de populatie). De ernst kan worden gespecificeerd als licht, matig, ernstig of zeer ernstig. De ernst wordt eerder bepaald door het aanpassingsvermogen dan door het cognitieve vermogen (d.w.z. IQ).
Gerelateerd: Critici plaatsen vraagtekens bij de methodologie en transparantie van de DSM-5
Autismespectrumstoornis (ASS). Een gradatieschaal combineert nu de voormalige vier aan autisme verwante stoornissen: autistisch, Asperger, desintegratieve stoornis bij kinderen en pervasieve ontwikkelingsstoornis. In de DSM-5 is ASS een collectieve aandoening die de ernst van de symptomen weergeeft, waaronder tekortkomingen in de sociale communicatie en interactie en beperkt repetitief gedrag (RRBs), interesses en activiteiten. (Opmerking: Als RRB’s niet aanwezig zijn, wordt de diagnose sociale communicatiestoornis gesuggereerd).
De nieuwe criteria zullen variatie in symptomen en gedragingen tussen individuen toestaan. Het plaatsen van een patiënt op een spectrum in plaats van een individuele diagnose te stellen, voorkomt inconsistentie tussen clinici en vermindert het risico van verkeerde diagnoses.
DSM-5 vereist dat symptomen vanaf de vroege kindertijd aanwezig zijn, zelfs als ASS pas op latere leeftijd wordt beoordeeld of gediagnosticeerd. Uit een recente studie bleek dat 91% van de kinderen die volgens de DSM-5-criteria werden gediagnosticeerd met ASS, ook werden gediagnosticeerd met een van de vier aan autisme verwante stoornissen uit de DSM-IV.1 Deze studie toont aan dat de meeste kinderen een diagnose ASS zullen behouden bij omzetting naar de nieuwe richtlijnen.
Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD). De DSM-5 criteria verdelen de 18 diagnostische symptomen uit de DSM-IV in onoplettendheid en hyperactiviteit. De belangrijkste veranderingen zijn: de toevoeging van voorbeelden om te helpen bij het identificeren van de stoornis over de gehele levensloop; de symptomen moeten nu aanwezig zijn voor de leeftijd van 12 jaar in plaats van 7 jaar; een diagnose van zowel ADHD als ASS is nu toegestaan; de symptoomdrempel voor ADHD bij volwassenen is verlaagd naar vijf symptomen (zes voor jongere kinderen); en ADHD wordt nu vermeld als een neurologische ontwikkelingsstoornis in plaats van een storende stoornis.
Specifieke leerstoornis. Alle eerdere leerstoornissen worden nu gecombineerd in één diagnose, waarmee wordt erkend dat academische tekortkomingen vaak samen voorkomen. Een coderingsspecificatie kan worden toegevoegd om tekorten aan te duiden in lezen, wiskunde, schriftelijke uitdrukking, en niet anders gespecificeerde leerstoornis.
Catonie. Deze diagnose vereist nu drie van de 12 catatone symptomen voor alle contexten. De diagnose kan afzonderlijk worden gesteld of als specificatie voor bipolaire, psychotische of depressieve stoornissen.
Uit het nummer van 01 december 2013 van Clinical Advisor