De geschiedenis en cultuur van Italië zijn verweven met het eeuwenoude erfgoed, en alle Italianen zijn immens trots op hun land en zijn verbazingwekkende verleden. De liefde voor muziek, kunst, lekker eten en goede wijn is iedere inwoner met de paplepel ingegoten, en het genieten van de fijnere dingen des levens is verplicht. Veel van de landelijke gebieden van het land hebben nog steeds een traditionele levensstijl en zelfs de moderniteit van de grote steden is geraakt door de iconische tijdperken van voor het heden.
Geschiedenis
De mythe gaat dat de tweeling Romulus en Remus Rome stichtten in 753 voor Christus, hoewel de expansie van Rome en zijn keizerlijke begin eigenlijk dateert van rond 350 voor Christus met de verovering van de Etrusken, een voormalige mediterrane macht. Het rijk beheerste heel West-Europa gedurende meer dan 800 jaar tot aan zijn val in 475 n.C., waarna Italië gedurende het grootste deel van het volgende millennium een wirwar van talrijke stadstaten werd.
De gouden tijden van het oude Rome begonnen na de veroveringen van Carthago en de Macedonische rijken, waarbij een samensmelting van de Hellenistische en de Romeinse cultuur een kosmopolitisch ethos bracht onder de voorheen landelijke Romeinse elite. In de laatste jaren van het voorchristelijke tijdperk had Rome zijn positie als een groot rijk geconsolideerd en had het weinig vijanden. Het hoogtepunt van de Italiaanse beschaving begon met de verkiezing van Augustus Caesar, nu aanvaard als het officiële begin van het grote rijk en de geboorte van de Romeinse literatuur. Iconische dichters als Horatius, Vergilius en Ovidius schreven de teksten die vandaag de dag nog steeds als ‘de klassieken’ worden beschouwd.
Augustus’ verlichte heerschappij bracht het rijk de Pax Romana, een 200-jarige periode van vrede en welvaart, waarin Rome zich weinig verder uitbreidde, hoewel Brittannië in 47 n.Chr. op bevel van keizer Claudius werd veroverd. In 395 na Christus was het Romeinse Rijk verdeeld in Oost en West, waarbij de westelijke sector te maken kreeg met toenemende invallen van barbaren en in 476 na Christus ter ziele ging. Kort daarna viel Italië ten prooi aan de troepen van Attila de Hun, maar het werd in 553 weer hersteld door de Byzantijnse keizer Justinianus, een opluchting die slechts 19 jaar duurde.
Tijdens de middeleeuwen en de middeleeuwen was Italië een wirwar van stadstaten, waaronder de Pauselijke Staat, met destabiliserende interne conflicten en invallen van verschillende Europese rovers. Venetië, Florence en Genua werden grootmachten, en hun rijkdom stuwde de grootsheid van de Renaissance-kunstenaars naar steeds grotere hoogten. In de huidige musea in Italië bevinden zich de meeste werken van meesters als Leonardo, Michelangelo en Rafael, en hun genialiteit werd aangewend in vele beroemde architectonische ontwerpen.
Vanaf het einde van de 16e eeuw was Italië verdeeld tussen Europese mogendheden tot 1796, toen het leger van Napoleon in het noorden aankwam om de wurggreep van de Oostenrijkers rond Milaan en Sardinië te breken. De Fransen hadden succes en het Napoleontische Italië werd een realiteit van 1800 tot 1814. In 1815 excommuniceerde de paus de Franse opstandeling, die onmiddellijk werd gearresteerd en over de grens teruggestuurd, waarna de Oostenrijkers de macht weer overnamen.
Na eeuwen van onrust zetten radicalen zich in de 19e eeuw in voor een verenigd Italië, aangevoerd door Garibaldi. In 1848 braken revolutionaire rellen uit, gevolgd door 18 maanden van geweld en drama tot 1859. Er was een jarenlange oorlog van Napoleon III tegen Oostenrijkse pogingen om hun machtspositie te heroveren. De laatste stappen naar eenheid kwamen in 1860-1861 onder het bewind van Koning Victor Emmanuel I.
Tussen 1914 en 1918 had WO I weinig effect op het land, maar WO II was een heel ander verhaal door de opkomst van de fascistische dictator Benito Mussolini, die Italië in 1940 meesleepte in het conflict ter ondersteuning van nazi-Duitsland. Italië werd een oorlogstheater toen de Geallieerden Sicilië binnenvielen en zich een weg naar het vasteland begonnen te banen, ondanks de felle tegenstand van het Duitse leger. In 1943 wisselde Mussolini van zijde en tekende hij een wapenstilstand met de Geallieerden, waarna hij prompt gevangen werd genomen. Hij en zijn maîtresse werden in april 1945 door Italiaanse partizanen geëxecuteerd.
Het naoorlogse Italië zong een andere toon, die van afwijzing van het fascisme en aanvaarding van zichzelf als republiek, hetgeen tussen 1950 en 1973 een economische boom teweegbracht. De industrie bloeide op en er werden infrastructuurvoorzieningen voor energie en vervoer aangelegd, hoewel van 1970 tot 1980 sociale conflicten, waaronder terrorisme, de welvaart bedreigden. De Tweede Republiek, in 2008 geleid door Silvio Berlusconi, is nu een centrum van controverse over haar fragiele economische status.
Cultuur
De rijke cultuur van Italië vormde het hart van de westerse wereld vanaf de dagen van het keizerlijke Rome tot aan het einde van de 16e eeuw. Het Romeinse Rijk zelf, de opkomst van de Rooms-Katholieke Kerk, de culturele bloei van de Renaissance en de geboorte van het Humanisme oefenden allemaal een sterke invloed uit over de hele wereld. Tegenwoordig is de Italiaanse cultuur het best vertegenwoordigd in kunst, muziek, mode en keuken, allemaal in harmonie met de grote iconen uit het verleden, waarvan vele nu op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan.
Italië is de thuisbasis van meer dan 50% van de kunstschatten van de wereld, en de werken van de grote componisten door de eeuwen heen zijn nog steeds geliefd bij de meerderheid van de lokale bevolking. Muziek, klassiek of modern, is een integraal onderdeel van het leven, niet verwonderlijk in een land dat de notenbalk heeft uitgevonden, en de piano en opera hebben het leven geschonken aan veel van ’s werelds grootste componisten, dirigenten en zangers. In de moderne tijd wordt Italië gecrediteerd voor de ontwikkeling van progressieve rock, italo-disco en experimentele rock.
Theatervoorstellingen hebben hier een lange erfenis, gebaseerd op de traditie van rondreizende spelers en hun Canovaccio-komedies. Specifieke regio’s hebben tradities van volksmuziek, bijvoorbeeld de beroemde Napolitaanse dialectliederen die in het begin tot het midden van de 19e eeuw beroemd werden door Enrico Caruso en Mario Lanza. Bezoekers aan Napels horen nog steeds oude klassiekers als Torno al Suriento uit de bars en eetgelegenheden langs de kant van de weg komen.
De familie staat aan het hoofd van de sociale structuur in Italië, met hele groepen die onder één dak wonen in de meer traditionele zuidelijke regio. Emotionele en financiële steun is een prioriteit, en religie speelt nog steeds een cruciale rol in de meeste gemeenschappen. Bella Figura – een concept van het presenteren van een goed imago in zowel kleding als persoonlijke stijl – is belangrijk, en de Italianen zijn zeer modebewust. Hiërarchie is een ander overheersend geloof en houdt verband met leeftijd, professioneel succes en familiebanden.
Een van de geneugten van een Italiaanse vakantie is het spontane karakter van de Italianen in het algemeen, waardoor ze de perfecte gastheren zijn bij elke gelegenheid. Een paar minuten te laat komen voor een diner is de norm, evenals het meebrengen van wijn of bonbons als een klein geschenk. Italianen zijn experts in het welkom laten voelen van gasten bij elke gelegenheid, en zijn gezinsvriendelijk in het extreme.