Wanneer we het woord “kannibaal” horen,”is het eerste wat veel mensen te binnen schiet de Silence of the Lambs schurk, Hannibal Lecter, een seriemoordenaar die de organen van zijn slachtoffers opat met een glas wijn. Maar hoewel Lecter een fictief personage is, is hij gebaseerd op verschillende echte moordenaars die hun slachtoffers opaten na een moord.

Cannibalen hebben altijd bestaan in de menselijke geschiedenis, volgens antropologen: Als remedie tegen overbevolking, een middel om te overleven tijdens een hongersnood, of zelfs een manier om met verdriet om te gaan, bijna elke cultuur heeft ooit mensen om een of andere reden geconsumeerd.

Maar wat niet zo gebruikelijk is, zijn moordenaars die doden voor de sport en vervolgens hun slachtoffers verslinden. Van de naar schatting 2000 actieve seriemoordenaars in de Verenigde Staten zijn er tussen de vijf en tien waarschijnlijk ook kannibalen, zegt Dr. Eric Hickey, hoogleraar forensische psychologie aan de Walden University.

Cannibalen, zegt Hickey, zijn bijna nooit echte psychopaten, die moeite hebben met het maken van zinvolle verbindingen met andere menselijke wezens. Over het algemeen ontwikkelen ze extreme gehechtheid aan mensen en lijden ze aan behoeftigheid en een laag gevoel van eigenwaarde.

“Kannibalen hebben de neiging om zich echt onzeker te voelen en kunnen geen normale relaties hebben,” zegt Hickey. “Het eten van hun slachtoffers geeft hen een gevoel van macht, omdat hun slachtoffers nooit weg kunnen.”

Omdat kannibalen emotionele banden kunnen hebben, is de dood van hun slachtoffers meestal snel, omdat ze de andere persoon pijn willen besparen. “Ze zijn niet geïnteresseerd in het lijden van hun slachtoffer, zoals Ted Bundy was. Ze zijn niet op zoek naar sadisme. Ze willen gewoon toegang tot het lichaam,” zegt Hickey.

Wat meer is, kannibalisme is meestal een seksuele daad: “Als moordenaars andere mensen opeten, voeren ze een fantasie uit over relaties en intimiteit,” zegt Hickey. “Ze beginnen te experimenteren met seksuele fantasieën over voyeurisme en necrofilie, en terwijl ze fantaseren verkennen ze dat gedrag. Je ziet mensen meestal niet van doden naar eten springen. Het begint met het kijken naar mensen die slapen, dan het drogeren van slachtoffers, dan wil je bij iemand zijn die begraven of bewusteloos is – en van daaruit gaat het verder.”

Hier zijn zes moordenaars die hun slachtoffers hebben gestalkt, vermoord en uiteindelijk geconsumeerd. Let op, de volgende inhoud bevat verontrustende verhalen van extreem geweld en seksueel geweld. Discretie is aangeraden.

Jeffrey Dahmer
Jeffrey Dahmer’s misdaden waren zo afschuwelijk dat ze de krantenkoppen over de hele wereld haalden. Meer dan tien jaar lang lokte Dahmer mannen naar zijn appartement met de belofte van seks of geld en drogeerde zijn slachtoffers voordat hij ze in stukken sneed. Toen de politie in juli 1991 zijn appartement binnenviel, vonden ze verschillende lichaamsdelen van zijn 17 slachtoffers, zoals afgehakte hoofden, armen en torso’s, opgeslagen in zijn vriezer. Dahmer gaf later toe dat hij de dijen, harten en organen van veel van zijn slachtoffers had opgegeten.

Tijdens zijn gevangenisstraf zou Dahmer naar verluidt zijn voedsel in afgehakte ledematen veranderen – compleet met ketchup “bloed” – om de andere gevangenen te shockeren. Dit “beschimpen” leidde ertoe dat medegevangene Christopher Scarver Dahmer in 1994 doodsloeg.

Albert Fish
In januari 1936 werd Albert Fish geëxecuteerd voor de moord op de 10-jarige Grace Budd, die hij twee jaar eerder bij haar ouders had weggelokt onder het voorwendsel dat hij naar een verjaardagsfeestje zou gaan. Fish had Grace meegenomen naar een verlaten huis, haar daar gewurgd en haar lichaam in stukken gehakt – maar daar bleef het niet bij. Na de moord op Grace stuurde Fish een brief aan haar rouwende familie, waarin hij beschreef hoe hij delen van haar lichaam had opgegeten na haar dood. Toen de politie Fish te pakken kreeg, bekende hij twee andere moorden en vertelde hij de politie dat hij ook de lichaamsdelen van een 4-jarige jongen, Billy Gaffney, had opgegeten. In een brief aan zijn advocaat bekende Fish dat hij Gaffney’s bloed had gedronken en van diens organen een stoofpotje had gemaakt.

Boone Helm
Geboren in 1828, bracht Levi Boone Helm zijn tienerjaren door met het ophitsen van mensen tot gevechten en vluchtte begin 20 naar Californië na de moord op zijn neef. In Californië, en later in Oregon, begon Helm een voorliefde voor mensenvlees te ontwikkelen. Hij kannibaliseerde een vriend die door zelfmoord was omgekomen en vermoordde en at veeboeren en andere voortvluchtigen terwijl hij op de vlucht was voor de politie.

Maar Helm beweert dat hij een morele plicht had om zich op zo’n gruwelijke manier van de resten van zijn slachtoffers te ontdoen. Voor zijn gevangenneming en executie op 14 januari 1864 bekende Helm aan vrienden dat hij verschillende mannen had gedood en “verplicht was geweest zich met sommigen te voeden.”

Gregory Scott Hale
Voor zijn arrestatie op 8 juni 2014 postte Gregory Scott Hale uit Summitville, Tennessee een aantal verontrustende dingen op zijn persoonlijke Facebook-pagina. Volgens berichten maakte Hale routinematig grappen over het doden, opeten en begraven van mensen in zijn achtertuin.

Maar Hale’s overpeinzingen werden al snel werkelijkheid: Nadat hij een vrouw had opgepikt bij een plaatselijke slijterij, bracht Hale haar terug naar zijn huis, vermoordde haar en gaf later tegenover de politie toe dat hij een deel van haar lichaam had opgegeten.

Toen agenten Hale’s achtertuin doorzochten, vonden ze het onthoofde hoofd, de handen en de voeten van zijn slachtoffer, de 36-jarige Lisa Marie Hyder. Het hart van het slachtoffer werd later gevonden in de tuin van een buurman, waar Hale het voor zijn arrestatie had weggegooid.

Andrei Chikatilo
Benaamd als “De Slager van Rostov” en “De Rode Ripper,” Andrei Chikatilo was een van de meest productieve moordenaars in Oekraïne. Hij bekende 56 moorden (hoewel hij er slechts 53 ten laste werd gelegd) tijdens zijn 12 jaar durende misdaadgolf.

Sommige deskundigen denken dat Chikatilo, die eind jaren 70 begon met moorden, al op jonge leeftijd geïnteresseerd raakte in kannibalisme. Hij beweerde dat zijn moeder hem zou vertellen over een oudere broer die was vermoord en gekannibaliseerd door hun buren. Hoewel het verhaal nooit werd bevestigd, zou het overeenkomen met de nasleep van de grote Oekraïense hongersnood van de jaren 1930, waarin wijdverspreid kannibalisme werd gedocumenteerd.

Als volwassene lokte Chikatilo jonge vrouwen naar het bos, verkrachtte en verminkte hen, en at vervolgens hun geslachtsorganen op, evenals het verwijderen van andere lichaamsdelen zoals hun neus en ogen. Chikatilo werd in 1990 gearresteerd en in 1994 voor zijn misdaden geëxecuteerd.

Issei Sagawa
Geboren in Japan in 1949, kreeg Issei Sagawa al op jonge leeftijd “kannibalistische driften”. In een interview met Vice News beschrijft Sagawa hoe hij naar zijn klasgenoten op de lagere school keek en verlangde hun vlees te eten. Hij verklaarde dat hij geobsedeerd raakte door het eten van “lange, gezond uitziende westerse vrouwen” als gevolg van een minderwaardigheidscomplex.

Op 27-jarige leeftijd verhuisde Sagawa naar Parijs om aan de Sorbonne te studeren, waar hij later klasgenote Renee Hartevelt ontmoette en haar overhaalde terug te komen naar zijn appartement om poëzie voor hem te vertalen. Sagawa schoot Hartevelt dood, verkrachtte haar en at de volgende dagen delen van haar lichaam op.

Sagawa, die later de bijnaam “Parijse kannibaal” kreeg, werd uiteindelijk opgepakt en naar Japan gedeporteerd, waar hij werd opgenomen in een psychiatrische inrichting – maar door een technische fout kon Sagawa niet wettelijk worden vastgehouden en werd hij vrijgelaten. Sagawa is tot op de dag van vandaag vrij en woont op zichzelf in Kawasaki, Japan.

Gerelateerde artikelen:

Jeffrey Dahmer’s leven en verdachte dood van de lokale verslaggever die als eerste zijn gruwelijke misdaden versloeg

Waarom mishandelen sommige seriemoordenaars dieren op jonge leeftijd?

De banen van seriemoordenaars

‘Veel succes met slapen vannacht’: Seriemoordenaars teisteren bijna alle steden

Albert Fish en andere moordenaars die aantekeningen achterlieten