Toen de populariteit van de artiest wegebde, had de term blijvende gevolgen. Het werd geassocieerd met de segregatiewetten die begonnen in 1865 en doorgingen tot in de jaren 1960 met een aantal van dergelijke wetten die vandaag nog steeds worden aangenomen. Dit artikel geeft een korte geschiedenis van de Jim Crow-wetten die na de Burgeroorlog werden uitgevaardigd en de moderne interpretatie van die wetten.
Segregatie en Jim Crow-wetten
Het doel van de Jim Crow-wetten was blanke en zwarte mensen van elkaar te scheiden. Restaurants, ziekenhuizen, scholen, gevangenissen en dergelijke moesten aparte faciliteiten hebben voor blanken en zwarten. Een beroemd voorbeeld hiervan zijn de bussegregatiewetten. Rosa Parks moest als Afro-Amerikaanse achter in de bus zitten. Zij deed dat natuurlijk niet, en dat heeft mede geleid tot de Civil Rights Movement in de jaren zestig.
Jim Crow-wetten golden niet alleen voor zuidelijke staten. Bijna de helft van de vijftig staten in de V.S. had segregatiewetten. Wyoming bijvoorbeeld had wetten die het huwelijk tussen blanken en mensen van een ander ras verboden. In Californië mochten zwarte mensen niet getuigen voor of tegen blanke mensen.
Wetten die bedoeld zijn om mensen van een bepaald ras te segregeren, worden tegenwoordig Jim Crow-wetten genoemd. Ze zijn gebruikt om Aziaten, Amerikaanse Indianen en andere raciale groepen in de Amerikaanse geschiedenis te segregeren.
Burgerrechten en Jim Crow-wetten
De burgerrechtenbeweging in de jaren zestig hielp de Jim Crow-wetten te bestrijden. Afro-Amerikaanse burgerrechten helden waren onder andere: Martin Luther King, Rosa Parks, Barbara Johns, Charles Evers, en Charlotte Hawkins Brown. Deze helden brachten wetten ten val die scholen, lunchtrommels en toiletten van elkaar scheidden. De Civil Rights Act werd in deze tijd aangenomen. Deze verbood geïnstitutionaliseerde discriminatie en segregatie. De borden “Alleen voor blanken” moesten worden weggehaald.
Stemmen en Jim Crow
Het eisen van gescheiden faciliteiten voor zwarten en blanken was al erg genoeg, maar er waren ook andere tragedies van het Jim Crow tijdperk, waaronder de wegversperringen die Afro-Amerikanen verhinderden te stemmen. Nadat activisten talrijke demonstraties hadden gehouden – waarvan sommige uitliepen op geweld – tekende president Johnson in 1965 de Voting Rights Act.
De Voting Rights Act verbood alfabetiseringstests, voorzag in federaal toezicht op de kieswetten en machtigde de procureur-generaal om discriminerende stempraktijken te onderzoeken. Als gevolg van deze wet werden de poll taxes afgeschaft en discriminerende gerrymandering teruggedrongen. Voor het eerst hadden zwarte kiezers de middelen om stembeperkingen aan te vechten. Sinds de invoering van de Voting Rights Act is de opkomst van zwarte kiezers aanzienlijk toegenomen.
Moderne vormen van Jim Crow-wetten
De meest flagrante Jim Crow-segregatiewetten zijn afgeschaft, maar u zult nog steeds bepaalde wetten of praktijken als Jim Crow-wetten horen aanduiden. De moderne vormen van Jim Crow-wetten zijn onder meer de volgende:
Felony Disenfranchisement
Volgens Michelle Alexander, auteur van The New Jim Crow: Mass Incarceration in the Age of Colorblindness, leiden Jim Crow-achtige wetten tot de opsluiting van Afro-Amerikanen. Hoewel zwarten en blanken allebei misdaden plegen, worden zwarten vaker schuldig bevonden en krijgen ze vaker gevangenisstraf.
Geschat wordt dat bijna 30% van de mannelijke Afro-Amerikaanse bevolking een strafblad heeft voor een misdrijf. Aangezien een veroordeling voor een misdrijf in de meeste staten een automatische ontzegging van het kiesrecht betekent, ziet mevrouw Alexander dit als een vorm van een Jim Crow-wet.
Racial Gerrymandering
Racial gerrymandering verwijst naar het definiëren van stemdistricten om de stemmacht van een minderheid te verminderen of uit te schakelen. Een grote gemeenschap van zwarte kiezers kan bijvoorbeeld worden verdeeld in verschillende districten met in elk district een meerderheid van blanke kiezers. Door deze praktijk blijven er in een district te weinig zwarte kiezers over om een voorkeurskandidaat te kunnen kiezen. Dit was een gangbare praktijk in sommige staten.
Om dit soort discriminatie te helpen bestrijden, wijzigde het Congres in 1982 de Voting Rights Act om de norm voor het vinden van discriminatie bij gerrymandering te verlagen. Dit leidde tot de beslissing van het Amerikaanse Hooggerechtshof in de zaak Thornburg v. Gingles, waarin het Hof oordeelde dat het herindelingsplan van North Carolina in zes stemdistricten zwarten discrimineerde.
In recentere tijden is racial gerrymandering opnieuw de kop opgestoken. De beslissing van het Hooggerechtshof van 2013 in Shelby County v Holder maakte een belangrijke bepaling van de Voting Rights Act ongeldig die federale goedkeuring van verkiezingswetten van staten vereiste. Sinds deze beslissing zijn er nieuwe wetten aangenomen die kiezersidentificatie vereisen en het maken van kiesdistricten toestaan. Deze nieuwe wetten kunnen nog steeds worden aangevochten, maar pas nadat de wetgevende machten van de staten ze hebben aangenomen.
Voorschriften voor stemlokalen
Een andere vorm van Jim Crow-wetgeving is het voorschrijven van stemlokalen, zoals identificatie van kiezers. Voor 2008 was identificatie niet verplicht om te mogen stemmen. In 2015 hadden zo’n 34 staten identificatiewetten voor kiezers aangenomen. Er wordt beweerd dat deze wetten de stem van sociaal achtergestelde personen op de lagere economische schaal onderdrukken, die mogelijk niet over de juiste identificatiedocumenten beschikken.
Concerned That You Are a Victim of Jim Crow Laws?
Weliswaar zijn de meeste Jim Crow-wetten afgeschaft, maar dat betekent niet dat rassendiscriminatie is verdwenen. Als u denkt dat u het slachtoffer bent geworden van rassendiscriminatiewetten, zoek dan juridische hulp. Een gekwalificeerde burgerrechtenadvocaat zal uw situatie kunnen onderzoeken en u de informatie kunnen geven die u nodig hebt.