Als joodse begrafenisondernemer die als vrijwilliger in de gemeenschap actief is, word ik vaak gevraagd om voor klassen van groep 7 van plaatselijke Hebreeuwse scholen te spreken. In de zevende klas wordt de Joodse levenscyclus onderwezen, en ik krijg vaak de taak om de Joodse visie op de dood uit te leggen. Een van de meest gestelde vragen die ik van leerlingen krijg is: “Kun je nog steeds op een Joodse begraafplaats begraven worden als je een tatoeage of meerdere tatoeages hebt?” Toen ik opgroeide in een overwegend Joods gebied, omringd door Joodse vrienden en familie, hoorde ook ik het geloof dat iemand niet op een Joodse begraafplaats begraven kan worden als hij een tatoeage heeft. Laat me dit even rechtzetten. Dit geloof is puur een mythe. Religieus gezien staat er wel in de Torah dat je het lichaam niet mag ontheiligen, maar dit sluit niet uit dat je begraven mag worden op een Joodse begraafplaats. Er is geen basis voor het beperken van de begrafenis aan personen die dit verbod overtreden. Hoe kon zo’n grote misvatting door de jaren heen in stand worden gehouden? Laten we een paar mogelijke redenen hiervoor onderzoeken:

1. De Torah vermeldt wel iets dat als een tatoeage zou kunnen worden beschouwd Leviticus 19:28 zegt: “Gij zult voor de doden geen sneden in uw vlees maken en geen tekens op uzelf insnijden: Ik ben de HEERE.” Dit kan verwijzen naar een permanente markering of gravure op de huid. Hoewel ik niet de ultieme rechter ben, sluit het begaan van één zonde je volgens mij niet uit van een fatsoenlijke begrafenis. Het nemen van een tatoeage is net als elke andere overtreding van de Torah-wet. De nadruk op tatoeages in vergelijking met andere zonden, is misschien omdat tatoeages als permanent worden beschouwd, zodat de overtreding nog steeds zichtbaar en duidelijk is.
2. Het Joodse geloof dat het lichaam heilig is Een algemeen Joods geloof is dat je je lichaam moet houden zoals het aan je gegeven is, en het niet moet veranderen. Dit komt voort uit het idee dat het menselijk lichaam is geschapen “b’tzelem Elohim”, of, naar het beeld van God. Het lichaam is heilig en moet verzorgd worden in leven en in sterven.
3. Beleid afgeleid van de statuten van individuele genootschappen en begraafplaatsen van synagogen Hoewel de mythe dat iemand niet op een Joodse begraafplaats begraven kan worden als hij tatoeages heeft in de eerste plaats voortkomt uit de wet van de Tora dat je het lichaam niet mag markeren, blijft deze opvatting ook bestaan door de misvatting die gecreëerd wordt door individuele genootschappen en begraafplaatsen van synagogen die hun eigen regels en normen voor het begraven creëren. Elk Joods genootschap of begraafplaats behoudt zich het recht voor om bepaalde individuen te verbieden om begraven te worden op basis van hun eigen normen, inclusief diegenen met tatoeages. Mijn vraag aan de mensen die de joodse wetten handhaven is: “Wat zou u zeggen tegen de familie van een holocaustoverlevende die een tatoeage of brandmerk uit de concentratiekampen heeft?”
4. Joodse moeders… Naar mijn bescheiden mening moet een van de grootste factoren voor het in stand houden van deze mythe over verschillende generaties de verzameling Joodse moeders zijn, die hun kinderen hebben verteld geen tatoeages te nemen en deze mythe hebben gebruikt als de centrale reden waarom Joodse kinderen zouden moeten afblijven van het nemen van een tatoeage. Ik weet zeker dat we allemaal een moeder hebben gehad die ons probeerde te beschermen tegen meerdere zaken die zij beschouwden als een vergissing met ons leven of ons lichaam, en tatoeages waren altijd een centraal thema van een item om te vermijden.