By Bob Tourtellotte

LOS ANGELES (Reuters) – Oscarwinnende Italiaanse filmproducent Dino De Laurentiis, een meesterfilmshowman die zo’n 500 films op het witte doek bracht, waaronder “La Strada,” “Serpico,” en “Three Days of the Condor,” is op 91-jarige leeftijd overleden.

De producent van Italiaanse klassiekers als “La Strada” van Federico Fellini, waarvoor hij een Oscar won, en Hollywood-klassiekers als “Barbarella” en een remake van “King Kong”, overleed woensdagavond laat in zijn huis in Beverly Hills, omringd door zijn familie.

De Laurentiis was even bekend om films, waaronder een andere anderstalige Academy Award winnaar, “The Nights of Cabiria,” als om zakelijke ondernemingen zoals het bouwen van de Dinocitta productiestudio buiten Rome in 1964. En zoals vele producenten voor hem, kende hij enkele spectaculaire successen, maar ook zeer publieke mislukkingen.

Zijn kleindochter Giada, een chef-kok die een show presenteert op het Amerikaanse Food Network TV-kanaal, noemde hem een “ware inspiratie.”

“Hij was mijn grootste kampioen in het leven en een constante bron voor wijsheid en advies. Ik zal hem erg missen,” zei Giada De Laurentiis.

De begrafenis is nog niet geregeld.

In Californië gaf acteur-gouverneur Arnold Schwarzenegger, aan wie De Laurentiis zijn eerste grote doorbraak gaf door hem te casten in “Conan the Barbarian”, een verklaring uit waarin hij de producent “een groot ondernemer, genie en verkoper” noemde.”

“Maria (Schwarzenegger’s vrouw) en ik sluiten ons aan bij miljoenen mensen over de hele wereld in het sturen van onze gedachten en gebeden naar Dino’s vrienden en familie als we een leven gedenken dat ten volle werd geleefd,” zei Schwarzenegger.

De zoon van de pastamaker

De Laurentiis werd op 8 augustus 1919 in Torre Annunziata bij Napels geboren. Zijn vader verwachtte dat hij in het pastabedrijf van de familie zou gaan werken, maar de jongeman had zijn eigen ambities en als tiener vertrok hij naar Rome om acteren te studeren.

Tegen zijn vroege twintiger jaren, had hij zijn eerste film geproduceerd, “L’Amore Canta,” en richtte hij zijn eerste bedrijf op, Real Cine in Italië.

Na de Tweede Wereldoorlog, werd hij een toonaangevende producent in de Italiaanse filmindustrie met films als “Bitter Rice,” waarin zijn eerste vrouw, Silvana Mangano, de hoofdrol speelde.

Maar het was “La Strada” (“De Weg”), het verhaal van een jonge vrouw die wordt verkocht aan een zigeuner entertainer – gespeeld door Anthony Quinn – onder wie ze veel ontberingen doorstaat, dat De Laurentiis een voorproefje gaf van Hollywood glamour toen het de Oscar voor de anderstalige film van 1956 won.

Een jaar later eiste hij opnieuw Oscarroem op met “The Nights of Cabiria”, eveneens geregisseerd door Fellini, die verhaalt over de wederwaardigheden van een jonge prostituee in Rome.

Gebruik makend van zijn nieuwe roem als producent, verzamelde De Laurentiis miljoenen om de Dinocitta (Dino City) filmstudio te bouwen in de buitenwijken van Rome in het midden van de jaren 1960, maar zag het binnen een paar jaar failliet gaan.

Hoewel Dinocitta een van de vele zakelijke ondernemingen bleek te zijn die op niets uitliepen, gaf De Laurentiis zijn honger naar succes nooit op en tegen het begin van de jaren 1970 vestigde hij zich in de Verenigde Staten en produceerde hij de ene Hollywood-film na de andere.

Actiefilms als Serpico uit 1973, waarvoor Al Pacino een Oscarnominatie kreeg in de hoofdrol van klokkenluidende agent Frank Serpico, Death Wish en Three Days of the Condor werden een succes. Maar er waren ook veel flops, zoals “Dune” uit 1984.

De Laurentiis zat achter de remake van “King Kong” uit 1976, de orka-film “Orca”, verschillende bewerkingen van romans van Stephen King, en recentelijk “Hannibal”, het vervolg op “The Silence of the Lambs” uit 2001.”

In 2000 gaven de Oscar-organisatoren van The Academy of Motion Picture Arts and Sciences De Laurentiis hun Irving G. Thalberg Award die creatieve producenten eert. In 2003 eerde het filmfestival van Venetië hem met hun lifetime achievement award.

Hij wordt overleefd door zijn vrouw, Martha Schumacher, en hun twee dochters, alsmede drie dochters uit zijn huwelijk met Mangano. Een zoon, Federico, kwam om bij een vliegtuigongeluk in 1981.