Reisschrijfster Jenny Novitzky neemt Japan’s gezamenlijke badritueel onder de loep…

Het vergt een zekere mate van moed om de deur van je kleedhokje helemaal bloot open te zwaaien.

Die dapperheid moet wel overgaan in overmoed als je in een land bent waar je de taal niet spreekt, de borden niet begrijpt en het onheilspellende gevoel hebt dat wat je gaat doen zo cultureel ongevoelig kan zijn dat je gearresteerd zult worden. Zo was het ook voor mij in Japan.

“Je zou naar een sento moeten gaan,” zei mijn vriendin, een inwoner van Tokyo. Toen ik vroeg wat dat was, was haar antwoord… niet echt aanlokkelijk. “Net als een groot bad, maar met mensen die je niet kent.” Hmmm, juist.

Ik was er een paar tegengekomen in Tokio en Osaka, traditioneel versierde gebouwen tussen de wolkenkrabbers. Ik was geïntrigeerd, ja. Maar niet zozeer dat ik wilde uitkleden in de voorkant van vreemden en het risico worden aangezien voor de yakuza vanwege mijn talrijke tatoeages – een situatie die een snelle google zoeken had me gewaarschuwd was waarschijnlijk, nae onvermijdelijk, als ik het risico om naar een openbaar badhuis.

Lees meer: Waarom Japan een droombestemming is voor soloreizigers

Maar een paar dagen later was ik op bezoek bij Naoshima, een openluchtgalerie op het hele eiland in de Seto Inland Sea. Het viel me op dat een van de tentoonstellingen een werkend, openbaar badhuis was voor bezoekers om ‘de kunst te ervaren’. Het eiland had een mix van mensen van over de hele wereld en was volledig ingericht op onwetende buitenlanders. Dit was vast en zeker mijn kans op het eerste niveau van gemeenschappelijk baden.

Dus bevond ik mij in het toilet van een kunstgalerie, in tweeën gekromd om verband aan te brengen over een tatoeage van madeliefjes die mij waarschijnlijk niet als een plaatselijke maffiosa zou kunnen bestempelen. Maar goed, beter voorkomen dan genezen, dacht ik terwijl ik verschillende delen van mijn gemarkeerde vlees vastplakte. Toen ik er eenmaal mummieachtig uitzag, liep ik naar het badhuis en probeerde een air van zelfvertrouwen uit te stralen die ik absoluut niet voelde.

Het badhuis zelf was een visioen van maximalisme – het hele gebouw is ontworpen door kunstenaar Shinro Ohtake en laten we zeggen, ik wil hebben wat hij heeft. Het is bonkers, bedekt met neonlichten, patchwork tegels en levende vissen (yep).

Ik ging naar de vrolijke man achter de balie, die me op zijn beurt naar een automaat wees met een verbijsterend aantal opties. Op de ene stond ‘Mini-boek’, op de andere ‘Regenboog t-shirt’. Ik koos voor de goedkoopste en makkelijkst te begrijpen optie: ‘Badkaartje + handdoek’. Er kwam een ticket uit en een handdoek in een Kinder ei, dus ik pakte mijn spullen en schuifelde de kleedkamer in.

Lees meer: Ontspannen en opladen met een groene therapie hit

Het was leeg. Ik liep een hokje in en begon langzaam mijn kleren uit te trekken. Terwijl ik de rits en de knopen van mijn weg naar naderend onheil losmaakte, hoorde ik twee of drie vrouwen de kleedkamers binnengaan, babbelend in het Japans zonder enige schroom over hun binnenkort al fresco billen. Ik was nerveus, maar ik kon nu niet meer terugkrabbelen.

Ik opende het plastic ei om mijn nieuwe handdoek te pakken en vouwde hem open, om tot de ontdekking te komen dat hij ongeveer zo groot was als een gezichtsflanelletje. ‘Maar, is het voor boven of beneden? Tieten of billen? Borst of gezicht? dacht ik, terwijl ik verlangde naar de fluwelen badjas van een Brits kuuroord. Verward probeerde ik beide delen met de handdoek te bedekken en uiteindelijk was alles te zien. Wat een amateur. Ik haalde diep adem en zwaaide de deur van de cabine open.

Zes paar ogen keken me aan, en even snel draaiden ze weer weg. De drie vrouwen waren helemaal bloot, de handdoeken aan de kant gelegd terwijl ze zich douchten, en gingen op kleine houten krukjes zitten. Na een kleine pauze om mijn zenuwen te bedwingen, volgde ik hun voorbeeld, gooide mijn ineffectieve handdoek aan de kant en trok een bankje op. Ik douchte snel, erop gebrand om mezelf in het badwater te verbergen zodra dat sociaal aanvaardbaar was.

Lees meer: Vijf tekenen dat je dringend een avontuur nodig hebt

Toen een van de vrouwen, een indrukwekkend oude en rimpelige dame, opstond en naar het bad liep, deed ik hetzelfde. Het was een lange dunne strook water, met in het midden een reusachtig olifantenbeeld, om redenen die niet helemaal duidelijk waren. Toen ik een teen in het water wierp, was het perfect: precies de temperatuur van een warm bad na een lange dag werken. Ik gleed er tot aan mijn schouders in en leunde achterover tegen de rand, diep ademend.

De drukte van de overvolle Japanse steden gleed uit mijn poriën terwijl mijn hele lichaam ontspande. Het was heerlijk. Terwijl ik ronddobberde als een blij eendje, keek ik omlaag naar de tegels op de badvloer. Ze hadden een patroon met iets. Pastorale taferelen? Sierlijke kersenbloesem? Ik keek beter en zag dat het tegels waren met illustraties van hardcore erotica. Tentakels, touwen, sushi. Noem het maar op, ze gebruikten het.

Ik keek op en de oude vrouw viel me op. Had ik een of ander geheim protocol gebroken? Heel serieus wees ze naar beneden, naar de tegels, en toen naar zichzelf. Na een paar seconden vertrok haar gezicht in een enorme grijns en begon ze luidkeels te lachen. Ik lachte mee en mijn ongemak verdween. Alles zou goed komen in het badhuis.

Top tips voor een bezoek aan een sento in Japan

1. Ja, je hoort naakt te zijn. In zeldzame gemengde baden dragen vrouwen badstof, maar over het algemeen is het een naakte aangelegenheid.
2. Tatoeages zijn grotendeels afgekeurd, hoewel Japan dit met het toenemende toerisme versoepelt. Speel op veilig door het te bedekken met pleisters.
3. Het is onbeleefd om niet te douchen voordat u een bad neemt. Het is een ontspanning ding, niet een openbare inzepen van je junk.
4. Ga de hele hog met een van de prachtige Japanse ryokan onsens – traditionele herbergen gebouwd rond natuurlijke warmwaterbronnen.
5. Als je een kleine handdoek en HAVE om te kiezen, ga broekjes. Vertrouw me maar.

Treed uit uw comfortzone met een geestverruimende reis

Japan

Belly-flop gracieus in uw eigen Japanse warmwaterbron ervaring. Met whisky in geheime bars, een meditatiesessie met een boeddhistische monnik en een ontspannen duik in de warmwaterbronnen van een traditionele ryokan – deze 13-daagse reis door Japan geeft je de smaak te pakken.

Take me there

IJsland

IJsland is het dichtst bij een buitenaards avontuur dat je kunt beleven zonder Moeder Aarde te verlaten. Zwarte stranden, dansende luchten en natuurlijke warmwaterbronnen om je in te koesteren zijn nog maar het begin.

Let’s get steamy

Borneo

Er is niet veel avontuurlijker dan een kajaktocht door de stroomversnellingen van Borneo’s Ulu Ai-regio om orang-oetans te spotten. U hopt tussen pluche boutique hotels en jungle kampen om het beste van Borneo’s regenwoud te zien, inclusief pygmee olifanten en de bedreigde zonnebeer, voordat u de zon ziet ondergaan over de Zuid-Chinese Zee.

Ik ben klaar geboren

Afbeeldingen: Flash Pack, , Unsplash, Jenny Novitsky