Definitie van Narrative

Een narratief is een opeenvolging van samenhangende gebeurtenissen, of ze nu echt of fictief zijn. De definitie van een verhaal is dezelfde als die van een verhaal. Er zijn vele soorten verhalen, zoals non-fictie (journalistiek, memoires, biografie, enz.), proza, drama, en sommige vormen van poëzie, liedjes, en videospelletjes. Voorbeelden van verhalen zijn overal te vinden in de menselijke expressie en creativiteit, van alledaagse spraak tot allerlei soorten optredens, waaronder televisie, films, radio, en zelfs in meer statische kunsten zoals beeldhouwen, schilderen en fotograferen. Zelfs wetenschappelijke rapporten kunnen narratieve elementen bevatten, omdat daarin de aanvankelijke hypothesen worden beschreven en wordt beschreven hoe die hypothesen in de loop van het onderzoek werden aangevochten en veranderd. Narrativiteit is dus echt een vitaal aspect van de ervaring van het mens-zijn, en dat al sinds het begin van de communicatie.

Het woord narrativiteit komt van het Latijnse woord narrare, dat “vertellen” betekent.”

Gemeenschappelijke voorbeelden van narrativiteit

Zoals gezegd speelt narrativiteit een rol in zoveel aspecten van het leven dat het moeilijk kan zijn om voorbeelden van communicatie te vinden die geen voorbeelden van narrativiteit bevatten. Sommige grappen kunnen narratief bevatten, zoals in het volgende:

Ole stierf. Dus ging Lena naar de plaatselijke krant om een bericht in de overlijdensadvertenties te zetten. De heer aan de balie vroeg Lena, nadat hij haar had gecondoleerd, wat ze over Ole wilde schrijven.
Lena antwoordde: “Zet er maar gewoon ‘Ole is overleden’ in.”
De heer, enigszins verbijsterd, zei: “Dat is het? Alleen maar ‘Ole is overleden?’ Er moet toch iets meer zijn dat je over Ole wilt zeggen. Als het u om geld gaat, zijn de eerste vijf woorden gratis. We moeten iets meer zeggen.”
Dus Lena dacht een paar minuten na en zei uiteindelijk, “Oké. Je zet er ‘Ole overleden. Boot te koop.””

Vele beroemde songteksten bevatten ook verhalende voorbeelden, zoals in Bob Dylans “Hurricane”:

Pistoolschoten klinken in de nachtelijke bar
Enter Patty Valentine uit de bovenzaal.
Zij ziet de barman in een plas bloed,
schreeuwt: “Mijn God, ze hebben ze allemaal vermoord!”
Hier komt het verhaal van de Hurricane,
de man die de autoriteiten de schuld gaven
voor iets dat hij nooit heeft gedaan.
In een gevangeniscel gestopt, maar ooit had hij
wereldkampioen kunnen zijn.

Belang van het narratief in de literatuur

Is literatuur zonder narratief niet denkbaar? Hoewel sommige postmoderne schrijvers de conventies van het narratief hebben uitgedaagd door de noties van verteller en plot af te schaffen, zitten er nog steeds verhaalelementen in elk stuk literatuur dat ooit is geschreven. Het narratieve dateert eigenlijk van vóór de literatuur, in die zin dat mondelinge vertellingen deel hebben uitgemaakt van elke cultuur van mensen die ooit verbale communicatie heeft gekend. Vertellingen via de mond waren belangrijk om morele lessen voor een cultuur te versterken, geschiedenis en tradities door te geven, en waarden en normen te delen. Verhalen waren ook een middel tot vermaak en hebben mensen in alle tijden geholpen een gevoel van identiteit te ontwikkelen, hun begrip van de menselijke psychologie te verdiepen, en zin te geven aan het leven.

Verhalen worden beschouwd als een van de vier retorische vormen van discours, samen met uiteenzetting, argumentatie, en beschrijving. Van deze vier modi, is het degene waarin, over het algemeen, de verteller een verhaal rechtstreeks aan de lezer communiceert.

Voorbeelden van Narrativiteit in Literatuur

Laten we eens kijken hoe narrativiteit werkt in verschillende soorten literatuur door te kijken naar hun openingsregels:

Voorbeeld #1

Zo. De Speer-Danen in lang vervlogen tijden
En de koningen die over hen heersten hadden moed en grootsheid.
We hebben gehoord van de heldhaftige veldtochten van die vorsten.

Er was Shield Sheafson, gesel van vele stammen,
een vernieler van bierbanken, razend tussen de vijanden.

(Beowulf, zoals vertaald door Seamus Heaney)

Dit is een voorbeeld van een verhaal dat tot ons komt via mondelinge vertellingen. De auteur van Beowulf blijft anoniem, maar uiteindelijk werd het opgeschreven om te worden doorgegeven aan toekomstige generaties. De verteller begint eerst met een herinnering aan de luisteraars over “die prinsen heldhaftige veldtochten,” zoals Shield Sheafson en gebruikt dat om het verhaal op te zetten van de held Beowulf en zijn overwinningen op Grendel, Grendel’s moeder, en de draak.

Voorbeeld #2

Zing in mij, Muze, en vertel door mij het verhaal
van die man, bedreven in alle manieren van vechten,
de zwerver, jarenlang geteisterd,
nadat hij het bolwerk
op de trotse hoogte van Troje had geplunderd.

(De Odyssee van Homerus, vertaald door Robert Fitzgerald)

Dit voorbeeld van een vertelling komt uit het oude Griekenland, toen Homerus het epische gedicht De Odyssee schreef. De verteller legt de luisteraar de achtergrond van het verhaal uit en roept de Muze op om het verhaal van de held Odysseus te vertellen.

Voorbeeld #3

CHORUS: Twee huishoudens, beide gelijk in waardigheid,
In het mooie Verona, waar wij ons tafereel afspelen,
Van oude wrok tot nieuwe muiterij,
Waar burgerlijk bloed burgerlijke handen onrein maakt.
Van de fatale lendenen van deze twee vijanden
Neemt een paar geliefden met sterallures hun leven;

(Romeo en Julia door William Shakespeare)

Dit is een verhalend voorbeeld uit het drama. William Shakespeare koos ervoor om zijn beroemde tragedie Romeo en Julia te openen met een proloog, uitgesproken door een koor. Het is opmerkelijk dat het koor snel de hele plot van het verhaal uit de doeken doet – we weten dat er een oude wrok is en we weten dat het “paar van ster-corss’d geliefden” uiteindelijk zelfmoord zal plegen. De rest van het stuk is dus niet zozeer bedoeld om te vertellen wat er gebeurd is, als wel waarom het gebeurd is.

Voorbeeld #4

Ergens in La Mancha, in een plaats waarvan ik de naam niet wil onthouden, leefde nog niet zo lang geleden een heer, een van degenen die een lans en een oud schild op een plank hebben staan en een magere zeur en een hazewindhond houden om mee te racen.

(Don Quichot van Miguel de Cervantes, vertaald door Edith Grossman)

Het klassieke verhaal van Don Quichot van Miguel de Cervantes is een belangrijk onderdeel van de literaire canon in die zin dat het wordt beschouwd als een van de eerste romans ooit geschreven. Met dit meesterwerk begon Cervantes dus aan een nieuwe manier om het verhaal uit te drukken. Interessant is dat de roman in twee delen werd gepubliceerd, waarbij het tweede deel een decennium na het eerste werd gepubliceerd, en aspecten van meta-narratief bevat die in de hedendaagse tijd als avant-garde zouden worden beschouwd. Zo zijn de fictieve personages in deel twee bekend met de publicatie van deel één. Aangezien er in die tijd niet veel regels waren met betrekking tot de grenzen van het verhaal, is het mogelijk dat dit apparaat niet zo revolutionair overkwam als tegenwoordig (of, in feite, dat alles aan Don Quichot revolutionair was, en dat dit aspect dus misschien niet zo opviel als nu).

Voorbeeld #5

U staat op het punt te beginnen aan het lezen van Italo Calvino’s nieuwe roman, Als op een winternacht een reiziger. Ontspan u. Concentreer u. Verjaag elke andere gedachte. Laat de wereld om je heen vervagen. Het beste is om de deur dicht te doen; de TV staat altijd aan in de kamer ernaast. Zeg meteen tegen de anderen: “Nee, ik wil geen TV kijken!” Verhef je stem – anders horen ze je niet – “Ik ben aan het lezen! Ik wil niet gestoord worden!” Misschien hebben ze je niet gehoord, met al die herrie; spreek harder, schreeuw: “Ik begin de nieuwe roman van Italo Calvino te lezen!” Of als je dat liever hebt, zeg dan niets; hoop maar dat ze je met rust laten.

(Als op een winternacht een reiziger van Italo Calvino)

Dit is een eigentijds verhaalvoorbeeld waarin Italo Calvino op een meta-fictionele manier verwijst naar de leeservaring van de roman, een beetje zoals Cervantes. Dit narratieve voorbeeld blijft de grenzen van wat narratief eigenlijk betekent op de proef stellen, aangezien de hoofdstukken afwisselend vertellen in de tweede persoon die zich tot de lezer en de leeservaring richt, en verhalen die steeds meer met elkaar verweven raken, zelfs als ze nieuwe personages en plots introduceren.

Voorbeeld #6

Het was een heldere koude dag in april, en de klokken sloegen dertien uur. Winston Smith, zijn kin tegen zijn borst geklemd in een poging aan de gemene wind te ontkomen, glipte snel door de glazen deuren van Victory Mansions, hoewel niet snel genoeg om te voorkomen dat een werveling van gruizig stof met hem mee naar binnen ging.

(1984 van George Orwell)

Dit is de opening van een betrekkelijk rechtlijnige vertelstijl. George Orwell schrijft zijn dystopisch werk, 1984, in chronologische volgorde en met veel beschrijvende details. Het interessante element van deze opening is echter dat hij de lezer onmiddellijk desoriënteert met de zin “de klokken sloegen dertien.” Dit is een goed voorbeeld van hoe een auteur de lezer snel en subtiel laat weten aan wat voor soort verhaal hij of zij gaat beginnen.

Test je kennis van Narrative

1. Kies de beste narratieve definitie:
A. Een verhaal
B. Een lied
C. Een waar feit