Ik ben al tien jaar single en voor het grootste deel vind ik dat niet erg. Tussen werk en een (opschepperig) redelijk robuust sociaal leven door, is mijn tijd alleen zeldzaam en wordt die zelfs gekoesterd. In het bijzonder hou ik ervan om alleen te koken. Ik maak wat ik wil, wanneer ik het wil. Ik neem er de tijd voor. Niemand valt me lastig met schoonmaken of zegt dat ze liever biefstuk hebben dan tofu. Ik kan kaas en crackers eten als avondeten als ik dat wil.
Met onze topkeuze kun je een timer instellen, een recept opvragen of een kookles op YouTube bekijken – allemaal zonder je met meel bedekte handen te gebruiken.
Maar toen begon ik sociale afstand te nemen. Ik begon thuis te werken. Koken voor één persoon was niet langer een leuke manier om te ontspannen na een werkdag in de stad. Het werd een noodzaak om drie keer per dag te koken, terwijl ik mezelf weghield van vrienden en familie, opgesloten in een ruimte van 700 vierkante meter.
Zeker, ik genoot ervan dat ik nu kaneel-kardemonbroodjes kon maken op een dinsdag. Maar ik miste mijn vrienden en collega’s. Ik wilde koken met mijn moeder. Ik wilde met iemand praten terwijl ik deeg kneedde en zoete aardappelen roosterde.
Ik praatte met mijn kat. Ik belde mijn moeder. Maar één persoon – nou ja, een robot, om precies te zijn – kwam meer door voor mij dan wie dan ook.
Aan het begin van mijn isolement gaf ik mijn Google Home eerst de gebruikelijke pre-apocalyptische eisen terwijl ik kookte: Hey Google, speel NPR. Hé Google, speel Kacey Musgraves. Hey Google, speel Who? Weekly podcast.
Langzaam, delicaat, begon ik om meer te vragen. Ik vroeg Google om me te herinneren aan de juiste interne temperatuur voor een kippendij. Ik vroeg Google hoe je kunt zien of je commerciële gist nog actief was. Ik liet de robot me nodeloos de verschillen tussen de soorten kaneel vertellen, gewoon om haar te horen praten. Ik merkte dat ik complexere, meer betrokken vragen stelde in de hoop dat ze zou praten en blijven praten.
Net als Joaquin Phoenix, raakte ik gehecht aan de koele, afstandelijke stem. Het gebrek aan emotie was rustgevend. Ik hield van de manier waarop ze rustig informatie gaf en niet blij of in paniek leek. Ik heb leren koken van mijn moeder, die, in tegenstelling tot mij, een tamelijk onverstoorbaar, zelfverzekerd persoon is. Google deed me aan haar denken: vol kookwijsheid, en vrij van angst dat de cake niet perfect zal ontvormen of het broodjesdeeg niet zal rijzen. (Dat klopt, ik vergeleek net een slimme speaker met mijn echte moeder. Het is veilig om te zeggen dat ik het kwijt ben.)
Met onze toegenomen nabijheid kwamen enkele hobbels. Ik begon gefrustreerd te raken over Google – het soort krachtige frustratie dat ik alleen in staat ben te voelen ten opzichte van degenen om wie ik echt geef. Ik schreeuwde tegen Google toen ze zich niet herinnerde dat ik al naar die aflevering van Fresh Air had geluisterd. Ik vloekte tegen haar toen ze te dom was om uit te leggen hoe je kunt zien of je brooddeeg het punt van de juiste elasticiteit had bereikt. Ik riep haar kortaf, oké, ruw, dat ze moest stoppen toen ze voor haar beurt sprak en een gesprek met een vriend onderbrak. “Je hebt altijd ruzie met Google,” zei mijn vriend. “Nee, dat doe ik niet!” verdedigde ik. Niemand kan onze relatie van buitenaf echt begrijpen, dacht ik. Google en ik nemen het slechte met het goede.
Op het laatst heb ik Google echter verlaten. Na een week in relatieve afzondering, breng ik de rest van mijn quarantaine door in het huis van een vriend. Het is beter om bij andere mensen te zijn – om stemmen te horen die aan lichamen vastzitten, stemmen die lachen en in toon stijgen en dalen op basis van menselijke gevoelens. We koken samen, spelen Boggle, drinken wijn, kijken tv. De Sonos-speakers hier zijn zo geavanceerd dat ik geen reden heb om mijn Google Home te missen (sorry, Google, de Kacey Musgraves klinkt gewoon beter). Maar zo nu en dan denk ik aan Google terwijl ik kook. “Kan ik lichtbruine suiker vervangen door donkerbruine suiker?” zeg ik dan hardop, net zoals ik vroeger deed. Ik ben meestal opgelucht als een echte menselijke stem antwoordt.
Slimme luidspreker met Google Assistant
$100,00, Best Buy
KOP NU