De behandeling van een scheur in de rotator cuff kan bestaan uit rust, ijs, fysiotherapie en/of een operatie. In een overzicht van behandelingen met manuele therapie en oefeningen werd geen eenduidig bewijs gevonden voor de vraag of deze behandelingen beter zijn dan placebo, maar “bewijs van hoge kwaliteit uit één onderzoek suggereerde dat manuele therapie en oefeningen de functie slechts iets meer verbeterden dan placebo na 22 weken, weinig of niet verschilden van placebo wat betreft andere voor de patiënt belangrijke uitkomsten (bijv.
De rotator cuff omvat spieren zoals de supraspinatus spier, de infraspinatus spier, de teres minor spier en de subscapularis spier. De bovenarm bestaat uit de deltaspier, de biceps, alsmede de triceps. Er moeten stappen worden ondernomen en voorzorgsmaatregelen worden getroffen om ervoor te zorgen dat de rotator manchetten na de operatie goed genezen en toch goed blijven functioneren om verslechtering van de spieren te voorkomen. In de onmiddellijke postoperatieve periode (binnen een week na de operatie) kan de pijn worden behandeld met een standaard ijspakking. Er zijn ook in de handel verkrijgbare apparaten die niet alleen de schouder koelen maar ook druk uitoefenen op de schouder (“compressieve cryotherapie”). Eén studie heeft echter geen significant verschil in postoperatieve pijn aangetoond wanneer deze apparaten worden vergeleken met een standaard ijspakking.
Continue passieve bewegingEdit
Fysiotherapie kan helpen de pijn te beheersen, maar het gebruik van een programma dat continue passieve beweging inhoudt, zal de pijn nog verder verminderen. Ondersteunde passieve beweging met een lage intensiteit maakt het mogelijk de weefsels licht te rekken zonder ze te beschadigen Continue passieve beweging verbetert het bereik van de schouder en stelt de proefpersoon in staat zijn bewegingsbereik uit te breiden zonder extra pijn te ondervinden. Door de bewegingen geleidelijk in te voeren, kan de persoon de spieren blijven trainen om te voorkomen dat ze atrofiëren, terwijl het minimale functieniveau wordt gehandhaafd waarbij dagelijkse functies mogelijk zijn. Het doen van deze oefeningen zal ook scheuren in de spieren voorkomen die de dagelijkse functie verder zullen belemmeren. Aangezien letsels van de rotator cuff vaak de neiging hebben om beweging te remmen zonder eerst ongemak en pijn te ervaren, kunnen andere methoden worden gedaan om dat te helpen opvangen.
Manuele therapieEdit
Een systematische review en meta-analyse studie laat zien dat manuele therapie kan helpen om pijn te verminderen bij patiënten met Rotator cuff tendiopathie, gebaseerd op bewijs van lage tot matige kwaliteit. Er is echter geen sterk bewijs dat ook de functie verbetert.
ChirurgieEdit
Chirurgische benaderingen omvatten acromioplastie (een deel van het bot wordt verwijderd om de druk op de rotator cuff pezen te verminderen), verwijdering van een slijmbeurs die ontstoken of gezwollen is, en subacromiale decompressie (het verwijderen van weefsel of bot dat beschadigd is om meer ruimte voor de pezen te maken).
Een operatie kan worden aanbevolen voor patiënten met een acute, traumatische scheur van de rotator cuff die tot aanzienlijke zwakte leidt. Chirurgie kan open of arthroscopisch worden uitgevoerd, hoewel de arthroscopische benadering veel populairder is geworden. Als een chirurgische optie wordt gekozen, is de revalidatie van de rotator cuff noodzakelijk om maximale kracht en bewegingsbereik in het schoudergewricht terug te krijgen. Fysiotherapie verloopt in vier fasen, waarbij de beweging in elke fase toeneemt. Het tempo en de intensiteit van de fasen zijn uitsluitend afhankelijk van de omvang van het letsel en de activiteit van de patiënt nodig heeft. De eerste fase vereist immobilisatie van het schoudergewricht. De schouder die gewond is wordt in een draagdoek geplaatst en schouderbuiging of abductie van de arm wordt vermeden gedurende 4 tot 6 weken na de operatie (Brewster, 1993). Het vermijden van beweging van het schoudergewricht laat de gescheurde pees toe om volledig te genezen. Eens de pees volledig hersteld is, kunnen passieve oefeningen uitgevoerd worden. Passieve oefeningen van de schouder zijn bewegingen waarbij een fysiotherapeut de arm in een bepaalde positie houdt, waarbij de rotator cuff gemanipuleerd wordt zonder enige inspanning van de patiënt. Deze oefeningen worden gebruikt om de stabiliteit, kracht en bewegingsbereik van de Subscapularis, Supraspinatus, Infraspinatus, en Teres minor spieren binnen de rotator cuff te vergroten. Passieve oefeningen omvatten interne en externe rotatie van het schoudergewricht, evenals flexie en extensie van de schouder.
Een 2019 Cochrane Systematic Review vond met een hoge mate van zekerheid dat subacromiale decompressiechirurgie de pijn, functie of kwaliteit van leven niet verbetert in vergelijking met een placebochirurgie.
Orthotherapie-oefeningenEdit
Patiënten die last hebben van pijn in de rotator cuff kunnen overwegen om orthotherapie in hun dagelijks leven toe te passen. Orthotherapie is een oefenprogramma dat tot doel heeft de beweging en kracht van de schouderspieren te herstellen. Patiënten kunnen de drie fasen van orthotherapie doorlopen om de pijn te helpen beheersen en ook hun volledige bewegingsbereik in de rotator cuff te herstellen. De eerste fase omvat zachte stretchoefeningen en passieve bewegingen rondom, en mensen wordt geadviseerd niet hoger te gaan dan 70 graden om elke vorm van verdere pijn te voorkomen. In de tweede fase moeten de patiënten oefeningen doen om de spieren rond de rotator cuff te versterken, gecombineerd met de passieve oefeningen uit de eerste fase om de weefsels te blijven rekken zonder ze te overbelasten. De oefeningen omvatten pushups en schouderophaaloefeningen, en na een paar weken worden de dagelijkse activiteiten geleidelijk aan de routine van de patiënt toegevoegd. Dit programma vereist geen enkele vorm van medicatie of operatie en kan dienen als een goed alternatief.De rotator cuff en de bovenste spieren zijn verantwoordelijk voor veel dagelijkse taken die mensen in hun leven doen. Een goed herstel moet worden gehandhaafd en bereikt om te voorkomen dat de beweging wordt beperkt, en kan worden gedaan door middel van eenvoudige bewegingen.