Dyads, Triads, and Large Groups

Een kleine groep is typisch een groep waarvan de verzameling mensen klein genoeg is dat alle leden van de groep elkaar kennen en gelijktijdig interactie hebben, zoals een kerngezin, een dyade, of een triade. Georg Simmel (1858-1915) schreef uitvoerig over het verschil tussen een dyade, een groep van twee leden, en een triade, een groep van drie leden (Simmel 1902). In de eerste groep kan de groep niet meer bestaan als één persoon zich terugtrekt. We kunnen denken aan een echtscheiding, die een einde maakt aan de “groep” van het getrouwde stel of van twee beste vrienden die elkaar nooit meer spreken. In een triade is de dynamiek echter heel anders. Als één persoon zich terugtrekt, blijft de groep voortbestaan. Een triade heeft een andere reeks relaties. Als er drie in de groep zijn, kan er een twee-tegen-een dynamiek ontstaan, en bestaat de mogelijkheid van een meerderheidsstandpunt over een kwestie. Kleine groepen hebben over het algemeen een sterke interne cohesie en een gevoel van verbondenheid. De uitdaging voor kleine groepen is echter om grote doelen te bereiken. Zij kunnen moeite hebben om gehoord te worden of om een drijvende kracht voor verandering te zijn als zij tegen grotere groepen op moeten boksen. Kortom, zij zijn gemakkelijker te negeren.

Het is moeilijk precies te definiëren wanneer een kleine groep een grote groep wordt. Misschien gebeurt het wanneer er te veel mensen zijn om gelijktijdig deel te nemen aan een discussie. Of misschien sluit een groep zich aan bij andere groepen als deel van een beweging die hen verenigt. Deze grotere groepen kunnen een geografische ruimte delen, zoals een broederschap of studentenclub op dezelfde campus, of ze kunnen verspreid zijn over de hele wereld. Hoe groter de groep, hoe meer aandacht hij kan trekken, en hoe meer druk de leden kunnen uitoefenen in de richting van het doel dat zij willen bereiken. Maar hoe groter de groep wordt, des te groter wordt het risico van verdeeldheid en gebrek aan samenhang.