Dit zal sommigen vreemd in de oren klinken. En smerig voor velen. Excuses.

Ik heb dit gemerkt telkens als ik een kilo was afgevallen. Ik vraag altijd aan mensen die zijn afgevallen of ze weten waar ik het over heb, en hun lege blikken geven me het antwoord. Dus bij deze vraag ik het aan jullie, mijn blogfamilie.

Als ik afval, krijg ik kriebelig vet. Het is squishy. Ik kan het kneden, rollen en in mezelf stoppen. Als ik zwaarder ben, is mijn vet stevig. Harder, ronder, voller (zo zou ik ooit mijn borsten willen hebben, maar dat terzijde). Wanneer ik gewicht verlies in brokken, krijg ik plakkerig, wiebelig vet. Ik weet dat ik goed bezig ben als ik dik word.

Ik heb geprobeerd een wetenschappelijke verklaring te vinden voor mijn gekte. In elk van onze lichamen, hebben we vetcellen. Onze vetcellen kunnen vol zijn (uh, vet), of ze kunnen meer leeg en klein zijn. Als je afvalt, verlies je geen vetcellen, je krimpt alleen het volume in de vetcel. Tenzij je liposuctie ondergaat, zit je vast aan het aantal cellen in je lichaam. Zou het kunnen dat ik merk dat mijn vetcellen krimpen en dat, omdat het volume in de cel kleiner is, de huid plooibaarder is? Of moet ik worden geëngageerd en deze hele blogpost worden verwijderd?

Maar serieus, is er iemand die weet waar ik het in godsnaam over heb? En als je denkt dat ik gek ben, mag je dat ook zeggen.