Scottische genen, Deense passie en Finse groentjes maken samen de “beste biefstuk ter wereld”.
De ‘beste biefstuk ter wereld’
Vorige week zat ik bij de jury van de World steak challenge. Er waren meer dan 200 inzendingen uit 22 landen en de prijs voor de “beste biefstuk ter wereld” ging naar het lendenstuk van een Schotse Ayrshire, op gras gekweekt in Finland en geproduceerd door een Deens bedrijf.
Een paar uur nadat de winnaar bekend was gemaakt, kreeg ik de laatste verpakte (ongekookte) stukken van de winnende biefstuk op de presentatietafel te zien. Ik stond ervoor en zonder waarschuwing verdween de biefstuk van de presentatietafel in het niets om korte tijd later op magische wijze in mijn koelkast te verschijnen.
De ‘beste biefstuk ter wereld’
De nacht na de wereldbiefstukuitdaging was heet en vochtig, ik draaide, draaide en woelde in mijn bed. Wat als de winnende biefstuk niet echt in mijn koelkast lag? Wat als het plotseling bederft of iemand anders het steelt? Ik tuimelde uit bed naar de keuken, gluurde in de koelkast en glimlachte naar de biefstuk, die zich koesterde in de stralende gloed van de koelkast.
Ik pakte de biefstuk op en onderzocht hem. Een klein gedeelte van de biefstuk, die voornamelijk roze kleurde, vertoonde de lichtste bruintinten. Het was een schoolavond, het was al lang bedtijd, maar dit gebeurde nu. Ik haalde de biefstuk uit de verpakking en stelde mijn geduld op de proef door hem de langste 40 minuten te laten rusten.
De biefstuk was zacht en dicht gemarmerd als Wagyu. In feite kan ik me niet herinneren een lendenstuk zo zwaar gemarmerd te hebben gezien dat niet Wagyu was. De biefstuk was ongeveer 150 gram en iets meer dan een halve centimeter dik. Vanwege de hoge marmering, bakte ik hem 2 minuten aan elke kant en liet hem 4 minuten rusten.
Eten van ’s werelds beste biefstuk’
Ik sneed de biefstuk open en onthulde een hemels uitziende medium gebakken biefstuk. Ik nam een stuk en beet erin. Ik vloekte onmiddellijk, ging achterover zitten en smolt in mijn stoel.
Dit was een bloedmooie biefstuk. Hij had de boterachtige zoetheid van Wagyu die plaatsmaakte voor een heerlijke vlezigheid. De eerste smaak deed denken aan die van Wagyu uit het topsegment, zoals Kobe-rundvlees, maar deze biefstuk was niet zo mals. Terwijl Wagyu smelt in de mond, had deze biefstuk meer een kauwgevoel. Elke kauw gaf echter een sucker punch van smaak.
Deze biefstuk zou de luidste vegetariër het zwijgen opleggen en de meest toegewijde veganist bekeren. Er zijn maar weinig geneugten in het leven zoals de pure verwennerij van een eersteklas biefstuk en deze biefstuk is zijn titel waardig.
De productie van de ‘beste biefstuk ter wereld’
Ik begon te fantaseren over deze biefstuk en moest begrijpen wat het geheim erachter was. Ik sprak met John Sashi Nielsen, de producent van de “beste biefstuk ter wereld” en eigenaar van JN Meat International, om de methode achter deze fantastische biefstuk te begrijpen.
John vertelde me dat als er al geheimen zijn, dat het vermogen is om de juiste koe en het juiste ras te selecteren en deze in de juiste omgeving groot te brengen. De winnende koe werd in Finland gefokt vanwege de heldere lucht en het hoge watergehalte in het gras. Het Ayrshire-ras werd gekozen, ondanks het feit dat het een melkras is, omdat het zeer gemarmerd rundvlees produceert.
De biefstuk van JN Meat International is te vinden in restaurants en winkels in heel Denemarken en wij hopen dat deze binnenkort ook in Londen en het Verenigd Koninkrijk op de markt komt.
The world steak challenge
The annual world steak challenge is a competition to find the best steak. Het is nu in zijn vierde jaar en accepteert inzendingen van over de hele wereld. In 2018 vond het evenement plaats op 4 juli en waren er meer dan 200 inzendingen uit 22 landen. Steak Society had de eer om zich bij een groep deskundige internationale juryleden uit de hele rundvleesindustrie te voegen om een uitzonderlijke hoeveelheid rundvlees te eten en te bepalen welke biefstuk de beste was.
De eerste ronde van de jurering was door deskundige juryleden. De inzendingen werden verdeeld over juryleden. Elke te beoordelen biefstuk werd rauw en gekookt gepresenteerd. De enige identificatie was een code. We konden het ras of de herkomst van de koe niet achterhalen. De biefstuk werd gerangschikt op een reeks criteria waaronder marmering, smaak en malsheid.
De biefstukken die van de deskundige juryleden de hoogste beoordeling kregen, werden vervolgens beoordeeld door consumenten die ook blind keurden, maar hadden betaald om aan het evenement deel te nemen. De hoogst scorende steaks wonnen vervolgens prijzen voor hun categorieën.
Meer details over de World Steak Challenge vindt u hier.