Het moeilijkste aan het schrijven van een goed tijdreisverhaal is het bepalen van de regels van je universum (of multiversum, in voorkomend geval), hoe je tijdreizen je universum beïnvloedt, en welke grenzen je tijdmachine heeft. Zonder deze solide set regels is het meer dan een beetje gemakkelijk om de gemiddelde kijker te verwarren en de overkritische onder ons te ergeren (tot welke groep ikzelf behoor) die er snel op wijzen hoe de elementen van het verhaal geen zin hebben.

In Steins;Gate zijn alle regels echter goed gedefinieerd – tot en met het aantal letters dat in een e-mail naar het verleden kan worden gestuurd en de mate waarin tijdreizen (quantum leaping zo je wilt) mogelijk is.

Maar misschien wel het interessantste concept van Steins;Gate is het idee dat er onveranderlijke kernrealiteiten zijn (waartussen het bijna onmogelijk is om te schakelen). De opkomst van de animecultuur in Akihabara voorkomen of jezelf de winnende lottogetallen sturen is mogelijk, maar belangrijke momenten in de tijdlijn, zoals de dood van bepaalde individuen of de uiteindelijke verandering van de samenleving in een dystopie, zijn dat niet.

Goed – Een strak plot

Toen ik Steins;Gate begon te kijken, vreesde ik dat het verhaal, net als de eerste helft van Robotics;Notes, thematisch schizofreen zou aanvoelen omdat het alle romancesplots van het spel in één verhaal probeerde samen te brengen. In plaats daarvan kreeg elk personagespecifiek plot in Steins;Gate een aflevering in de eerste helft en een aflevering in de tweede helft van de serie om zichzelf op te lossen – wat goed werkte binnen de tijdlusvertelling.

Goed – Een tijdlusverhaal goed gedaan

Het probleem met tijdlusverhalen is dat ze saai en repetitief kunnen zijn-(zie Haruhi’s “Endless 8” voor een voorbeeld daarvan). De truc is om elke tijdlus anders en toch herkenbaar genoeg te maken om het interessant te houden. In Steins;Gate gaat de laatste helft van het verhaal over zo’n tijdlus. Dezelfde gebeurtenissen spelen zich steeds op de achtergrond af, waardoor de kijker subtiele aanwijzingen krijgt over hoe kort het nog is tot het einde van de lus.

Het verhaal toont ook diepgaand de effecten van zo’n tijdlus op de gemiddelde mens – vooral een met zo’n griezelig einde. Okabe, de hoofdpersoon, ziet de dood van een vriend ontelbare keren. Het breekt zijn hart en verhardt zijn ziel omdat hij deze marteling ontelbare keren meemaakt. En als hij niet de steun van zijn omgeving had gekregen, zou hij uiteindelijk zijn bezweken aan verdriet of apathie.

Goed – Een echte, geloofwaardige driehoeksverhouding

Hoewel veel anime (en populaire werken in het algemeen) driehoeksverhoudingen kennen, zijn er maar weinig die echt gelijkzijdig lijken. Vaak is het vanaf het begin duidelijk wat de oplossing van het liefdesverhaal zal zijn en vaak voelt een van de leden in de liefdesdriehoek meer als een derde wiel dan als een echte romantische bedreiging.

Steins;Gate slaagt met zijn liefdesdriehoek voor een deel vanwege de betrokken personages. Alle drie, Mayuri, Kurisu, en Okabe, zijn interessante en goed ontwikkelde personages met unieke persoonlijkheden. En wanneer de driehoeksverhouding tot een hoogtepunt komt, voelt het echt alsof Okabe beide kanten op kan gaan, of gewoon vernietigd kan worden doordat hij gedwongen wordt zo’n keuze te maken, wat nog meer toevoegt aan een toch al dramatisch verhaal.

Gemengd – Het einde

Als puntje bij paaltje komt, is Steins;Gate het verhaal van een man die gedwongen wordt een onmogelijke keuze te maken. Hij moet niet alleen kiezen tussen de twee vrouwen van wie hij houdt, maar hij moet ook kiezen wie van hen blijft leven terwijl de ander sterft. Het resultaat is puur, goed geschreven drama als hij een manier probeert te vinden om de keuze te omzeilen – op zoek naar een maas in de wet om ze allebei te laten leven. Maar uiteindelijk faalt hij en kiest hij, waardoor het leven van een van de vrouwen van wie hij houdt, eindigt. Het resultaat is een prachtig stukje tragische vertelkunst, dat zelfs de meest afgestompte harten doet schudden door de krachtige emotie die het oproept.

Natuurlijk wordt dit meer dan een beetje ondermijnd door het uiteindelijke einde, waar hij, nadat hij heeft gekozen en zij dus sterft, een achterdeurtje krijgt om de vrouw te redden die hij aan het lot heeft opgeofferd. Begrijp me niet verkeerd, als er één personage in fictie een gelukkig einde verdient, is het Okabe wel. Maar door te proberen zowel een tragisch einde als een happy end te hebben, verliest het eerste meer dan een beetje van zijn emotionele kracht.

Random Thoughts – An Alternate Interpretation

Is Steins;Gate echt het verhaal van een man die per ongeluk tijdreizen uitvindt of is het in plaats daarvan het verhaal van een paranoïde schizofreen die een psychotische inzinking krijgt?

Okabe heeft meer dan een paar schizofrene symptomen: Hij praat met denkbeeldige mensen op zijn mobiele telefoon en raaskalt voortdurend over een geheime organisatie die alleen hij kan verslaan. Voor het begin van het verhaal heeft hij geen steun van zijn familie en precies twee vrienden – waarvan er één grotendeels niet in staat lijkt om de wereld om haar heen te begrijpen.

Misschien in plaats van een tijdreisverhaal, beleefde Okabe een psychotische breuk bij het ontdekken van Kurisu’s lichaam in de eerste aflevering. Daardoor ontsnapte zijn geest in een wereld die hij zelf had gecreëerd, waarin het meisje niet alleen niet dood was, maar ook zijn vriendin en vertrouwelinge was. Langzaam maar zeker bouwde hij deze fantasie uit tot een paradijselijke wereld in zijn geest waarin hij vecht tegen een geheime organisatie die uit is op wereldheerschappij – zoals hij vroeger dacht – samen met een steeds groter wordende groep vrienden en bondgenoten.

Toen, op een nacht, stierf Mayuri in de echte wereld, en verbrijzelde de droom. Vanaf dat moment werd hij gedreven om zijn fantasiewereld te herstellen tot het utopia dat het was geweest, alleen voor de echte wereld om door te bloeden – eindigend met de dood van Mayuri keer op keer.

Slotgedachten

Ik spreek niet van overdrijving als ik zeg dat Steins;Gate misschien wel de beste anime is die ik ooit heb gezien. Het is goed opgebouwd en emotioneel resonerend. Bovendien is het zo’n beetje het perfecte tijdreisverhaal met de concepten die het verkent en de wereld die het opbouwt. Ik raad deze anime aan absoluut iedereen aan die ook maar een beetje geïnteresseerd is na het lezen van deze recensie. Je zult niet teleurgesteld zijn.

Steins;Gate werd in 2011 in Japan uitgezonden op Tokyo MX. Voor degenen die in de VS wonen, is de film gratis te bekijken op Funimation. Blijf kijken naar Kotaku East voor de recensie van Steins;Gate: The Burden of Déjà Vu film begin volgende week.

Kotaku East is jouw stukje Aziatische internetcultuur, en brengt je de nieuwste gespreksonderwerpen uit Japan, Korea, China en daarbuiten. Stem elke ochtend van 4 tot 8 uur op hem af.

Om contact op te nemen met de auteur van dit bericht, schrijf naar [email protected] of vind hem op Twitter @BiggestinJapan.