Uitzonderlijke universele waarde
Briefe synthese
Taxila, gelegen in het district Rawalpindi van de Pakistaanse provincie Punjab, is een uitgestrekte seriële site die een Mesolithische grot en de archeologische overblijfselen van vier vroege nederzettingen, boeddhistische kloosters, en een islamitische moskee en madrassa omvat. Strategisch gelegen op een tak van de zijderoute die China met het Westen verbond, bereikte Taxila zijn hoogtepunt tussen de 1e en 5e eeuw. Het is nu een van de belangrijkste archeologische vindplaatsen in Azië. De ruïnes van de vier nederzettingsterreinen in Taxila laten het patroon zien van de stedelijke ontwikkeling op het Indiase subcontinent gedurende meer dan vijf eeuwen. Een van deze sites, de heuvel van Bihr, wordt in verband gebracht met de historische gebeurtenis van de triomfantelijke intocht van Alexander de Grote in Taxila. De archeologische sites van Saraikala, Bhir, Sirkap en Sirsukh zijn samen van uniek belang voor het illustreren van de evolutie van stedelijke nederzettingen op het Indiase subcontinent. De prehistorische terp van Saraikala vertegenwoordigt de vroegste nederzetting van Taxila, met bewijzen van bewoning uit het neolithicum, de bronstijd en de ijzertijd. De Bhir-heuvel is de vroegste historische stad van Taxila en werd waarschijnlijk in de 6e eeuw v. Chr. door de Achaemeniërs gesticht. De stenen muren, funderingen van huizen en kronkelige straatjes vertegenwoordigen de vroegste vormen van verstedelijking op het subcontinent. Bihr wordt ook in verband gebracht met de triomfantelijke intocht van Alexander de Grote in Taxila in 326 v. Chr. Sirkap was een versterkte stad die in het midden van de tweede eeuw v. Chr. werd gesticht. De vele particuliere huizen, stoepa’s en tempels werden aangelegd volgens het Hellenistische rastersysteem en tonen de sterke westerse klassieke invloed op de plaatselijke architectuur. De stad werd in de 1e eeuw verwoest door de Kushans, een Centraal-Aziatische stam. In het noorden hebben opgravingen in de ruïnes van de Koesjaanse stad Sirsukh een onregelmatige rechthoek van muren in ashlar metselwerk aan het licht gebracht, met afgeronde bastions. Deze muren getuigen van de vroege invloed van Centraal-Aziatische architectonische vormen op die van het subcontinent.
De seriële site van Taxila omvat ook de Khanpur-grot, die gelaagde microlithische werktuigen uit het Mesolithicum heeft opgeleverd, en een aantal boeddhistische kloosters en stoepa’s uit verschillende perioden. Door de boeddhistische monumenten die overal in de Taxila-vallei werden opgericht, werd deze vallei een religieus hart en een bestemming voor pelgrims uit zelfs Centraal-Azië en China. De boeddhistische archeologische sites in Taxila omvatten het Dharmarajika complex en de stoepa, de Khader Mohra groepering, de Kalawan groepering, de Giri kloosters, de Kunala stoepa en het klooster, het Jandial complex, de Lalchack en de Badalpur stoepa overblijfselen en kloosters, de Mohra Moradu klooster overblijfselen, de Pipplian en de Jaulian overblijfselen, en de Bahalar stoepa en overblijfselen. De Giri complex omvat ook de overblijfselen van een drie-compartimenten moskee, ziarat (graf), en madrassa (school) van de middeleeuwse periode.
Criterium (iii) : De ruïnes van vier universeel betekenisvolle nederzetting sites in Taxila (Saraidala, Bhir, Sirkap, en Sirsukh) onthullen het patroon van de stedelijke evolutie op het Indiase subcontinent door meer dan vijf eeuwen. Taxila is de enige site van dit unieke belang op het subcontinent.
Criterium (vi) : De heuvel van Bihr wordt geassocieerd met de historische gebeurtenis van de triomfantelijke intocht van Alexander de Grote in Taxila.
Integriteit
Binnen de grenzen van het onroerend goed bevinden zich alle elementen die nodig zijn om de uitzonderlijke universele waarde van Taxila tot uitdrukking te brengen. Blootstelling van de archeologische overblijfselen aan de uitersten van een tropisch klimaat, ongecontroleerde groei van de vegetatie, en aardbevingen vormen een risico voor de algehele integriteit van het pand, net als uitbreidingen van de industrieterreinen gelegen in de Taxila vallei (ondanks hun ligging buiten de bufferzone), kalksteen opblazen en steenwinning activiteiten in de vallei, en illegale opgravingen door plunderaars in de boeddhistische kloostersites.
Authenticiteit
Het archeologisch complex van Taxila is authentiek in termen van zijn vormen en ontwerp, materialen en substantie, en locaties en settings. Het wordt onderhouden om het te beschermen tegen en te behoeden voor veranderingen in zijn authenticiteit. In de conserveringsplannen wordt specifieke aandacht besteed aan authenticiteit om de oorspronkelijke ontwerpen, tradities, technieken, locaties en omgevingen te behouden, overeenkomstig internationale beginselen.
Voorschriften inzake bescherming en beheer
Taxila is een beschermde oudheid in de zin van de Antiquities Act, 1975, aangenomen door het Parlement van de Islamitische Republiek Pakistan. De grondwet (18e wijziging) van 2010 (Wet nr. X van 2010) heeft de regering van de Punjab en de regering van Khyber Pakhtunkhwa de volledige administratieve en financiële bevoegdheid verleend over alle erfgoedsites in deze respectieve provincies. Het directoraat-generaal archeologie en musea van de provinciale regering van Punjab en het directoraat archeologie van de provinciale regering van Khyber Pakhtunkhwa zijn verantwoordelijk voor het beheer en de bescherming van Taxila, dat bestaat uit 18 archeologische sites, waarvan er tien geografisch gelegen zijn in de provincie Punjab en acht in de provincie Khyber Pakhtunkhwa. Alle activiteiten die op de site worden ondernomen, worden voorbereid door de beheerscommissie van de site en vóór de uitvoering ervan goedgekeurd door een bevoegd forum. De financiering komt van de provinciale regering van Punjab en de provinciale regering van Khyber Pakhtunkhwa; deze financiering wordt als ontoereikend beschouwd.
Om de buitengewone universele waarde van het onroerend goed in de loop van de tijd te behouden, moet het masterplan voor het onroerend goed worden voltooid, goedgekeurd en uitgevoerd en moet het alomvattende beheersplan worden versterkt in de zin van internationale normen en wetenschappelijke benaderingen; voorts moeten de vereiste wetenschappelijke studies over vegetatiebeheersing worden uitgevoerd om de schade aan het metselwerk en de structuur van de monumenten tot een minimum te beperken; uitvoering van een effectbeoordeling van de zware industrie, de militaire terreinen en de steengroeven in het gebied, en zo nodig herdefiniëring van de grenzen van het onroerend goed in de context van deze beoordeling; beheer van de bestaande grenzen en bufferzones om de omgeving te beschermen; toepassing op Taxila van het nationale programma ter voorkoming van illegale opgravingen en illegale handel in kunstvoorwerpen; en versterking van de samenwerking tussen de instanties voor planning, ontwikkeling en cultureel erfgoed.