By Garrett Johnston – November 11, 2020

Editor’s note: Dit verhaal werd oorspronkelijk gepubliceerd in april 2019.

Als je afgelopen zondag naar de Masters keek, was het glashelder hoeveel vreugde en opluchting Tiger Woods uitte.

Na het clinchen van zijn vijfde groene jas – zijn 15e major en eerste in 11 jaar – liet Woods een oergeschreeuw horen, omhelsde zijn speelpartners, schreeuwde toen en duwde en omhelsde speels zijn trouwe looper sinds 2011, Joe LaCava.

Woods riep “We hebben het gedaan!”

LaCava waardeerde de eer.

“Ik vond het behoorlijk speciaal,” zei LaCava. “Ik ben een van die jongens waarvan ik graag denk dat ik zo veel mogelijk op de achtergrond probeer te blijven, want het draait allemaal om de speler, het draait allemaal om Tiger.

TCN EXCLUSIVE: Caddie Joe LaCava details nasleep van Tiger’s Masters-overwinning

“Tiger voelt dat niet zo, hij beschouwt ons altijd als een team. Hij geeft me altijd het gevoel dat ik deel uitmaak van het team, wat fantastisch is.”

LaCava kreeg talloze sms’jes van collega-caddies die blij waren deze woorden uit Woods’ mond te horen komen tijdens een van de grootste momenten die deze sport waarschijnlijk ooit zal zien.

Joe Skovron, de looper voor Rickie Fowler, was een van hen.

“Ik vond dat moment en wat Tiger zei over (LaCava) in het interview erna fantastisch,” zei Skovron.

Skovron Tweette ook en noemde dat moment de “top van de berg voor een caddie.”

Dat daar is de top van de berg voor een caddie. Als je man zo graag wil dat je deel uitmaakt van zijn succes, dan kan het niet beter dan dat. https://t.co/JsjrGGviFg

– Joe Skovron (@skovy14) April 17, 2019

“Tiger is de beste (speler), dus als hij zoiets zegt, resoneert het echt,” zei LaCava. “En hij houdt van alle jongens, de caddies, hij is in overeenstemming met dat. Van alle jongens kijkt iedereen op naar Tiger.”

En dat doen de spelers zeker ook. Toen Francesco Molinari vorig jaar de Quicken Loans National van Woods won, noemde hij Woods een idool en rolmodel naar wie hij in zijn tienerjaren vanuit Italië op tv keek.

Woods moest zondag opboksen tegen schijnbaar weer een machine-achtige prestatie van Molinari, vooral door de eerste negen, en zelfs door 11 holes na een prachtige up en down op 10 en een onverzettelijk ijzershot op de zenuwslopende 11e.

Woods sloeg ook een indrukwekkend ijzer schot op 11, door de bomen en sensationeel stak het naar 20 voet – vergelijkbaar met de magie die we het grootste deel van de PGA van vorig jaar zagen in de laatste ronde, maar de viervoudig Masters-kampioen liep uit holes, en LaCava brak uit wat ze dachten.

“We kwamen door de voorste negen in 1-onder par, wat ik niet allemaal slecht vond, vooral na een paar moeilijke bogeys,” zei LaCava. “Tiger heeft dit toernooi genoeg gewonnen om te weten dat je niet wilt drukken omdat dat mogelijk is wanneer er fouten gebeuren. Hij weet dat die laatste paar holes voor iedereen haalbaar zijn, en ik denk niet dat je wilt beginnen te pressen – vooral 10-12. Dat is niet het gebied waar je te agressief wilt zijn.”

MORE: 27 jaar later is Joe LaCava opnieuw een Masters-winnende caddie

En toen gebeurde de 12e hole.

Maar voordat we daar komen, is het van cruciaal belang om iets verwants te begrijpen.

Woods en LaCava hadden het aan het weer te danken dat ze in de finalegroep kwamen, en dat is een cruciaal, zelden besproken aspect van de finaleronde van zondag.

Het was een positie waarin ze zich niet zouden hebben bevonden tijdens een typische twosomes, finaleronde-finish. Als niet voor de vroege ochtend zondag threesomes off split tees schema, zou het Molinari en Tony Finau in de laatste pairing zijn geweest en Tiger in de voorlaatste groep.

Woods en LaCava begrepen deze belangrijke ontwikkeling en bespraken het eigenlijk op zaterdagavond zodra de groeperingen naar buiten kwamen.

“Het is altijd leuk om in de laatste groep te zitten omdat je precies weet wat iedereen doet,” zei LaCava. “Met three’somes is het een beetje langzamer, zodat de groepen dichter bij elkaar staan, en met twosomes is er meer ruimte tussen de groepen.”

Die ruimte kan ertoe leiden dat de groep vooraan een cruciaal shot maakt net buiten het zicht, en op Augusta – met zijn verschillende gebrul – kan men niet met zekerheid zeggen of ze weten wat een speler op een beslissende hole als 12 heeft gemaakt als de spelers achter hen alleen hun putts zien afmaken.

Niet natuurlijk, ze zagen de spelers vooraan bijna elke slag slaan, zoals het geval was met LaCava en Woods die naar Brooks Koepka, Ian Poulter en Webb Simpson gluurden.

“Met threeesomes zie je zeker wat er voor je gebeurt en het hielp ons zeker dat we die jongens zagen vallen op 12, dus we wisten dat er iets verdachts aan de hand was op die tee box,” zei LaCava. “Om het daar voor je te hebben, weet je wat je moet doen.”

En dat was om rekening te houden met de wind op 12.

“Kijken hoe ze kort in het water sloegen hielp omdat we wisten dat ook al voelden we de wind niet op de tee, er was duidelijk iets daarboven,” zei LaCava.

De veteraan looper herinnert zich ook dat Couples hem vroeger vertelde dat hij gewoon niet 30 voet links van de pin kon swingen, zijn lichaam en swing gaan gewoon richting de pin.

Woods liep zondag niet tegen dat probleem aan.

“Tiger hield zich aan het spelplan,” zei LaCava.”Toen Francesco hem in het water sloeg, ging ik gewoon heel snel naar de tee, Tiger had de volledige controle over wat hij aan het doen was, ik wilde op dat moment niet in de weg lopen en ik liet hem gewoon weten: ‘Ik denk nog steeds dat waar de wind is, een beetje in en een beetje van links naar rechts,’ en hij zei: ‘gotcha,’ en zodra hij zei ‘gotcha’ dat is alles wat ik moest horen en hij was op weg.”

Een van de blijvende beelden na de tee shots was de veteraan Woods kalm lopend over de historische Hogan Bridge, en de twee spelers Woods ‘junior, die beide toegegeven idolaat van hem opgroeien in twee verschillende continenten, het nemen van hun beschamende wandeling naar de drop zone gebied rechts van de brug.

Woods en Molinari verlieten die 12e green een paar minuten later gelijk voor de Masters-leiding, en toen LaCava op die afgelegen tee box op 13 stond, brak hij uit in een glimlach, wetende welk deel van de baan het komende anderhalf uur voor ons lag en hoe het zijn speler bevoordeelde.

“Dat was mijn eerste gedachte, dat het enorm was dat we gelijk stonden en naar beneden kwamen op het stuk op deze laatste holes,” zei LaCava. “Je denkt bij jezelf mid-irons op 15, korte ijzers op de rest van de holes, ik hou van mijn man kansen zeker tegen elke andere man in de wereld.”

Natuurlijk birdies op 13 en 15 waren bijna formaliteiten voor Woods.

Toen kwam de par-3 16e.

“Tiger vraagt me ‘wat is dit (club)?’ en ik zei: ‘Ben je gek? We weten precies wat dit is,’ zei LaCava. “Ik dacht bij mezelf: ‘Probeer je me een goed gevoel te geven?’ For Tiger it’s a full 8 iron, a rip 8 to get it back there to the pin from 180.”

De andere keuze zou een cut 7 iron zijn geweest, maar LaCava dacht dat dat rechts van de green of lang in het spel zou brengen.

“It’s a shot that under the circumstances is not that easy to pull off. Hij moet hem trekken om hem daar te krijgen,” zei LaCava. “En het laatste wat je wilt doen is overkoken in die bunker.”

Toen Woods’ schot er bijna in ging, voelde LaCava het.

“Ik hoopte op het luidste gebrul in mijn leven, wat zou hebben betekend dat Tiger een ace maakte,” zei LaCava. “En op dat moment – als dat gebeurt – dan is het toernooi voorbij, dus ik was helemaal opgefokt.”

Dus wanneer voelde LaCava dat het toernooi echt voorbij was?

Niet tot de 18e green toen Woods twee putts had om te winnen.

En toen gebeurde het, ‘we hebben het voor elkaar,’ moment.