Meer dan tien jaar na zijn vertrek van onze schermen, blijft The Sopranos dreigend opdoemen over het tv-landschap als een kapo uit New Jersey die een hakmes hanteert. David Chase’s baanbrekende maffia drama is ook nog steeds in trek bij de fans, met de lockdown als de perfecte gelegenheid voor velen om te genieten van een achterstallige re-watch.
Onder degenen die meedoen aan de rewatching zijn voormalige castleden Michael Imperioli (AKA Christopher Moltisanti) en Steve Schirripa (AKA Bobby Baccalieri). Hun podcast Talking Sopranos herbekijkt elke aflevering van de show een week op een moment, met inzichten over hoe het werd gemaakt en discussies met een aantal van degenen die hielpen maken, waaronder scenarioschrijver Terence Winter en Carmela Soprano zelf, Edie Falco.
Dus, met herinneringen aan goomahs en gabagool nog vers in het geheugen van Imperioli en Schirripa’s, hebben we het paar gevraagd om hun favoriete Sopranos afleveringen te nomineren in chronologische volgorde. Waarschuwing: spoilers vooruit, als je niet wilt weten wie er wel of niet wordt afgemaakt …
College
Seizoen 1, ep 5
Steve Schirripa: Dit zette de show op de kaart. Het was nogal verbazingwekkend: hier is die Tony Soprano – hij is kalend, hij is te zwaar en hij heeft net iemand vermoord terwijl hij zijn kind naar school brengt. Dit was een hoofdrolspeler die, misschien voor het eerst op tv, iemand in koelen bloede vermoordde. Dus dat is zeker niet je gewone TV show. HBO dacht dat ze het publiek zouden verliezen als de hoofdrolspeler iemand zou vermoorden, maar David Chase zei: “We gaan het publiek verliezen als hij hem niet doodt. Dit is een slechterik en dat is wat hij doet.”
The Legend of Tennessee Moltisanti
Seizoen 1, ep 8
Michael Imperioli: Dit is vanuit een egoïstisch oogpunt. Het is de aflevering waarin ik me realiseerde dat ze van mijn personage Christopher een hoofdfiguur in de show gingen maken en bevat enkele van de beste scènes die ik heb kunnen doen, met Jimmy Gandolfini en Tony Sirico , en een scène met Drea de Matteo , en ik denk dat het enkele van de beste scènes waren die ik in de show heb kunnen doen. Een bepalende aflevering voor het personage, en ik heb er gewoon echt van genoten.
Toodle-Fucking-Oo
Seizoen 2, ep 3
SS: Dit is waar je Richie Aprile voor het eerst ziet, die waarschijnlijk – in feite niet waarschijnlijk – het engste personage was in The Sopranos. Hij maakte je ongemakkelijk als hij op het scherm kwam. David Proval is een fenomenaal acteur en speelde deze rol alsof hij erin geboren was. Vanaf het moment dat hij Tony ontmoet, weet je dat deze kerel een probleem gaat worden. En dat was hij ook. Hij rijdt Beansie omver, hij verlamt hem. Voor mij zou dat genoeg zijn geweest voor de baas om van hem af te komen, maar Tony liet het veel te ver gaan naar mijn smaak.
Funhouse
Seizoen 2, ep 13
SS: De aflevering waarin ze Big Pussy vermoorden. Vincent Pastore’s optreden was niet van deze wereld. Ik denk niet dat Tony, Paulie en Silvio hem echt wilden vermoorden. Hij was een jeugdvriend, maar ze hadden geen keus. Hij had hen in een hoek gedreven en ik denk dat er veel emotie was. Het publiek had nog steeds medelijden met hem, ook al was hij een verrader en een moordenaar. Het verbazingwekkende is dat dit moordenaars zijn, drugsdealers, mensen die onschuldige mensen pijn doen. En toch voel je mee met deze mensen, je leeft met sommigen mee. Mijn eerste dag op de set kwam Vinnie naar me toe en zei: “Jij gaat mij vervangen. Hoeveel dikke klootzakken kunnen ze in één show hebben!”
From Where to Eternity
Seizoen 2, aflevering 9
MI: Ik heb altijd een zwak gehad voor deze, de eerste aflevering die ik schreef. Het speelt zich af met Christopher in het ziekenhuis nadat hij is neergeschoten. Ik probeerde te verkennen wat deze jongens deden in termen van het katholicisme, hemel en hel. Het gaat over Paulie Walnuts die naar een helderziende gaat. Het was leuk om met die complexe, grote ideeën te spelen. Ik heb er misschien te veel over nagedacht: deze jongens dachten niet veel na over de repercussies! Ze deden wat ze deden. Ik denk niet dat ze veel aan het hiernamaals denken om eerlijk te zijn. Maar de aflevering kwam goed uit de verf.
Pine Barrens
Seizoen 3, ep 11
SS: Ik hou van deze aflevering, net als iedereen. Een van de beste uren in de geschiedenis van TV, en een erg grappige aflevering. Als je The Sopranos doet, speel je het rechtuit, als een drama. Het is gewoon het schrijven en de omstandigheden waarin ze je zetten dat het grappig maakt. Dit was ook de beruchte aflevering waar ik een dildo ronddraaide buiten de camera om Tony Soprano aan het lachen te maken. Daar heb ik van genoten!
Whitecaps
Seizoen 4, ep 13
MI: Een ongelooflijke aflevering, vooral vanwege Gandolfini en Edie Falco. Ze kopen een zomerhuis aan de kust maar hun huwelijk valt uit elkaar. Het is zo intiem. Het is alsof je het leven van deze mensen afluistert. Het is zo eerlijk en rauw en echt. Het is een van de beste acteerprestaties die ik ooit heb gezien. Ik zal het nooit vergeten.
Marco Polo
Seizoen 5, ep 8
MI: De laatste die ik heb geschreven en een die als een kleine film op zichzelf is. Het draait om een feest voor Carmela’s vader, maar het onthult een heleboel andere dingen die er met de familie aan de hand waren. Er is een seksscène in het zwembad met Carmela en Tony. Ik vond het geweldig hoe ze het speelden en hoe het hun relatie weer aanwakkerde, dat moment. Dat is een van de geweldige dingen aan The Sopranos, en een reden waarom het TV veranderde. Je kijkt naar veel programma’s en personages zijn in het begin erg vastomlijnd. Ze evolueren niet met de tijd. In The Sopranos deden ze dat zeker wel.
The Ride
Seizoen 6, aflevering 9
MI: Dit is echt een goede aflevering voor Christopher. Het bevat een montage waar hij op een feest is en hij is high, en dat lied Dolphins van Fred Neil speelt. Er is iets heel lyrisch en mooi aan, en vreemd. Dat is echt een grote voor Christopher. Zijn verslaving begint echt in seizoen één en gaat dan vooruit. Hij zat altijd al aan de coke. Maar heroïne wordt een steeds groter probleem. Ik denk dat we verslaving heel eerlijk hebben geportretteerd in de show, en mensen die zelf verslavingsproblemen hebben gehad, of via familie of vrienden, waardeerden het.
Soprano Home Movies
Seizoen 6, ep 13
SS: Dit was een van de laatste negen afleveringen van de serie. David Chase had genoeg vertrouwen in mij als acteur tegen die tijd. Dus hier ben ik met twee Emmy winnaars en Aida Turturro. Zelfs na al die jaren werken met deze mensen, was ik nog steeds in ontzag. Het gevecht tussen mijn personage Bobby en Tony is hoe twee dikke kerels vechten. Ze vechten niet in een vals, Steven Seagal-stijl gevecht. Ik denk dat het best goed is uitgepakt. We deden 98% van dat met z’n tweeën zonder stuntman. Ik was behoorlijk pijnlijk erna. Jim was een grote, sterke vent.
Nieuwe afleveringen van de Talking Sopranos podcast zijn wekelijks te beluisteren op alle goede platforms
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger