Weliswaar hebben veel aanvullende kruiden voordelen voor de gezondheid, maar er zijn problemen als het gaat om het aanvullen van de kruiden zelf.

Ik heb hier al eerder over geschreven, maar het algemene idee is dat een kruid op zichzelf “het eigen mengsel van de natuur” is. Het zijn de moleculen in het kruid die de voordelen (en schade) doen, dus we moeten ze identificeren en, soms, isoleren om meer te weten te komen.

Dit is het geval met sulforafaan, een van de vele heilzame verbindingen in broccoli die is geïsoleerd en nu zijn eigen lichaam van bewijs heeft.

Eerlijk gezegd is het een behoorlijk coole verbinding. Het activeert een zeer basale, maar krachtige, keten van antioxidant reacties in het lichaam. Er zijn alleen een paar problemen:

1. Kruisbloemige groenten hebben veel coole verbindingen, niet alleen sulforafaan, en veel claims geassocieerd met die verbindingen worden verward met sulforafaan op basis van “lol, broccoli.”
2. Zelfs als het een geweldige antioxidant is, antioxidatie is niet alles.

Dit laat sulforafaan op een vreemde plaats waar het een koele molecule is, niet te veel gehyped in de mainstream, en toch zo nu en dan kom je een acoliet van Rhonda Patrick’s tegen die de kanker weg bidt bij een heiligdom voor sulforafaan.

Jup, blijkbaar “gepassioneerd en eerlijk onderzoeker” plus “Joe Rogan Experience” staat gelijk aan “vurige religieuze aanhang.”

Het is duidelijk dat sulforafaan geen wondermiddel is, niets is dat, maar gezien het feit dat ik de neiging heb om absoluut idiote introducties te maken en toch heb ik deze pragmatisch gedaan, suggereert een beetje dat ik deze molecule serieus neem. Dat doe ik, het is geen spirulina, maar het is een goede molecule.

Dus wat maakt het speciaal? Staat sulforafaan aan de top van ideale antioxidanten? Lees verder.

Wat is sulforafaan?

Sulforafaan is een van de “isothiocyanaat”-moleculen die in broccoli worden aangetroffen.

Isothiocyanaat verwijst naar een groep moleculen met een vergelijkbare structuur die worden aangetroffen in kruisbloemige groenten zoals bloemkool, spruitjes en kool – ze worden vaak betrokken bij de unieke gezondheidsvoordelen van deze planten.

Een paar van hen zijn eerder geïdentificeerd en gebruikt in supplementen, met name diindolylmethaan (DIM), indool-3-carbinol (I3C), en fenethylisothiocyanaat (PEITC.)

Deze moleculen worden gevonden zowel in hun “actieve” vormen, zoals hierboven vermeld, maar ook opslagvormen waar ze gebonden zijn aan suikers. Deze opslagvormen worden glucosiden genoemd en omvatten:

• Glucobrassicin, dat I3C levert (en later verandert in DIM)
• Gluconasturtiin, dat PEITC levert
• Glucoraphanin, dat raphanine en sulforafaan levert

Er zijn veel meer moleculen in de isothiocyanaatgroep die minder populair of krachtig zijn, en dus zullen we er in dit artikel niet op ingaan, maar het algemene idee van deze groep is dat ze een specifieke chemische groep in zich hebben.

Het wordt geschreven als R-N=C=S.

Voor mensen die niet goed thuis zijn in de scheikunde kan het worden gelezen als “hot damn, die zwavelgroep gaat recht van die pup schieten als de omstandigheden goed zijn.”

Zwavel is eigenlijk een vrij cool element als het gaat om menselijke voeding, en is een belangrijke speler in de voordelen van knoflook. Het is verbonden met antioxidatie door het enzym glutathion, bloedstroom door het creëren van waterstofsulfide, en wordt onderzocht op anti-kanker effecten.

Dacht wordt dat de isothiocyanaat groep de anti-kanker effecten van zwavel meer relevant maakt voor mensen die het eten, in plaats van het rechtstreeks in een cel te injecteren. De meeste isothiocyanaten zijn voor dit doel onderzocht en sulforafaan heeft de afgelopen jaren aan populariteit gewonnen vanwege de unieke mechanismen.

En dat mechanisme staat bekend als HDAC-remming.

Wat doet sulforafaan?

Sulforafaan werkt voornamelijk via remming van HDAC.

HDAC is het acroniem voor Histone DeACetylase, een groep enzymen die een interactie aangaan met DNA en hoe het zich kan binden rond zogenaamde “histonen” – in feite eiwitten die helpen DNA compacter te maken en op te slaan.

DNA kan zijn werk niet echt doen als het rond een histon is gewikkeld, het moet eerst worden ontrafeld. Het proces van acetylatie (het verplaatsen van acetyl-groepen) is een van de manieren waarop DNA kan worden ontrafeld en opgerold en het is waar de HDAC’s in het spel komen.

Je weet wel, histon deacetylase. Het heeft een wisselwerking met histon-eiwitten en acetylatie – Godzijdank heeft de biologie besloten om de basisbenamingsroute te nemen voor de meeste van deze dingen.

En waar speelt sulforafaan in dit alles een rol?

Sulforafaan kan sommige HDAC enzymen remmen en als gevolg van deze remming de activiteit van een route die bekend staat als de Keap1-Nrf2 route verhogen (door de Nrf2 activiteit te verhogen.)

Deze algemene route heeft talrijke functies in een cel, maar over het algemeen worden deze functies gegroepeerd door de rollen van ontgifting, antioxidantbescherming, en cellulaire overleving.

Samengevat verhoogt sulforafaan de activiteit van een hele genetische signaleringsroute waarvan de belangrijkste functie in het lichaam is bescherming te bieden tegen de vorming van kanker, toxinen en overmatige oxidatie.

De top 3 van sulforafaanvoordelen

We kunnen hier de hele dag zitten als we ons alleen maar verdiepen in genetische muggenzifterij, dus als we nu eens kijken naar de meest relevante gegevens van mensen en dieren? Zijn er goede gegevens over wat we kunnen verwachten als we sulforafaan in onze mond stoppen?

1. Sulforafaan en kanker

Verrassend genoeg lijkt sulforafaan geen echt goed, direct en duidelijk bewijs te hebben om aan te tonen dat het de hoeveelheid kanker vermindert.

Het bewijs dat we hebben is een beetje verspreid, datapunten die moeilijk direct met elkaar te verbinden zijn, maar allemaal suggereren ze over het algemeen dat er enkele beschermende effecten zijn.

Als het gaat om knaagdierbewijs, tonen tal van studies aan dat ratten met kanker de neiging hebben om voordelen te zien met sulforafaan, hetzij alleen of wanneer gekoppeld aan een chemotherapeuticum (een kankerdodend medicijn).

Nu kunnen we mensen natuurlijk geen kanker geven om sluitend bewijs te krijgen of sulforafaan het al dan niet voorkomt, maar we kunnen wel kanker geven aan knaagdieren – en in dezelfde studie laten zien dat wat sulforafaan deed bij de knaagdieren, het ook deed bij menselijke vrijwilligers.

Gepaard met bewijs dat 200 microgram sulforafaan biomarkers van zowel prostaatkanker als borstkanker licht vermindert, lijkt sulforafaan veelbelovend voor een “kleine stap voorwaarts” in kankerbescherming. De potentie lijkt echter vrij laag op basis van beperkte studies bij mensen.

Het lijkt nu niet onoprecht om sulforafaan een kankerbestrijdende molecule te noemen, wat meer lof is dan het klinkt, aangezien de meeste beweringen over supplementen vals zijn. Begrijp alleen dat het niet zo krachtig zal zijn als legitieme anti-kanker medicijnen.

2. Sulforafaan en oxidatie

De link tussen sulforafaan en oxidatie ligt in Nrf2.

Wanneer Nrf2 in activiteit toeneemt, veroorzaakt het een keten van gebeurtenissen die algemeen kunnen worden omschreven als “anti-inflammatoir en anti-oxidant.” In plaats van iets directs te zijn, zoals vitamine C dat letterlijk oxidanten grijpt, werkt sulforafaan via antioxidantenzymen.

Een belangrijke daarvan is glutathion, dat van nature actiever wordt wanneer Nrf2 actiever wordt.

Het is niet het zeldzaamste voor voedingssupplementen om te doen. Baicaleïne (uit glidkruid), shisandrine B (uit schisandra), pelargonidine (uit aardbeien), en quercetine (uit, eh, zo’n beetje alles) verhogen allemaal glutathion via Nrf2.

Hoewel, dat is in vitro voorlopig bewijs. Sulforafaan heeft bewijs bij mensen dat het op deze manier de antioxidantcapaciteit in hersenweefsel kan verhogen. Het beschermende effect is bij mensen ook aangetoond in de longen, luchtwegen en lever.

In vergelijking met andere opties om de antioxidant-enzymen te verhogen, lijkt sulforafaan meer relevant menselijk bewijs te hebben en lijkt het naar behoefte naar het doelweefsel te kunnen gaan. Een goede, praktische keuze voor een antioxidantensupplement.

3. Sulforafaan en autisme

Oh boy, tijd om dit blik met wormen open te trekken.

Sulforafaan heeft, althans in één onderzoek waarbij de John Hopkins University School of Medicine en Harvard Medical School betrokken waren, opgemerkt dat bij jonge mannen (in de leeftijd van 13 tot 27 jaar) met matige tot ernstige autistische symptomen hun symptomen van autisme leken te worden verminderd.

Vijftig tot honderdvijftig micromol sulforafaan gegeven aan de mannen gedurende 18 weken veroorzaakte verbeteringen in sociaal gedrag en communicatie – al deze veranderingen werden teruggedraaid wanneer het gebruik van sulforafaan werd gestopt.

De redenering om sulforafaan in deze studie te gebruiken was gedeeltelijk te wijten aan het feit dat autisme een toestand lijkt te zijn met hoger dan normale niveaus van oxidatieve stress in de hersenen, een beetje meer ontsteking in de hersenen dan normaal, en hoe sulforafaan veilig genoeg is om te testen.

Er werd later aangetoond dat sulforafaan inderdaad de antioxidantniveaus in de hersenen verbetert (via het enzym glutathion), wat een mogelijke reden voor de waargenomen effecten suggereert.

Momenteel kan sulforafaan, hoewel het bewijs beperkt is, daadwerkelijk een levensvatbaar supplement zijn voor het verbeteren van sociale en communicatieve neveneffecten van autismespectrumstoornis.

Wat doet sulforafaan niet?

Sulforafaan kreeg eerder al een behoorlijke hype onder onderzoekers, en de daaruit voortvloeiende lawine van uitgevoerde studies zorgde ervoor dat er kwalitatief bewijs kwam voor wat sulforafaan niet doet. Altijd fijn om te weten wat goede moleculen niet doen, zodat we geen valse panaceeën maken.

De vier dingen die sulforafaan niet doet zijn:

1. Schijnt de cognitie niet inherent te verbeteren.
2. lijkt geen praktische antioxidant te zijn voor longproblemen.
3. Mag geen levensvatbaar supplement zijn ter voorkoming van haaruitval.
4. Mag helemaal niet relevant zijn voor gewichtsverlies.

Laten we deze twee in meer detail bekijken.

1. Sulforafaan en cognitie

Dit is misschien een omstreden plaats om sulforafaan te plaatsen, maar er zijn twee redenen waarom ik suggereer dat het niet “de cognitie verhoogt.”

Laten we eerst cognitie eens definiëren. Cognitie is een overkoepelende term die verwijst naar de acties en processen die onze hersenen ondernemen en die ons helpen kennis en begrip over de wereld te verwerven.

Grotere en flexibelere cognitie betekent niet inherent meer intelligentie, en als we een computeranalogie moeten gebruiken is cognitie de som van alle delen terwijl IQ gewoon de verwerkingssnelheid is, maar betere cognitie stelt je in staat om sneller en effectiever intelligentie te verwerven.

Dus als we de cognitie kunnen verbeteren, moeten we dat doen, en we moeten ook proberen onnodige belemmeringen van onze cognitieve processen te voorkomen.

Met dat uit de weg, er is geen menselijk bewijs op dit moment en, ten tweede, het beschikbare bewijs dat we hebben suggereert niet een inherent hersenversterkend effect zoals bacopa, maar eerder een beschermend effect – als er een oxidatieve belediging is voor je hersenen, kan sulforafaan je beschermen, maar dat is het.

Rodent studies hebben ons laten zien dat inflammatoire insulten, zoals LPS, modellen van Alzheimer, diabetes, giftige metalen, en andere verschillende verbindingen die normaal gesproken het geheugen en cognitie verminderen, gedeeltelijk worden voorkomen door sulforafaan.

Dit lijkt verband te houden met Nrf2 en de verbetering van de antioxidantverdediging, en hoewel dit genoeg kan zijn om te suggereren dat sulforafaan een “gezond” of “beschermend” supplement voor de hersenen is, is het nog niet genoeg om het een “brain booster” te noemen.

Ultimately, if you want to claim that sulforaphane can protect the brain from damage it does seem to be a legitimate claim. Maar om het op dit moment een cognitieve verbeteraar te noemen, lijkt een beetje onoprecht.

2. Sulforafaan en longgezondheid

Sulforafaan heeft een verrassende hoeveelheid bewijsmateriaal met betrekking tot de longen, en of het al dan niet een “longgezond” supplement kan zijn.

Zoals eerder vermeld, is sulforafaan in staat om de antioxidantverdediging in de luchtwegen te verbeteren en was het in staat om de luchtwegen te beschermen tegen door rook veroorzaakte ontsteking (in vitro-onderzoek, let wel.

Dit is niet het meest gebruikelijke gebied voor een voedingssupplement om invloed uit te oefenen, en uiteindelijk kan het supplement het weefsel alleen helpen als het daar in de eerste plaats kan komen.

Dus, aangezien sulforafaan deze gebieden kon bereiken en enige beschermende eigenschappen op luchtwegcellen vertoont, werd onderzocht of het al dan niet sterk genoeg was om deze gebieden bij mensen te helpen.

In een paar studies naar broccolikiemen en sulforafaan alleen werd helaas geen significante vermindering van luchtwegontsteking gevonden, en in een studie naar chronisch obstructieve longziekte (COPD) werd ook geen voordeel gevonden met sulforafaan.

Volgens het huidige bewijsmateriaal over dit onderwerp lijkt sulforafaan niet krachtig genoeg om merkbare voordelen voor de gezondheid van de longen te veroorzaken. Het komt echter wel in ieder geval in het weefsel terecht en probeert daar beschermende effecten te veroorzaken en kan in de toekomst van belang zijn.

3. Sulforafaan en haaruitval

Sulforafaan wordt in verband gebracht met het voorkomen van haaruitval sinds, eerlijk is eerlijk, alles wat ook maar een enkele studie over dit onderwerp heeft, door mannen die bang zijn voor vadertje tijd tot onderwerp wordt geslagen.

De enige studie over sulforafaan komt uit Tokio, waar men ontdekte dat injecties met sulforafaan bij muizen de haarregeneratie konden verbeteren door DHT af te breken – het krachtigste androgeen dat in verband wordt gebracht met kaalheid bij mannen.

Deze injectie van 10 mg/kg verlaagde echter ook het testosterongehalte bij muizen. In humane studies waarbij gematigder doses sulforafaan worden gebruikt, worden GEEN veranderingen in het testosterongehalte waargenomen ten opzichte van een placebo.

Hoewel het dus mogelijk is dat hoge concentraties en plaatselijk gebruik van sulforafaan anti-androgene eigenschappen heeft, is dit niet onomstotelijk bewezen en lijkt het ook niet van toepassing te zijn op orale suppletie van sulforafaan – hoogstwaarschijnlijk niet relevant voor de meeste gebruikers.

4. Sulforafaan en gewichtsverlies

Natuurlijk wordt beweerd dat de plantaardige verbindingen u vet doen verliezen.

U kunt technisch gezien studies vinden die sulforafaan in verband brengen met vetweefsel (lichaamsvet), maar de studies zijn meestal cellulaire studies die opmerken dat “gezonde” verbindingen zoals sulforafaan enkele nadelen van het metabool syndroom kunnen normaliseren – vermindering van glucose-intolerantie, verbetering van leptinesignalering, dat soort dingen.

Het enige echte bewijs over dit onderwerp komt uit een studie waar 30 gram broccoli spruiten werden vergeleken met controle om te zien of er effecten waren van de spruiten- een vermindering van ontsteking werd gezien, maar het lichaamsgewicht bleef hetzelfde gedurende 10 weken.

Dus uiteindelijk, nee, sulforafaan heeft geen overtuigend bewijs om het idee te ondersteunen dat het lichaamsgewicht of vetmassa kan verminderen.

Wat is de klinisch effectieve sulforafaan dosering?

Op dit moment wordt in studies waarin sulforafaan bij mensen wordt gebruikt, meestal ongeveer 200 microgram sulforafaan gebruikt.

In veel knaagdierstudies wordt echter 0,1 tot 0,5 mg/kg lichaamsgewicht gebruikt.5 mg / kg lichaamsgewicht dat, na vertaling naar een menselijke dosis, correleert met een hoger doseringsbereik van ongeveer 10-60 milligram.

Voor alle doeleinden, streef naar ten minste 200 microgram sulforafaan, maar weet dat er geen schade is in het overschrijden van het zelfs met een grote marge.

Als u gewoon broccolispruiten wilt eten, is ongeveer 20-30 gram ervan (vers gewicht, op geen enkele manier geconcentreerd) meer dan genoeg om gunstige effecten te hebben.

Wat zijn de meest voorkomende bijwerkingen van sulforafaan

Op dit moment zijn er geen belangrijke bijwerkingen gemeld met suppletie van sulforafaan bij mensen, of met de consumptie van broccoli spruiten als een bron van sulforafaan.

Hoewel, hoewel ongewoon, is het niet ongehoord dat mensen allergisch zijn voor kruisbloemige groenten, waaronder broccoli. Deze allergie zal ook gelden voor elk supplement dat een naam heeft die lijkt op “broccoli extract” of “bloemkool extract” (omdat het in wezen gedehydrateerde groente is) en onzuivere sulforafaan supplementen kunnen ook een risico met zich meebrengen.

Moet je sulforafaan supplementen nemen?

In het algemeen, ja. Als u de voordelen van sulforafaan wilt benutten, is een supplement verstandig.

Een sulforafaan extractsupplement kan ook beter zijn dan geïsoleerd sulforafaan, omdat het lijkt dat de absorptie van sulforafaan (zelfs uit broccolischeuten zelf) wordt verbeterd met een gezonde dosis glucoraphanine – een ander isothiocyanaat.

Een van de zeldzame gevallen waarin een meer ruw supplement, zoiets als “broccoli spruit extract,” beter kan zijn dan de geïsoleerde molecule.

Welke voedingsmiddelen bevatten veel sulforafaan?

De isothiocyanaat familie van moleculen wordt gevonden in kruisbloemige groenten. Botanisch gezien verwijst kruisbloemig naar een plant uit de familie Brassicaceae (vroeger was dit de familie Cruciferae, en de termen zijn soms synoniem.)

Enkele van de voedingsmiddelen met het hoogste gehalte aan sulforafaan zijn ….

1. Broccoli
2. Cauliflower
3. Brusselspruit
4. Radijs
5. Mierikswortel
6. Kool
7. Arugula
8. Waterkers
9. Mosterd
10. Collards

Natuurlijk, heeft elke specifieke plant verschillende verhoudingen van isothiocyanaten ten opzichte van elkaar. Sommige zijn hoog in PEITC, andere in I3C, en sommige hoog in isothiocyanaten die ik niet eens kan benoemen omdat ze zo saai zijn.

Wat sulforafaan betreft, het heeft de neiging om in hogere niveaus in broccoli te zijn, maar heeft ook een relatie met de leeftijd van de plant-wordt minder naarmate de plant groeit, omdat het wordt omgezet in andere isothiocyanaten. Dit betekent dat de spruiten van broccoli het hoogst zijn in sulforafaan.

Als het gaat om het daadwerkelijk kiezen van een voedingsmiddel om de voordelen van sulforafaan te krijgen, hebben studies alleen geprobeerd om broccoli-spruiten te gebruiken. Het is niet echt bekend of het eten van de andere kruisbloemige groenten je genoeg kan geven voor de voordelen die in dit artikel worden genoemd.

Voor broccolispruiten zou echter ongeveer een hand vol (ongeklemd, laat het een beetje overlopen) prima moeten zijn.

The Bottom Line on Sulforaphane

Sulforafaan is een wijdverspreide, vrij veilige, krachtige antioxidant die het potentieel heeft om de meeste functies van het lichaam te helpen.

Helaas gaan de meeste problemen niet weg door er simpelweg antioxidanten tegenaan te gooien. Ondanks sulforafaan’s wijdverspreide bereik en relatieve potentie lijkt het niet direct sterke effecten te hebben-alleen een leuk duwtje in de goede richting, soms.

Dit voordeel lijkt relevant te zijn als je je risico op kanker wilt verminderen, en ziekten die worden verergerd door oxidatie kunnen enig voordeel zien-het meest in het bijzonder autisme.

De beschermende effecten zijn echter niet inherent, zoals we kunnen zien met sulforafaan dat de hersenen beschermt (en niet anderszins de cognitie ronduit verhoogt) en soms te zwak om praktisch te zijn, zoals hoe sulforafaan er niet in slaagt redelijke voordelen te bieden voor de longgezondheid.

Sulforafaan is een geweldig voorbeeld van een molecuul dat misschien te duur is om op zichzelf te kopen, maar als het in een ander product wordt gegleden dat je goedkoop neemt (een multivitamine of een groensupplement), kan het het product veel beter maken.

En nog belangrijker, je hebt geen supplementen nodig voor sulforafaan. Broccolikiemen zijn een heel haalbare manier om van je sulforafaan te “genieten”, als je voorbij de smaak kunt komen.

Als je dit artikel leuk vond, deel het dan op Facebook, Twitter, of waar je ook graag online rondhangt! 🙂