Clyde Barrow en Bonnie Parker begonnen 1933 op wat voor hen een hoogtepunt was. Ze waren maandenlang voortvluchtig geweest toen Clyde en enkele medeplichtigen Dallas en omgeving hadden overvallen en beschoten, en Clyde was ternauwernood ontsnapt aan een politie hinderlaag in het huis van een vriend in West Dallas. Maar nadat hij was ontsnapt (en daarbij een hulpsheriff had gedood), zwierven hij en Bonnie drie maanden door Oklahoma, Arkansas en Missouri, met hun partner W.D. Jones, anoniem en zonder haast.

Deze periode kwam het dichtst bij het zorgeloze criminele leven dat het echtpaar voor ogen had nadat Clyde in februari 1932 voorwaardelijk was vrijgelaten uit een gevangenisboerderij in Texas. Niet gehinderd door een georganiseerde achtervolging, zwierven ze van stad naar stad, stelen van geld en voedsel als dat nodig was. Ze aten langs de kant van de weg of in de privacy van gehuurde kamers. Bonnie voelde zich veilig genoeg om platte schoenen (makkelijker om in te lopen) te ruilen voor de hoge hakken die ze verkoos.

Later zou Clyde’s zus Marie mijmeren dat de leden van de zogenaamde Barrow Bende in deze maanden vaker een schroevendraaier gebruikten dan hun pistolen. Ze gebruikten het gereedschap om nummerplaten te veranderen om identificatie te voorkomen op de auto’s die ze stalen. Clyde reed, Bonnie navigeerde. W.D. werd vaak gevraagd om als fotograaf op te treden.

Clyde en Bonnie poseerden graag voor foto’s. Soms namen ze dezelfde domme poses aan die ze in een onschuldiger tijd hadden aangenomen in de pretpark fotohokjes in Dallas (toen de geweren waar ze mee zwaaiden nog speelgoed waren). Op een foto die W.D. nam poseerde Bonnie met een pistool in haar hand en een sigaar tussen haar tanden. “Bonnie rookte sigaretten, maar… ik gaf haar mijn sigaar om vast te houden,” zou hij later zeggen.

Op dat moment was de bekendheid van de Barrow Bende geconcentreerd in Texas, met vage uitstralingen naar bepaalde delen van New Mexico en Oklahoma. Dat zou spoedig veranderen.

Op 13 april 1933 deed de politie in Joplin, Missouri, een inval in een appartement in die stad in de overtuiging dat ze er enkele smokkelaars zouden aantreffen. (In plaats daarvan vonden ze Clyde, Bonnie en W.D., samen met Clyde’s broer Buck en schoonzus Blanche, die de anderen hadden ontmoet na Buck’s eigen vrijlating uit de gevangenis.

Er brak een vuurgevecht uit. Twee politieagenten werden doodgeschoten. Hoewel W.D. een kogel in zijn zij kreeg (waarvan hij zou herstellen), ontsnapten alle vijf leden van het Barrow-reisgezelschap. Clyde reed hen naar Shamrock, Texas, en legde bijna 600 mijl af in een nacht. Ze hadden alleen de rokende geweren en de kleren aan hun lijf.

Terug in het appartement in Joplin ontdekte de politie een camera en enkele rollen onontwikkelde film. Na verwerking leverde de film een serie afdrukken op van alle vijf voortvluchtigen. Die van Bonnie met het pistool en de sigaar was een van de foto’s die de Joplin Globe twee dagen na de inval publiceerde en via de telegraaf verstuurde. De foto’s van Joplin lieten de natie kennismaken met nieuwe criminele supersterren. Natuurlijk waren er anderen-Al Capone, Ma Barker, John Dillinger, Pretty Boy Floyd-maar in Clyde en Bonnie had het publiek iets nieuws om over na te denken: het idee van ongeoorloofde seks. Het paar was jong en reisde samen zonder voordeel van het huwelijk. En terwijl de dames sigaretten rookten, rookte deze meid een sigaar, Freudiaanse implicaties en al.

Artikelen over het paar verschenen al snel in tijdschriften als True Detective Mysteries. De journaals waren niet ver achter. Bonnie en Clyde waren op weg om volkshelden te worden voor een Depressie-moe publiek. “Zelfs als je ze niet goedkeurde,” herinnert Jim Wright zich, de voormalige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden die opgroeide in Texas en Oklahoma in die tijd, “zou je ze toch een beetje moeten benijden, om zo knap en rijk en gelukkig te zijn.”

Maar de laatste 13 maanden van het koppel logenstraffen hun nieuwe imago. Ze brachten de tijd door in het gezelschap van een wisselende cast van misdadigers. (Ze gingen uiteindelijk uit elkaar met W.D., die die november naar de gevangenis ging voor het doden van een hulpsheriff). Ze beroofden kleine banken en winkels, of probeerden dat. Soms braken ze in kauwgomballenautomaten in voor geld. Door hun bekendheid waren ze het doelwit geworden van politieagenten in het Midden- en Zuidwesten.

In februari 1934 huurden de autoriteiten in de Lone Star State de voormalige Texas Ranger Frank Hamer in om hen op te sporen, en met informatie van een familielid van de Barrow Bende deed hij precies dat. Clyde en Bonnie waren alleen samen op 23 mei 1934, volgende maand 75 jaar geleden, toen ze in een gestolen Ford sedan in een spectaculaire fatale politie fusillade reden buiten Gibsland, Louisiana. Hij was 24, zij 23.

De allure van hun imago overleefde hen. Een menigte van 10.000 mensen overspoelde het uitvaartcentrum waar Clyde’s lichaam werd opgebaard; twee keer zoveel, naar schatting van Bonnie’s moeder, stroomden langs haar kist. Daarna kocht een ondernemer de met kogels doorzeefde Ford en toerde er jaren mee rond, tot begin jaren ’40. Mensen stonden in de rij om hem te zien.

Jeff Guinn, een voormalig onderzoeksjournalist voor de Fort Worth Star-Telegram, heeft 14 fictie- en non-fictieboeken geschreven.

Aangepast uit Go Down Together, door Jeff Guinn. Copyright © 2009 door Jeff Guinn. Overgenomen met toestemming van Simon & Schuster Inc, New York.