Er zijn een aantal maffe samenzweringstheorieën in de wereld, maar sommige bestaan alleen omdat er echt iets vreemds is gebeurd. Of de complottheorieën die worden gebruikt om ze te verklaren al dan niet accuraat zijn, is natuurlijk een andere vraag, maar het staat buiten kijf dat er in veel gevallen inderdaad iets heel vreemds is gebeurd.

Het volgende incident wordt gedetailleerd beschreven in de Russische documentaire ‘Third Reich – Operation UFO’ uit 2006. Er wordt gedetailleerd ingegaan op vreemde en twijfelachtige voorvallen tijdens een missie naar Antarctica, uitgevoerd door Amerikaanse soldaten, waarvan de bizarre en tragische gevolgen werden beschreven door vooraanstaande militaire figuren die de missie uitvoerden, bekend als Operation Highjump. De missie was officieel getiteld The United States Navy Antarctic Developments Program, 1946-1947, was een operatie van de Amerikaanse marine, georganiseerd door Rear Admiral Richard E. Byrd, Jr., USN (Ret), Officer in Charge, Task Force 68, en geleid door Rear Admiral Richard H. Cruzen, USN, Commanding Officer, Task Force 68. begon op 26 augustus 1946 en eindigde eind februari 1947. Het personeel, Task Force 68, bestond uit 4700 man, 13 schepen en 33 vliegtuigen en hun missie was naar verluidt het opzetten van de Antarctische onderzoeksbasis Little America IV.

Byrd kreeg opdracht “om de Amerikaanse soevereiniteit over het grootste praktische gebied van het Antarctische continent te consolideren en uit te breiden.” De expeditie eindigde na slechts 8 weken met “vele doden” volgens nieuwsberichten gebaseerd op interviews met bemanningsleden die met de pers spraken over het incident tijdens hun doortocht door Chileense havens. Admiraal Byrd zelf onthulde in een persinterview dat Task Force 68 op een nieuwe vijand was gestuit die “met ongelooflijke snelheden van pool tot pool kon vliegen”; opmerkingen die in de Chileense pers werden gemeld.

Tijdens dit interview in 1947 werd gemeld:

“Admiraal Byrd verklaarde vandaag dat het noodzakelijk was voor de Verenigde Staten om onmiddellijk verdedigingsmaatregelen tegen vijandige gebieden te initiëren. De admiraal verklaarde verder dat hij niemand onnodig angst wilde aanjagen, maar dat het een bittere realiteit was dat in geval van een nieuwe oorlog het vasteland van de Verenigde Staten zou worden aangevallen door vliegende objecten die met ongelooflijke snelheden van pool tot pool kunnen vliegen.”

In zijn naar verluidt (maar soms ook betwiste) postuum gepubliceerde dagboek maakte admiraal Byrd melding van een persoonlijke ontmoeting met een zogenaamd Noords wezen:

“Wij hebben u hier binnengelaten omdat u een nobel karakter heeft en bekend bent in de bovenwereld, Admiraal’ … u bent in het domein van de Arianni, de Binnenwereld van de Aarde…. Admiraal, ik zal u vertellen waarom u hier ontboden bent. Onze interesse begint net nadat uw ras de eerste atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, Japan liet ontploffen. Op dat verontrustende moment stuurden wij onze vliegmachines, de “Flugelrads”, naar uw oppervlaktewereld om te onderzoeken wat uw ras had gedaan…. We hebben ons nooit eerder bemoeid met de oorlogen en barbaarsheid van jullie ras, maar nu moeten we wel, want jullie hebben geleerd te knoeien met een bepaalde kracht die niet voor de mens is, namelijk die van atoomenergie. Onze afgezanten hebben al boodschappen overgebracht aan de machten van uw wereld, en toch luisteren ze niet. Nu zijn jullie uitverkoren om hier te getuigen dat onze wereld wel degelijk bestaat. U ziet, onze cultuur en wetenschap is vele duizenden jaren verder dan uw ras, admiraal.”

De bovengenoemde documentaire maakte KGB-dossiers openbaar, die na de val van de Sovjet-Unie in 1991 waren vrijgegeven. Deze rapporten waren samengesteld in opdracht van Jozef Stalin, die zijn agenten verzocht vast te stellen wat er precies was gebeurd tijdens dit incident. Hoewel geruchten dat de Nazi’s een soort ondergrondse basis in Antarctica hadden gevestigd in verband met vermeend contact met ET’s via het Vril Genootschap alom als verdacht worden beschouwd, is het niettemin waar dat de Nazi’s hard aan het werk waren om dit te proberen, en in 1943 verklaarde Groot Admiraal Donitz, “de Duitse onderzeeër vloot is er trots op dat zij voor de Führer, in een ander deel van de wereld, een Shangri-La land, een onneembare vesting heeft gebouwd.” Na hun overgave in 1945 werd door het Agence France Press op 25 september 1946 gezinspeeld op voortdurende nazi-onderzeebootactiviteiten in Antarctica: “de voortdurende geruchten over Duitse U-boot activiteit in de regio Tierra del Fuego tussen het zuidelijkste puntje van Latijns-Amerika en het continent Antarctica zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen.”

John P. Szehwach, een radioman gestationeerd op de USS Brownson, getuigde hoe UFO’s dramatisch uit de oceaandiepten verschenen. Op 17 januari 1947 om 0700 uur zei Szehwach:

“Ik en mijn scheepsmaten in het stuurhuis aan bakboordzijde observeerden gedurende enkele minuten de heldere lichten die zeer snel ongeveer 45 graden in de lucht stegen… We konden de lichten niet i.d., omdat onze radar beperkt was tot 250 mijl in een rechte lijn.”

In het Sovjet-rapport staat dat de UFO’s dicht over het Amerikaanse vlootverband vlogen, dat op de UFO’s vuurde, waarop de vaartuigen met dodelijk geweld terugvielen. Volgens vliegbootpiloot luitenant John Sayerson:

“Het ding schoot met enorme snelheid verticaal uit het water, alsof het door de duivel werd achtervolgd, en vloog met zo’n hoge snelheid tussen de masten door dat de radioantenne heen en weer schommelde in de turbulentie. Een vliegtuig van de Currituck dat enkele ogenblikken later opsteeg, werd getroffen door een onbekend soort straal van het object, en stortte vrijwel onmiddellijk neer in zee nabij ons schip…. Ongeveer tien mijl verderop barstte de torpedoboot Maddox in vlammen uit en begon te zinken… Omdat ik persoonlijk getuige was van deze aanval door het object dat uit zee vloog, kan ik alleen maar zeggen dat het angstaanjagend was.”

Maar het zijn niet alleen de Sovjet-inlichtingendiensten die deze vreemde vermeende voorvallen rapporteerden. Verschillende Amerikaanse inlichtingenagenten hebben hetzelfde gezegd over de verwerving van ET-technologie door nazi-Duitsland. Volgens voormalig CIA-agent Virgil Armstrong:

“We weten dat er in het begin van de oorlog bepaalde facties van de geallieerde strijdkrachten waren die niet geloofden dat hij een geheim wapen had en pas toen de Amerikanen hier veel nadruk op legden, begonnen ze er serieus naar te kijken en ontdekten ze inderdaad dat Hitler niet alleen een geheim wapen had, maar ook wat we tegenwoordig een UFO of ruimtevaartuig zouden noemen.”

Kapitein Ed Ruppelt, een belangrijke Amerikaanse militaire functionaris en hoofdonderzoeker van het U.S. Air Force Project Bluebook verklaart:

“Toen WO II eindigde, hadden de Duitsers verschillende radicale types vliegtuigen en geleide raketten in ontwikkeling. De meeste waren in de meest prille stadia, maar zij waren de enige bekende vaartuigen die zelfs maar de prestaties konden benaderen van objecten die aan UFO-waarnemers waren gemeld…”

In feite bevestigde astronaut dr. Edgar Mitchell in 1991, hetzelfde jaar waarin de KGB deze documenten vrijgaf, bevestigd dat een groot deel van de ET-doofpot het gevolg was van incidenten die plaatsvonden tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Luitenant-kolonel Philip J. Corso, de bekende buitenaardse klokkenluider, had veel hetzelfde te zeggen over de aanwezigheid van UFO’s in nazi-Duitsland. Volgens Corso, die naar verluidt een hoge officier was die belast was met reverse engineering van buitenaardse technologie tijdens de regeringen van Kennedy en Eisenhower:

“Er waren elders crashes, en ook verzameld materiaal. De Duitsers waren er mee bezig. Ze hebben het voortstuwingssysteem niet opgelost. Ze deden veel experimenten met vliegende schotels. Ze hadden er een die tot 12.000 voet ging. Maar wat wij en zij misten, was het geleidingssysteem. In R&D begonnen wij te beseffen dat dit wezen een deel van het geleidingssysteem was, een deel van het apparaat zelf, of zichzelf, aangezien het geen geslachtsorganen had.”

Inderdaad, Hermann Oberth, de vader van de moderne rakettechniek, verklaarde “wij kunnen niet alleen met de eer strijken voor onze recordvooruitgang op bepaalde wetenschappelijke gebieden. We hebben hulp gekregen van de volkeren van andere werelden.”