Na de oorlogen en territoriale herverdelingen van de Napoleontische periode was de Italiaanse hereniging de meest invloedrijke, verreikende politieke gebeurtenis in het negentiende-eeuwse Europa: de intellectuele en politieke gevolgen van de gebeurtenis strekten zich uit tot ver buiten de grenzen van Italië.
De Campanella Collectie, opgericht als de bibliotheek van het International Institute of Garibaldian Studies, is een belangrijke, internationaal erkende bron voor academisch onderzoek. Het is een zeer gerichte verzameling van meer dan 2.500 titels met betrekking tot een onderwerp van groot historisch belang en is ongeëvenaard, in omvang of detail, in de bibliotheek van enig ander Noord-Amerikaans academisch instituut. Naast de kernbibliotheek, die de belangrijkste gepubliceerde werken uit de Risorgimento periode en talrijke contemporaine memoires bevat, bevat de Campanella Collectie veel stukken uit Garibaldi’s persoonlijke bibliotheek en uit de bibliotheek van zijn zoon Ricciotti (1847-1924), 410 originele brieven aan en van Garibaldi, 350 negentiende-eeuwse kranten, een belangrijke collectie medailles ter ere van en in verband met Garibaldi, en een grote verscheidenheid aan memorabilia.
Giuseppe Garibaldi wijdde zijn leven aan de zaak van de Italiaanse eenheid. Zijn grootste triomf was de omverwerping van het Koninkrijk Napels in 1860, de gebeurtenis die de Italiaanse eenwording inluidde. In mei van dat jaar landde Garibaldi op Sicilië met een vrijwillige troepenmacht van 1070 man (de “Duizend”). Binnen twee weken had deze troepenmacht de stad Palermo ingenomen en de capitulatie van een leger van 20.000 man afgedwongen. In augustus stak Garibaldi over naar het Italiaanse vasteland, verpletterde het Napolitaanse leger in een reeks overwinningen en veroverde Napels zelf binnen een maand. Garibaldi’s mars werd een van de grote legendes van de negentiende eeuw, zowel vanwege het genie waarmee Garibaldi enorme militaire tegenslagen overwon, als – en dat is minstens zo belangrijk – vanwege de krachtige politieke symboliek van de gebeurtenis in een tijdperk waarin etnische en culturele groepen steeds meer gehoor gaven aan de roep van het nationalisme in een Europa dat nog steeds werd gedomineerd door de dynastieke machtsblokken uit een vroeger tijdperk.
Er kan geen twijfel over bestaan dat de mars, waarvan het verloop gretig werd gevolgd in een Verenigde Staten die ideologisch gekant waren tegen de Europese dynastieke “tirannie”, in dit land werd gezien als een krachtige rechtvaardiging van het recht van het individu op politieke zelfbeschikking. Het moedigde ook de leiders van het Zuiden aan in hun streven naar afscheiding, precies op het moment dat verslagen van Garibaldi’s heldendaden in de Amerikaanse pers verschenen. Het is ook geen toeval dat in 1876 de volgelingen van Wade Hampton, in hun verzet tegen de voortdurende aanwezigheid van federale troepen in Zuid-Carolina, zich de naam van Garibaldi’s volgelingen – Roodhemden – toe-eigenden.
Anthony P. Campanella werd in 1912 geboren in Ciminna, bij Palermo, Sicilië. Hij groeide op in New York en ging naar de Universiteit van New York, waar hij zijn bachelor- en masterdiploma sociologie haalde. Later promoveerde hij aan de universiteiten van Frankfurt-am-Main (Dr. Rer. Pol., 1948) en Lausanne (1950). Hier ontmoette hij zijn toekomstige vrouw, Erica, dochter van de vooraanstaande medisch historicus Henry Sigerist. Mevrouw Campanella was bibliothecaresse bij de Wereldgezondheidsorganisatie.
Dr. Campanella is de auteur en redacteur van talrijke publicaties met betrekking tot Garibaldi. Zijn magnum opus, de tweedelige biografie van Garibaldi uit 1971, is een hoeksteen van de Garibaldiaanse studies.
De genereuze schenking van de Campanella-collectie aan de Universiteit van South Carolina verheft de Universiteit tot een internationaal onderzoekscentrum voor de studie van Garibaldi en de Italiaanse hereniging.
Highlight
Een van de belangrijkste documenten in de Campanella-collectie is een manuscript-brief van drie pagina’s van Eugen Kvaternik (1825-1871) aan Giuseppe Garibaldi.
Eugen Kvaternik werd geboren in Zagreb en opgeleid in Boedapest. In zijn vroege twintiger jaren werd hij geïnspireerd door de revoluties van 1848, in Hongarije geleid door Kossuth, en in Rome door Mazzini en Garibaldi. Als leider van degenen die afzagen van een blijvende rol voor de Kroaten binnen het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk, werd hem in 1857 verboden om in Kroatië rechten uit te oefenen en verhuisde hij voor korte tijd naar Rusland. Gedesillusioneerd door de conservatieve Russische pan-Slavische politiek, keerde hij kort terug naar Zagreb, alvorens opnieuw in ballingschap te gaan, in Parijs en Turijn. Voor zijn model zocht hij steeds meer aansluiting bij het Italiaanse nationalisme en diens strijd tegen Oostenrijk (waarbij vele Kroaten het leven lieten). Zijn boek, La Croatie et la Confederation Italienne (Parijs, 1859) eiste de vereniging van Kroatisch land als een onafhankelijk Kroatië, een eis die later werd overgenomen door de nationalistische Partij van Staatsrecht. In 1871 leidde Kvaternik de kortstondige opstand van Rakovica, ter ondersteuning van de Kroatische onafhankelijkheid van het Oostenrijks-Hongaarse keizerrijk, en werd tijdens de onderdrukking van de opstand door Oostenrijkse troepen gedood.
In deze brief, geschreven in het Frans en gedateerd 6 april 1864, schreef Kavaternik, zichzelf ondertekenend als voormalig afgevaardigde in de Reichsrat voor Kroatië, aan Garibaldi (toen in Turijn). Het manuscript werd bewaard tussen een voorraad inkomende correspondentie van Garibaldi door zijn assistent Giuseppe Guerzoni (1835-1886) en door Dr. Campanella in de jaren vijftig van de 20e eeuw verworven van een boekhandelaar. Dr. Campanella beschreef de context van de brief en publiceerde een transcriptie in een artikel in het Italiaans in Il Risorgimento, 13:3 (Milaan, oktober 1961): 119-127. In antwoord op een aantal vragen is de brief in twee vormen gedigitaliseerd: als afbeeldingen van de brief zelf, en als getranscribeerd door Dr. Campanella.