We delen in de gemeenschap van Zijn lijden wanneer we ons zo volledig identificeren met Zijn gebroken lichaam en vergoten bloed, dat we ons leven geven om Hem met anderen te delen.
opdat ik Hem ken en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap van Zijn lijden, gelijkvormig geworden aan Zijn dood, (Filippenzen 3:10)
Dit is zo’n krachtig vers, maar een vers dat veel gelovigen lijkt te verwarren, die op de een of andere manier aannemen dat de hier genoemde ‘gemeenschap van Zijn lijden’ betekent dat we moeten bidden voor lijden. De opvatting is dat we met Christus lijden als we lijden, dus dat is waar we naar moeten verlangen. Het is een dwaze en bedrieglijke tegenspraak van de werkelijke betekenis van Paulus’ woorden. In feite is het een regelrechte ontkenning van wat er aan het kruis heeft plaatsgevonden. De absolute waarheid is dat niemand van ons het lijden zou kunnen verdragen dat Jezus heeft ondergaan. Daarom onderging Hij het – zodat wij het niet hoefden te ondergaan. Waarom zouden we dan ook maar overwegen om iets te proberen, of er voor te bidden, dat al voor eens en voor altijd volbracht is? Toch blijven velen gebonden door gevoelens van ontoereikendheid, omdat zij het niet in zich hebben om voor lijden te bidden. Het is zowel een tragedie als een karikatuur.
Lijden is niet de gemeenschap van Zijn lijden.
We hebben de neiging om te proberen het Woord te interpreteren en te begrijpen met het letterlijke menselijke intellect. Het is absoluut waar dat wij allen op de een of andere manier met lijden te maken zullen krijgen. Wij leven in een gevallen wereld en wij zijn in een voortdurende strijd met de wereld, onszelf en de machten van de duisternis. Lijden kan vele vormen aannemen. Het kan lichamelijk, emotioneel of geestelijk zijn en soms zelfs geestelijk, als we bijvoorbeeld een geloofscrisis doormaken. Maar dit is ‘letterlijk’ lijden, niet de gemeenschap van Zijn lijden. Het is een duidelijke en tastbare gebeurtenis, meetbaar in termen van tijd en natuurlijke impact. We ‘zien’ de emoties misschien niet, maar ze zijn echt en herkenbaar, een letterlijk deel van wie we zijn. Lijden komt door verschillende oorzaken, waarvan sommige geestelijk kunnen zijn, maar is altijd definieerbaar als een feit in de zichtbare, natuurlijke wereld.
Romeinen 5:3 lijkt de zaak te verwarren. En dat niet alleen, maar wij roemen ook in verdrukkingen, wetende dat verdrukking volharding voortbrengt. Andere versies zeggen ‘verblijden ons in ons lijden’. Dit betekent niet dat we ons verheugen omdat we lijden. Het betekent dat we ons verheugen omdat we weten dat, hoewel we lijden, het zal leiden tot volharding. Het is niet het lijden waarover wij ons verheugen, maar het feit dat wij weten dat er uiteindelijk iets goeds uit zal voortkomen, omdat alle dingen medewerken ten goede voor hen die Hem liefhebben. De Bijbel herinnert ons er ook aan dat wij nooit iets zullen lijden dat Jezus niet ook heeft geleden. Dat is om ons te bemoedigen. Het betekent niet dat wij lijden zoals Hij – vergeet niet dat Hij in één keer voor de hele wereld heeft geleden. Wat het wel betekent is dat wij de zekerheid hebben dat Hij is voorgegaan om ons de overwinning te geven.
De gemeenschap van Zijn lijden is identificatie.
Dingen moeten altijd in hun context worden begrepen. De gemeenschap van Zijn lijden is ingeklemd tussen Zijn opstanding en Zijn dood. Daar is een reden voor, net zoals er een reden is voor Paulus om de volgorde hier om te draaien. Om de gemeenschap te begrijpen, moeten we ook naar de andere dingen kijken. Hier komt de opstanding op de eerste plaats, omdat Paulus het in het grotere geheel van de dingen heeft over de uiteindelijke opstanding en ook over onze geestelijke opstanding in Jezus. Als hij het woord ‘kennen’ gebruikt, heeft Paulus het over intieme kennis. Hij heeft het over identificatie. Wat hij in feite zegt is: ‘Ik wil het weten alsof het mij persoonlijk is overkomen’, want de kracht van het kruis ligt in de identificatie. Paulus legt uit dat Jezus zich volledig identificeerde met Paulus – en ons – zodat toen Hij opstond uit de dood, Paulus opstond uit de dood. Identificatie betekent dat we onafscheidelijk zijn.
Dezelfde waarheid geldt voor de dood van Christus. Gelijkvormig worden aan Zijn dood is dood zijn zoals Jezus was – de oude mens, degene die Jezus naar het kruis bracht, stierf met Hem. Ons leven, na de verlossing, moet in overeenstemming zijn met het principe dat wij met Christus gestorven zijn, eens en voor altijd. Alleen wanneer wij het vitale principe van identificatie volledig begrijpen, kunnen wij begrijpen wat bedoeld wordt met de gemeenschap van Zijn lijden. Gemeenschap impliceert identificatie. Het is het samenkomen van “gelijkgestemden” of verenigd zijn in een gemeenschappelijk geloof. Wanneer wij gemeenschap hebben met anderen, staan wij op gemeenschappelijke grond. We worden samengebracht en bijeengehouden door dingen die voor ons allen belangrijk zijn. Gemeenschap impliceert ook een onverbrekelijke band, iets wat niet gemakkelijk verbroken wordt en gesmeed wordt door gemeenschappelijke ervaring. Geestelijke gemeenschap van welke aard ook is geestelijke identificatie met de ander.
Hoe delen wij de gemeenschap van Zijn lijden.
De eerste weg is die van de identificatie. Wij aanvaarden door geloof dat door een bovennatuurlijk werk van God, wij volledig vereenzelvigd zijn met Christus en Hij met ons door het kruis, Zijn dood en Zijn opstanding. In Gods ogen zijn wij één en dezelfde. Maar er is nog een andere manier, en die kan worden uitgelegd aan de hand van de metafoor van het brood en de wijn – Zijn gebroken lichaam en vergoten bloed. Telkens als wij aan de communie deelnemen, delen wij in de gemeenschap van Zijn lijden. We erkennen, erkennen en danken voor het lijden dat Hij voor ons heeft doorstaan. Het is onze herinnering, niet alleen dat Hij zal wederkomen en dat wij zullen worden opgewekt in de laatste opstanding, maar ook dat Zijn lijden voor ons was. Wanneer wij het brood en de wijn delen, delen wij in Zijn lijden door onszelf te herinneren aan de brutale schoonheid van het kruis.
De nadruk, hier, ligt op het delen. Ieder lid van het lichaam neemt deel. Allen komen van dezelfde plaats en allen hebben gelijke status voor God, wie ze ook zijn. Het lichaam en bloed van Jezus kent geen favorieten. Het is een vernederende herinnering dat allen gezondigd hebben, en dat zonder Jezus, wij allen de gevolgen zouden dragen. We worden er ook aan herinnerd dat er geen graden van zonde zijn. Wat Jezus deed, deed Hij voor allen. De gemeenschap van Zijn lijden is de draad die gelovigen samenbindt. Het is een bovennatuurlijke kracht die onze wereldse overwegingen overstijgt. Of we nu letterlijk lijden in deze wereld of niet, de gemeenschap van Zijn lijden is onze genadige herinnering dat Hij is voorgegaan, dat Hij alles heeft gedaan, en dat er een einde aan zal komen omdat Hij ten volle heeft betaald en het is volbracht. Nogmaals, het is vreugdevolle identificatie.
De uitwerking van de gemeenschap van Zijn lijden.
Zoals met alle dingen van God, is dit niet beperkt tot het leven van de gelovige. Jezus leed voor de gehele mensheid, niet alleen voor hen die geloven. Als wij delen in de gemeenschap van Zijn lijden, moeten wij het ook beleven. Ons doel moet Zijn doel worden – om allen te bereiken. Delen betekent delen, niet de voordelen voor onszelf houden. Jezus gaf alles aan allen en voor allen, en dat is een deel van onze gemeenschap met Hem. Met God, als er gebroken wordt, is het altijd met het doel om uit te delen. Denk aan de broden en de vissen. De praktische uitwerking van het delen in de gemeenschap van Zijn lijden is dat wij ons zo volledig met Jezus moeten identificeren dat wij moeten uitdelen zoals Hij deed. Als wij aanvaarden dat Hij gebroken was voor ons, dan zijn wij ook gebroken met Hem voor anderen. Jezus deed het lijden. Wij moeten delen.
Zoete Heer, dank U dat U ons herinnert aan Uw gebroken lichaam en vergoten bloed. Help ons om ons te verheugen wanneer het lijden op onze weg komt, zoals Uw Woord ons leert, en om ervan te leren. Bovenal, Heer, leer ons om volledig te delen in de gemeenschap van Uw lijden. Help ons om ons te verheugen in de volle boodschap van het kruis, en behoed ons voor misleiding hierin. Vergeef ons dat wij Uw genade en barmhartigheid over het hoofd zien, en help ons om in gemeenschap met U de waarheid van Uw lijden te delen, zodat de wereld Uw liefde en opoffering mag leren kennen.